سورگل شیخو

حسکه- حدود چهار سال است که زنان در شهر رأس‌العین/سریکانی در شمال و شرق سوریه بر خلاف تمام قوانین بین‌المللی و حقوق بشری، توسط اشغالگران ترکیه و مزدوران تحت حمایت ترکیه در زندان‌ها مورد شکنجه قرار گرفته‌اند.

پس از ٩ روز مقاومت رزمندگان یگان‌های مدافع خلق(YPG) و یگان‌های مدافع زنان(YPJ)، شهر رأس‌العین پس از باز کردن حریم هوایی این شهر از سوی ائتلاف بین‌المللی ضد داعش به اشغال ترکیه و مزدوران تحت حمایت این کشور اشغالگر درآمد و از ٩ اکتبر ٢٠١٩ تغییرات جمعیتی را آغاز کرد.

بیش از ٣٠٠ هزار نفر مجبور به مهاجرت و آواره شدن اجباری از شهر شدند و تعداد قابل توجهی به امید پایان این اشغال که هدف آن خنثی کردن پروژه‌ی ملت دموکراتیک و رد خواست مردم بود، در سرزمین مادری خود ماندند. اشغالگران ترک و مزدوران تحت حمایتش تنها به این بسنده نکردند، بلکه تعدادی زندان در شهر ایجاد کردند تا همه‌ی کسانی که خواستار آزادی و دموکراسی بودند و زنان نیز سهمی از آن داشتند، را به زندان بیاندازند.

در شهر سریکانی دو ساختمان وجود دارد که اشغالگران ترکیه و مزدوران تحت حمایتش آن را به عنوان زندان زنان درآورده‌اند، اولی زندان انضباط مدنی یا به اصطلاح پلیس مدنی واقع در پشت بیمارستان روژ این شهر و دیگری زندان پلیس نظامی واقع در محله‌ی حوران که هر دوی آن‌ها از سرویس اطلاعاتی ترکیه که به «میت» معروف است دستور دریافت می‌کنند.

زندان انضباط مدنی یا پلیس مدنی توسط فردی به نام ابو صدام با نام اصلی محمود صالح و اهل شهر دیرالزور اداره می‌شود. در مورد زندان پلیس نظامی که مستقیماً با سرویس اطلاعاتی ترکیه در ارتباط است، توسط شخصی به نام ابوعمر که فردی ناشناس از شهر ادلب است اداره می‌شود.

این دو شخص که با نام‌های ابوعمر و ابوصدام شناخته می‌شوند، از اعضای سرویس اطلاعات ترکیه(میت) هستند و از سال ٢٠١۶ یعنی از زمان اشغال شهر جرابلس به طور مستقیم از ترکیه حمایت می‌شوند. مزدوران به عنوان دست راست اشغالگران ترک در منطقه هستند، زیرا تنها در حمله به شهر جرابلس حضور نداشتند، بلکه در جریان اشغال عفرین، گری‌سپی و سریکانی نیز حضور داشتند و جنایات و تخلفات زیادی را علیه مردم این مناطق مرتکب شدند.

در حال حاضر ۴٠ زن در این دو زندان به سر می‌برند که ١۵ نفر از آن‌ها در زندان پلیس نظامی به سر می‌برند که پس از اتهام تروریستی به این زندان منتقل شده‌اند و مجازات آن‌ها از ٣ تا ٢٠ سال و برخی از آن‌ها به حبس ابد محکوم شده‌اند. در میان این تعداد ١١ زن اهل سریکانی و حومه‌ی آن هستند که در جریان حملات خانه‌های خود را ترک نکردند و تصمیم گرفتند محکم بایستند و مقاومت کنند و ۴ زن دیگر هنگام بازگشت به سریکانی اشغالی دستگیر شده‌اند.

در رابطه با زندان مدنی، ۲۵ زن نیز وجود دارند که پس از اشغال آن توسط ترکیه و مزدورانش، زمانی که قصد بازگشت به این شهررا داشتند، دستگیر شدند، از جمله ۵ زن کورد اهل شهر قامشلو و حومه‌ی آن در شمال شرق سوریه.

علاوه بر این ۴٠ زن، چهار ماه پیش، ٣٧ زن نیز از زندان پلیس نظامی به ترکیه منتقل شدند تا پس از محاکمه در زندان‌های این کشور به سر ببرند و تا امروز مشخص نیست که به چند سال حبس محکوم شده‌اند.

زنان بازداشت شده پس از بازجویی، تحت شکنجه‌های شدید قرار می‌گیرند که آسیب‌های جسمی و روحی فراوانی بر آن‌ها وارد می‌شود. آن‌ها همچنین اجازه‌ی هیچ گونه مداوا و حتی انتقال به بیمارستان را ندارند تا هیچ‌کس آثار شکنجه را در صورت و بدن آن‌ها مشاهده نکند، به طوری که هیچ پزشکی اجازه‌ی ورود به زندان و ارائه‌ی خدمات درمانی برای زندانیان را ندارد.

مزدوران اشغالگر با توجه به ارتباط تنگاتنگ اداره‌ی زندان شهر سریکانی با میت ترکیه، افراد را بدون ارتکاب هیچ‌گونه جنایتی برای رسیدن به اهداف خود دستگیر و بازداشت می‌کنند که در رأس آن باج‌خواهی از بستگانشان که در مناطق اداره‌ی خودمدیریتی زندگی می‌کنند و یا وادار کردن بستگان خود به عنوان جاسوس برای اشغالگران ترکیه در این مناطق استفاده می‌کنند. و پس از این‌که اشغالگران ترکیه به هدف خود رسیدند و یکی از بستگان زندانیان را مجبور به کار جاسوسی برای خود کردند و فرد جاسوس مختصات، تصاویر و اسناد اداره‌ی خودمدیریتی را برای آن‌ها می‌فرستد، بازداشت شدگان مستقیماً و بلافاصله آزاد نمی‌شوند بلکە بە گفتەی منابع ویژەی ما میت تلاش می‌کند مطمئن شود فرد مورد نظر برای همیشە با آنها همکاری می‌کند و پس از ٢ ماە زندانی را آزاد می‌کنند.

در برخی موارد پس از رسیدن اشغالگران ترکیه و مزدورانش به اهداف مورد نظر خود یعنی دستگیری و زندان، بازداشت شدگان را می‌کشند و اجساد آن‌ها را در مرزهای ترکیه و سوریه می‌اندازند تا این سناریو طوری به تصویر کشیده شود که گویی این افراد قصد عبور از مرز و رفتن به ترکیه را داشتند و این کشور چون حق حفاظت از مرزهای خود را دارد و هر کسی را که قصد ورود غیرقانونی به آن را داشته باشد را می‌تواند مورد هدف قرار دهد.

طی سه ماه گذشته ٣ زن در روستای عزیزیه شهر سریکانی در مجاورت مرزهای باکور کوردستان به ضرب گلوله کشته شدند و تعدادی از افرادی که اجساد این زنان را پیدا کردند، تأیید کردند که آثار شکنجه‌های شدید بر صورت و بدن آن‌ها وجود داشته‌اند، اما مزدوران اشغالگر ترکیه اجازه‌ی عکس گرفتن از آن‌ها را به کسی ندادند تا جنایات آنها فاش و افشا نشود.