سمیرا صلواتی

 

سیلی غفار، از اشکال مختلف مبارزات حرف و اشاره داشت که جنبش زنان چه در داخل و چه در خارج باید به مبارزه با نیروی طالبان و بنیادگرای مذهبی بپردازند و ادامه داد: "ما زنان در هر کجا که باشیم باید صدای حق و عدالت‌خواهی خود را برای زنان افغانستان بلند کنیم. زنان چه در داخل و چه خارج باید در صف اول مبارزات باشند چون آنها همیشه اولین قربانیان جنگ بوده‌اند. زنان خارج از کشور نیز می‌توانند هم از لحاظ معنوی و هم مادی جنبش‌های داخل افغانستان را حمایت بکنند. این را ما می‌توانیم از مردم کوردستان بیاموزیم. مردم کوردستان در پشت جبهه همیشه تکیه‌گاه مبارزان خویش در جبهه بوده‌اند. صدای آنها را به گوش جهانیان رسانیده و از لحاظ سیاسی بسیار فعال بوده و حتی فعالیت آنها را در کشورهای خارجی شخصا شاهد بوده‌ام. بایستی از تجارب آنها بتوانیم استفاده کنیم. آنها با فعالیت خویش در خارج از کشور توانستند نقش بسزایی در جنبش مقاومت مردم خود ایفا کنند. ما نیز از تجارب آنها چیزهای بسیاری آموخته و آنها را سرمشق خود قرار می‌دهیم. باید در هر گوشه و کنار افغانستان فعال بوده و به مبارزات خویش بر علیه طالبان و نیروهای بنیادگرا ادامه دهیم."

وی می‌گوید که زنان باید در هر زمینه‌ایی و با استفاده از هر تریبونی بتوانند مبارزات خود را گسترش دهند و در هر کجایی که هستند خاموش نباشند و از حق زنان افغانستان دفاع بعمل آورند.

 

آمریکا هیچ وقت نمی‌تواند حامی زنان افغانستان باشد

سیلی به وضعیت زنان افغانستان که بعنوان محکوم‌ترین ملل جهان معرفی کرده و طی چهار دهه‌ی اخیر قربانی جنایات بیشماری شده‌اند، اشاره نمود و خاطر نشان کرد:‌ "در این میان دول کشورهای دخیل در قضیه‌ی افغانستان و بویژه آمریکا، عربستان، پاکستان، ایران، ترکیه،‌ انگلستان و کشورهای دیگر سعی کرده که از نیروهای بنیادگرایی حمایت کنند که زنان را دشمن قسم‌خورده‌ی خود و موجودیت زنان را باعث نابودی و زوال خود می‌دانند. از آنهایی حمایت کردند که زن را ناقص‌العقل و نصف مرد و وسیله‌ای برای ارضای شهوت مردان می‌دانند. در طول این ۴۰ سال به این نیروها کمک کرده‌اند. پس در اینصورت چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم که به زنان افغان کمک کرده و یا از حق و حقوق آنها دفاع کنند. این را نباید فراموش کنیم که دولت اشغالگر آمریکا و دیگر کشورهای غربی زیر نام شعار رهایی زنان از چنگ طالبان به کشور ما یورش آورده و اشغال کردند. امروزه هم می‌بینیم که یکبار دیگر جاهل‌ترین، جانی‌ترین و ارتجاعی‌ترین،‌ خائنین و جنایتکاران افغانستان را بر مردم ما حاکم ساخته‌اند. آمریکا و دیگر کشورها همیشه به نیروهای بنیادگرا که زنان را دشمن درجه یک خود می‌دانند،‌ اتکا داشته‌اند، آیا می‌توانیم از آنها انتظار حمایت از زنان افغانستان را داشته باشیم؟ و آمریکا با آوردن طالبان بدترین خیانت را در حق مردم افغانستان و بخصوص زنان کرده است. زنان همیشه مورد ستم و ظلم این نیروی بنیادگرای طالبان قرار داشته است. ۲۰ سال پیش آمریکا شعار می‌داد ما زنان افغانستان را آزاد کرده و به آنها حق و حقوقشان را داده‌ایم. امروزه هم پروژه‌ی جدیدی را شروع کرده تا بگویند که ما زنان افغانستان را نجات داده، ما به آنها پناه دادیم و برای آنها پناهگاه امنی شده‌ایم، یا اینکه ما زنان افغانستان را که در خطر بودند خارج کردیم و با این حرف‌ها سعی دارد که مردم و زنان ما را فریب بدهند. اما ما هرگز فریب نیروهای امپریالیست را نمی‌خوریم. ما از مردم آزادیخواه و پیشرو دمکرات و از افراد و شخصیت‌های انقلابی این کشورها انتظار داریم و از آنها می‌خواهیم که مردم افغانستان را تنها نگذارند و از مردم و زنان افغانستان حمایت کرده وصدای زنان را بلند کنند. به مهاجرینی که به کشورشان پناه آورده‌اند،‌ رسیدگی کنند و سیاست‌های کشورهای خود را در هر شرایطی افشا بسازند."

