تراژدی خودکشی زندانیان سیاسی بعد از آزادی
خودکشی زندانیان سیاسی بعد از آزادی طی ۴٣ سال از حکومت جمهوری اسلامی از جملە چالش‌‌هایی است کە جامعەی ایران با آن روبروست و سکوت در برابر این چالش می‌تواند تداوم قتل، تجاوز و تکذیب‌های جمهوری اسلامی را بە همراە داشتە باشد.
مژدە کرماشانی
مرکز خبر- بیش از چهار دهە است مبارزە و اعتراض علیە جمهوری اسلامی کە بر خلق‌های ایران تحمیل شدە، ادامە دارد. در طی این چهار دهە شمار زیادی از معترضان بازداشت و پس از چندی آزاد شدەاند اما آزادی کە زیاد دوام نیاورد و منجر بە خودکشی آنان شد، موضوعی کە هراز گاهی در شبکەهای اجتماعی زمزمە شدە اما سپس در سکوت جامعە بە فراموشی سپردە می‌شود.
شکنجەهای جسمی و روحی برای بازدارندگی از شورش
آزار و اذیت معترضان توسط بازجویان در بازداشتگاەهای ایران نشان می‌دهد ضرب و شتم، شکنجههای روحی، تهدید، توهین از رویههای رایجی است که توسط بازجویان علیه متهمان دستگیر شده بکار بردە می‌شود، کسانی کە تحت حاکمیت جمهوری اسلامی زندان‌ها را مدیریت می‌کنند معتقدند اگر یک فرد آزاد شده از زندان نترسد مجرم‌تر از قبل می‌شود. زندان هیچ کس را بدتر از زمانی که در زندان نبوده، نمی‌کند و برعکس قادر است افرادی کە علیە حکومت اقدامی خلاف قانون انجام دادە را تنبیە کردە و بە دلیل شکنجەهای متوالی در زندان بعد از آزادی اصلاح شود و دیگر خلاف قوانین عمل نکنند.
این سیاست حکومت ایران کە بیش از چهار دهە است علیە مخالفان خود ادامە دارد در اعتراضات سال‌های اخیر بە وضوح نمایان شد و یکی از برنامەهای سرکوب زندانیان سیاسی، سیاست بستری کردن اجباری آنها در بیمارستان روانی بود کە پروژه جدید نهادهای امنیتی برای مقابله با فعالان سیاسی و مدنی در ایران قلم دادە شدە است سیاستی کە بە مرگ و حذف شمار زیادی از زندانیان سیاسی منجر شد.
در واقع قتل و خودکشی زندانیان سیاسی بە روش‌ها و ابزار‌‌های مختلف در طی سال‌های متمادی حکومت جمهوری اسلامی یک روند تکراری برای ایجاد ارعاب و ترس بر جامعە و بازدارندگی از شورش بودە است. در خیزش انقلابی اخیر کە بیش از پنج ماە است ادامە دارد دستکم ١٢ معترض بازداشت شدە بعد از آزادی بە طرز مشکوکی جان خود را از دست دادە کە این دلیلی بر جنایات سازماندهی شدەی جمهوری اسلامی علیە مخالفان خود است.
تجاوز و شکنجەهای روانی زندانیان را بە خودکشی سوق می‌دهد
تجاوز جنسی بە زندانیان در زندان‌‌های ایران یکی از بدترین شکنجەها و از مصادیق نقض آشکار حقوق بشر است کە برای تخریب روحی و روانی بر زندانیان تحمیل شدە و آثار بسیار مخربی بر روحیەی آنها می‌گذارد تا جایی کە بعد از آزادی احساس حقارت کردە و مرگ را بر زندگی ترجیح می‌دهند، سیاستی کە جمهوری اسلامی برای سرکوب ، سکوت و اعتراف اجباری در پیش گرفتە و از سوی نهادهای امنیتی، زندان‌ها بە یک روال عادی تبدیل شدە و در ساختار اداری نهادهای مرتبط نهادینە شدە است.
طبق تحقیقات صورت گرفتە زندانیان سیاسی بە خصوص کودکان بازداشت شدە برای مصرف مواد مخدر و روانگردان تحت فشار قرار گرفتە تا پس از آزادی از زندان نتوانند در اعتراضات شرکت کنند. اثرات قرص‌‌های روانگردان قوی بر افراد در مدت کوتاهی با‌عث افسردگی شدید، ناامیدی، آشفتگی و پارانویا می‌شود کە این می‌تواند یکی از عوامل خودکشی آنان بعد از آزادی باشد. همچنین تجاوز، توهین و شکنجەهای روانی نیز از دیگر مواردی است کە بر زندانیان بە خصوص نوجوانان بازداشتی تأثیر گذاشتە و بعد از زندان آنان را تلاطمی از ناامیدی قرار دادە و سپس آنها را بە خودکشی سوق می‌دهد.
