سوزیار علی

سلیمانی- ساخت فیلم و سینما زندگی مردم را تغییر داد و جزئی از زندگی روزمره شد، در ابتدا تکنیک فیلم چندان پیشرفته نبود و فیلم‌ها صامت بودند، بازیگران فیلم‌ها برای گفتن داستان‌ها بیشتر بر زبان بدن تکیه می‌کردند، اما گاهی متنی در فیلم ظاهر می‌شد که بخشی از داستان را توضیح می‌داد.

برای لذت بخشیدن به صحنه‌های فیلم ، موسیقی در سینما پخش می‌شد، برخی از سالن‌های بزرگتر دارای ارکستر ویژه‌ای بودند که مطابق صحنه‌ها می‌نواختند و سالن‌های کوچکتر بیشتر پیانیست داشتند، اما این رویه چندان منسجم نبود.

وجود صدا و دیالوگ به بخشی از فیلم تبدیل شد و مشکلاتی را به وجود آورد، دیالوگ در فیلم‌ها منجر به سکوت رویاهای بسیاری از ستارگان سینما شد و تماشاگران ناامید شدند، وقتی صدای بازیگری غیرقابل تصور تماشاگران بود برخی از تماشافران و فیلمسازان می‌گفتند چرا باید به صحبت‌های مردم در فیلم گوش کنیـم؟.

در کارگردانی فیلم مشکلاتی وجود داشت

برخی از بازیگران به دلیل صدایشان از سبک خاصی در بازیگری پرهیز می‌کردند در حالی که شکل و شمایل آنها برای نقش مناسب بود به غیر از صدای بازیگران، تولید فیلم بدون مشکل نبود در هنگام ضبط فیلم‌‌های صامت کسی سکوت نمی‌کرد و همیشە صدا وجود داشت، اما با ظهور فیلم‌های صوتی همە باید بە سکوت عادت می‌کردند.

کادر تولید به تکنیک‌های بیشتری نیاز داشتند، بسیاری از سینماها به دلیل کمبود تجهیزات نمی‌توانستند فیلم پخش کنند، بسیاری از کارگردانان و بازیگران نیز نمی‌توانستند صدا و دیالوگ را به عنوان بخشی از فیلم ببینند و کاملا از جهان سینما دور شدند.

با وجود این مشکلات، فیلم‌های صدادار راه را برای بازیگران و کارگردانان جدید به ویژه بازیگران و کارگردانان تئاتر هموار کرد. فیلم‌های صوتی به‌ طور گسترده‌ای غالب بودند، با گذشت زمان، بسیاری از فیلم‌ها به فیلم‌های صوتی تبدیل شدند، اما در آن زمان نمی‌توانستند فیلم‌های صامت را به طور کامل پایان دهند و  تا به امروز نیز فیلم‌های صامت ادامه دارد.