 

"انتظار از طالبان برای احقاق حقوق زنان خواب و خیالی بیش نیست"

در جای دیگری از سخنانش به حقوق زنان کشورهای اروپایی و سرمایه‌داری اشاره دارد و می‌گوید که آنها نیز از حقوق مساوی با مردان برخوردار نیستند. حقوق و آزادی‌هایی را کسب کرده در نتیجه‌ی سال‌ها مبارزات زنان بوده که برای زنان امروز به میراث مانده، اما هنوز هم در سطح مدیریت و تصمیم‌گیری از حقوق مساوی برخوردار نبوده، و حتی بعنوان یک جنس تبلیغاتی از آنها استفاده می‌شود. در نتیجه زنان باید خود از حق خود دفاع کنند و به سطحی از آگاهی برسند تا بتوانند به حقوق مشروع خویش دست یابند.

سیلی همچنان اظهار داشت، جای افتخار است که در اولین روزهای به قدرت رسیدن طالبان مردم و بخصوص زنان نفرت و انزجار خود را نسبت به طالبان نشان دادند، زنان دست به مبارزه علیه طالب‌ها زده و از هرات شروع و در کابل و نیمروز و مزار شریف و دیگر شهرهای افغانستان ادامه پیدا کرد. تمام این مبارزات زنان قابل تحسین، امیدوار کننده است و باید ادامه پیدا کند و در آینده بیشتر برای خواست‌های سیاسی این مبارزات گسترش یابد تا بتوانیم به صورت ریشه‌ایی به حل مسائل زنان در کشور خود بپردازیم نه اینکه به صورت سطحی و اصلاحات را از این نظام کنونی تقاضا کنیم.

وی در ادامه می‌گوید: "فعلا افغانستان مبدل به زندانی بزرگی برای زنان شده و یکبار دیگر زنان افغانستان را خانه‌نشین ساختند و فقط با جانفشانی و مبارزات زنان بوده که می‌توانند از این مرحله گذار کرده و به حقوق خویش دست یابند. زنان قبل از هر چیز باید بر علیه ذهنیت متحجر، غیرانسانی و قرون وسطایی طالبان و دیگر گروه‌های بنیادگرا دست به مبارزه بزنند. انتظار داشتن از چنین نیروهایی برای احقاق حقوق زنان تنها خواب و خیالی بیش نیست. همچنان که در ۲۰ سال گذشته حکومت فاسد کرزای و غنی در سطح زینت‌ مجلس و کالا زنان را به نمایش گذاشتند و در کشورهای غرب آنها را مطرح ساختند پس نباید اجازه دهیم که یکبار دیگر این بازی‌ها در افغانستان تکرار شود.

 

تنها راه برون‌رفت از وضعیت کنونی اتحاد و بسیج مردمی است

سیلی به وظایف و اتحاد نیروهای مترقی و پیشرو در افغانستان و مبارزه برای احقاق حقوق زنان اشاره نموده و افزود:‌ "ادامه‌ی این مبارزات و زنده‌ نگه‌داشتن آن نیز مورد مهمی‌ست که باید روی آن تاکید کرد. شعله‌ور شدن این جنبش از هر طریق ممکن باید ادامه پیدا کند. علاوه بر آن پیشرفت سطح آگاهی مردم افغانستان و افشای ماهیت پلید کشورهای امپریالیستی و نوکرهای طالبی آنها وظیفه‌ی نیروهای پیشرو و دمکراتیک در افغانستان می‌باشد. مورد دیگر باید کار وسیع توده‌ایی و بسیج فقیرترین لایه‌های جامعه‌ را در راس مبارزه‌ی خود باید قرار دهیم و تنها راه فروزان نگه‌داشتن چنین جنبش‌هایی است. ما می‌توانیم حکومت‌های پوشالی را به شکست وادار بسازیم."

وی در ادامه می‌گوید: "در ضمن جا دارد در اینجا از تمام نیروها،‌ جنبش‌های دمکرات، آزادیخواه و مدافع حقوق زنان و حقوق بشر در سراسر جهان که بخاطر حمایت از مردم و زنان افغانستان که به شیوه‌های گوناگون تحصن و برنامه‌هایی را براه انداختند، تشکر کنم و بگویم که این مبارزات باید همیشه ادامه پیدا کند و حمایت‌شان از مردم افغانستان ادامه داشته باشد. همچنان از تمام نهادهای مردمی و شخصیت‌های ملی در داخل و خارج از افغانستان می‌خواهم که در چنین شرایطی باید متحد و همدست باشیم و با جانفشانی و شهامت و ایستادگی بخاطر یک افغانستان آزاد و سربلند مبارزه کنیم. عرصه را بر نوکران پاکستان تنگ بسازیم و کشورمان را که به طرف نابودی روانه‌ست، نجات بدهیم. تا زمانیکه ما متحدانه علیه جنایتکاران طالبی برنخیزیم،‌ شاهد روزهای فاجعه‌بارتر و خونین‌تری در افغانستان خواهیم بود. ما تنها راه برون‌رفت از وضعیت کنونی را اتحاد و‌ بسیج مردمی می‌دانیم، دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم بزودی به طالبان خونخوار خاتمه بدهیم."