این تراژدی همچنان در سکوت مرگبار جامعە تکرار شدە و هرازگاهی جوانی قربانی این سیاست بزهکارانەی حکومت می‌شود، از جملە یلدا آقافضلی ١٩ سالە یکی از معترضین خیزش انقلابی اخیر کە ۴ آبان بازداشت و بعد از یک روز آزاد شد، اما بعد از ١۵ روز خانوادەاش با پیکر بی‌جان وی در اطاقش مواجە شدند و رسانەهای وابستە بە حکومت مرگ وی را مصرف بالای مواد مخدر عنوان کردند.
عاطفە نعامی ٣٧ سالە یکی دیگر از معترضان در اواسط بهمن ربودە شدە و بعد از ٨ روز پیکر بی‌جان وی در تراس خانەاش در حالیکە یک پتو روی سرش بودە و شلنگی کە بە شیر گاز وصل و در نزدیک دهانش بودە، پیدا می‌شود. اینها نمونەهایی از دەها افرادی هستند کە کە بە صورت هدفمندانە و سازماندهی‌شدە حکومت جمهوری اسلامی خودکشی کردەاند.
شلیر فرهادی و مهدیس قوامی قربانیان جنایات نظام حاکم در دهەی ٩٠
در جریان سفر خامنەای بە کرماشان در سال ٩٠ و خواندن طوماری در دانشگاە رازی مبنی بر وضعیت جامعەی ایران بە ویژە دانشگاەها کە بە امضای ٨٠ نفر رسیدە بود شمار زیادی از امضاکنندگان از جملە شلر فرهادی احضار و بازداشت شدند، شلیر دانشجوی علوم سیاسی دانشگاە رازی کرماشان ، اهل روستای کوزران شهرستان گهوارە، بە مدت ۵ ماە در زندان اوین بودە و در طی این مدت خانوادە و دوستان از وی اطلاعی نداشتند پس از چندی از زندان اوین با خانوادەی وی تماس گرفتە و با شرط مرخصی کوتاە و بازگشت بە زندان او را آزاد می‌کنند، وقتی خانوادە بە زندان مراجعە می‌کنند شلیر را بسیار ضعیف و تکیدە مشاهدە کردند او کە یک دختر رزمی‌کار بود حتی نمی‌توانست بە تنهایی راە برود. شلیر بە مدت دە ماە در خانە بود و در طی این مدت هیچ سخنی از شکنجە و زندان نگفتە بود بعد از دە ماە از طرف دادستانی کرماشان با خانوادەی شلیر تماس گرفتە و اعلام می‌کنند باید ظرف ٣ روز خود را بە ادارەی اطلاعات معرفی کند ، وی با شنیدن این خبر مرگ را بە بازگشت بە زندان جمهوری اسلامی ترجیح دادە و با یک اسلحەی شکاری خودکشی می‌کند.
٨ بهمن ١٣٩۵ مهندس مهدیس میرقوامی یکی دیگر از امضاکنندگان طومار اعتراضی بلافاصلە بعد از بیرون آمدن از بازداشتگاە ادارەی اطلاعات کرماشان بە دلیل تجاوز مأموران اطلاعاتی بە زندگی خود پایان داد، وی در ۵ بهمن بە ادارەی اطلاعات احضار و بازداشت و پس از دو روز آزاد شد و بعد از یک روز آزادی بلافاصلە خودکشی کرد، گفتە شدە است وی با استفادە از قرص برنج اقدام بە خودکشی کردە و در مدت کمی جان خود را از دست دادە است.همزمان با خودکشی مهدیس خانوادەی وی توسط نیروهای اطلاعات مورد تهدید قرار گرفتە کە از اعلام خودکشی فرزندشان خودداری کنند.
این روایت‌‌ها و واقعیت‌ها رویدادهای تلخی است کە در حاکمیت جمهوری اسلامی تکرار شدە و در هر اعتراض و قیامی شمار زیادی از مخالفان، منتقدین، آزادیخواهان و انقلابیون در بازداشت تحت فشارهای روانی و جسمی، تحقیر و توهین قرار می‌گیرند.