 

آگاهی،‌ تشکل و مبارزه از جمله مواردیست که در رسیدن به آزادی زنان نقش دارد

سیلی غفار در پیامی به تمام زنان‌ افغانستان در داخل و خارج می‌گوید که، باید همزمان با ایجاد اتحاد و همبستگی اطراف یک تشکل آگاه و با ایدئولوژی انقلابی جمع شویم و مبارزات و فعالیت‌های خود را منسجم‌تر و سازماندهی‌تر سازیم. نباید فراموش کنیم که دمکراسی بدون سکولاریسم هیچ معنایی ندارد. سکولاریسم باید سرخط مطالبات ما باشد، زنان در جامعه‌ی دمکراتیک مبنی بر سکولاریسم می‌توانند به حقوق و خواسته‌های خود دست یابد.

وی همچنین متذکر شد: "آگاهی،‌ تشکل و مبارزه از جمله عناصر عمده‌ایی است که در کسب رهایی و آزادی زنان بشمار می‌رود. ارتقاء آگاهی سیاسی زنان امری ضروری است،‌ تا زمانیکه زنان برای حقوق خویش بسیج نشوند،‌ به میدان نیامده و مبارزه نکند،‌ آزادی امکان ندارد. خوشبختانه امروز شاهدیم که زنان به این سطح از آگاهی رسیده و به میدان مبارزه آمده‌اند. هیچ کشور و نیروی دیگری نمی‌تواند زنان افغانستان را از این وضعیت نجات بدهد بجز خود زنان. زنان افغانستان بخاطر تثبیت جایگاه شایسته‌ی خود در آینده فقط و فقط باید مبارزه کنند. ما اعتقاد داریم که بخاطر آزادی و دمکراسی باید جنبش وسیع مردمی علیه حکومت پوشالی آی اس آی براه انداخته شود. نباید فراموش کنیم که هیچ جنبش آزادیخواهی بدون شرکت فعال زنان به موفقیت نخواهد رسید، پس حضور زنان در چنین جنبش‌هایی شرطی اساسی و غیر قابل اغماض است و در چنین جامعه‌ایی است که زنان و مردان می‌توانند مساوی و آزادانه در مدیریت جامعه نقش داشته باشند. مطمئن هستیم حتما روزی خواهد آمد که مبارزات زنان به نتیجه خواهد رسید. امیدواریم که زنان و مردان کشور ما با مبارزات پیگیر خود به حکومت طالبان نه بگویند، به ستم و استبداد طالبان خاتمه ببخشند. حتما آن روز خواهد رسید که لگد محکمی به پوزه‌ی این جنایتکاران وارد کنیم."

 

زنان اگر به پاخیزند، هیچ نیروی توان مقابله با آنها را ندارد

سیلی غفار در پایان سخنانش به مردم آزادیخواه جهان و بخصوص جنبش‌های زنان پیام داد و گفت:‌ "دفاع از مردم افغانستان و بخصوص زنان بلاکشیده‌ی ما در حقیقت دفاع از انسانیت است. چون ذهنیت ارتجاع‌گرا و حامیان جهانی آنها همیشه کوشش کرده‌اند تا صدای زنان افغانستان را خاموش بسازند. آنها نیک می‌دانند که زنان همچون شیران خفته‌ایی هستند که اگر به پاخیزند،‌ هیچ نیرویی نمی‌تواند سد راه آنها شود. زنان در سطح جهان این تجربه را کسب کرده است. مقاومت زنان پارتیزان در ایتالیا، مقاومت حماسه‌وارانه‌ی اشرف دهقانی، مرضیه احمدی سکویی، لیلا قاسم، سکینه جانسز،‌ جیلان اوزلاپ و شیرزنان کوبانی مصداق این امر است که اگر زنان به پاخیزند هیچ نیرویی توان مقابله با آنها را ندارد. نیروهای اقتدارگرا همیشه از این ترسیده و برای سرکوب زنان از نیروهایی حمایت کرده‌اند. بنابراین ما خواستاریم که حمایت از زنان و جنبش‌های زنان در افغانستان را ادامه بدهید."

وی همچنان گفت، زنان خاورمیانه باید این را بدانند که بنیادگرایی اسلامی و نیروی امپریالیسم دو روی یک سکه هستند، امروزه این نیروهای بنیادگرا در افغانستان، ایران و یا تونس، مصر و دیگر کشورهای خاورمیانه دشمن‌ درجه یک زنان افغانستان هستند، پس مبارزه بر علیه این دو نیروی ضد انسانیت باید همزمان انجام و گسترش یابد. باید همیشه با همبستگی به مبارزه علیه ارتجاع داخلی و حامیان خارجی که همانا امپریالیسم است، ادامه بدهیم. تا ریشه‌ی بنیادگرایی را در کشورهای خود نخشکانیم، نمی‌توانیم به آزادی، عدالت، دمکراسی و بهروزی برسیم.

پایان...