روایت دانشجویان از تهدید، تعلیق و بازداشت دانشجویان دانشگاە اورمیە
دانشجویان دانشگاە اورمیە از بازداشت، تهدید و و تعلیق دانشجویان معترض سخن می‌گویند. این دانشجویان تجارب شخصی خود را از برخورد اساتید و مدیریت دانشگاە بیان می‌کنند کە چگونە مانع از پیوستن آنان بە اعتراضات شدەاند.
لارا گوهری
اورمیە- شهر اورمیە به‌عنوان یک قطب اصلی دانشگاهی در ایران دارای دانشگاه و دانشکده‌های زیادی است و دانشجویان زیادی از تمام شهرهای ایران در دانشگاه‌های این شهر تحصیل می‌کنند.
در قیام ژینا دانشگاه‌های اورمیە باوجود حساسیت‌های فراوانی که این شهر به لحاظ جغرافیایی، سیاسی و فرهنگی دارد، مکانی برای اعتراضات مدنی دانشجویان بوده است.
دانشجویان با برگزاری اجتماعات، شرکت در تظاهرات دانشجویی، تحریم کلاس‌های درس و دیوارنویسی، اعتراضات خود را نسبت به این نظام نشان دادند.
در این قیام تعدادی از اساتید و مسئولان با دانشجویان همراه بوده‌اند اما در میان آن‌ها نیز کسانی بودند که برای دانشجویان مشکلات جدی ایجاد کرده‌اند.
«من هم یکی از کسانی بودم که ممنوع‌الورود شدم»
سحر داودی دانشجوی دانشگاه صنعتی اورمیە است او می‌گوید: «از ابتدای ترم کلاس‌هایمان را تعطیل می‌کردیم و خیلی از استادها هم همراهمان بودند و خودشان کلاس‌ها را تعطیل می‌کردند. پس از آنکه در دانشگاه تظاهرات و اعتراضات شروع شد خیلی از دانشجویان را شناسایی کردند و دیگر اجازه ندادند وارد دانشگاه شوند. من هم یکی از کسانی بودم که ممنوع‌الورود شدم و پس از تشکیل کلاس‌ها هم نتوانستم در کلاس حاضر شوم و برایم غیبت زده‌اند. زمان امتحانات که رسید متوجه شدم برای بعضی از درس‌ها اساتید واحدهایم را حذف کرده‌اند. البته تمام درس‌هایم حذف نشده است و خیلی‌ها هم مثل من هستند. استادهای که ما را درک می‌کنند ما را حذف نکردند اما بعضی اساتید حکومتی مثلاً در درس وصیت‌های امام به من و خیلی از دانشجوها اجازه ندادند که امتحان بدهیم و اگر امتحان ندهیم از کلاس درس موردنظر حذف می‌شویم».
«حراست دانشگاه اکثراً بسیجی هستند»
سروین احمدی‌فر اهل اشنویه است و دانشجوی دانشگاه آزاد اورمیە است، او درباره‌ی وضعیت دانشگاه و برخورد اساتید می‌گوید: «چون دانشگاه ما بیرون شهر است تظاهرات‌های کمتری در داخل دانشگاه برگزار شدند چون راه فراری برایمان نبود و حراست دانشگاه هم اکثراً بسیجی هستند. اوایل اعتراضات دو دختر به تنهایی وسط دانشگاه ایستادند و باهم شعار زن، زندگی، آزادی سر می‌دادند و پس از آن چند دختر دیگر هم به آن‌ها پیوستند اما حراست تهدیدشان کرد و پس ا زآن حتی در حیاط دانشگاه دوربین‌های جدیدی نصب کردند و بدون آنکه کارت دانشجویی را ببینند اجازه نمی‌دادند وارد دانشگاه شویم».
سروین در مورد برگزاری کلاس‌ها می‌گوید: «کلاس‌ها را تقریباً به مدت یک ماه کامل تعطیل کردیم و بعد از آن هم دانشجویان کمی در کلاس‌ها حضور داشتند. پس از برگشتن به دانشگاه دیوارنویسی در دانشگاه شدت گرفت هرچند شعارها را پاک می‌کردند اما ما دوباره شعار جدید می‌نوشتیم. دخترهای هم بودند که سر کلاس حجاب از سر برمی‌داشتند اما بسیجی‌های کلاس اسمشان را به حراست گزارش می‌دادند. هرچند تعداد بسیجی‌های دانشگاه بسیار کم است و نتوانستند مانع شوند».
«غیبت موجب حذف دانشجو نمی‌شود چون اگر این کار را نکنند دانشگاه به حالت نیمه تعطیل در می‌آید»
او در ادامە از دو دستگی اساتید دانشگاە و حمایت از دانشجویان می‌گوید: اساتید هم دو دسته‌اند، یک دسته در طول اعتراضات می‌خواستند عادی‌سازی کنند مثلاً یک روز سر کلاس به یکی از اساتید گفتم اوضاع شهر اشنویه جوری نیست که بتوانم سر کلاس حاضر شوم و استاد با وقاحت کامل گفت چه اوضاعی؟ مگر چه خبر است؟ سایر اساتید اما با دانشجوها کاملاً همراه بودند و علاوه بر اینکه حضور غیاب نمی‌کردند بلکه روزهای خاصی مثل چهلم مهسا امینی را هم تعطیل اعلام کردند. بعضی اساتید باوجود اجبار دانشگاه حضور غیاب نمی‌کردند اما بعضی دیگر تهدیدمان می‌کردند اگر در کلاس حاضر نشویم از کلاس حذف می‌شویم. با این‌حال دانشگاه آزاد در یک بخشنامه‌ی کلی به تمام دانشگاه‌ها اعلام کرده است این ترم غیبت موجب حذف دانشجو نمی‌شود چون اگر این کار را نکنند دانشگاه به حالت نیمه تعطیل درمی‌آید.
«اساتید تهدیدمان کردند اگر تمامش نکنید اسم و فیلم تک‌تکتان را به مأمورها می‌دهیم»
امید احمدی دانشجوی رشته‌ی برق دانشگاه سراسری اورمیە است او در مورد اعتراضات در دانشگاه می‌گوید: «در داخل دانشگاه تظاهرات‌های زیادی رخ می‌داد و در بین دانشجوهای دانشکده هنر و علوم انسانی این اعتراضات بیشتر بود اما دانشجویان اکثر رشته‌ها در اعتراضات حضور داشتند. پس از هر اعتراضی اطراف دانشگاه پر از مأمور بود اما وارد دانشگاه نمی‌شدند تا اینکه حراست و چند نفر از مسئولان و اساتید تهدیدمان کردند اگر تمامش نکنید اسم و فیلم تک‌تکتان را به مأمورها می‌دهیم تا دستگیرتان کنند. چند نفر از دانشجوهای دانشکده هنر هم دستگیر شدند و حدود ۱۷۰ دانشجو از دانشکده‌ی ما تعلیق شدند که اکثرشان کورد بودند».
«یک شب نیروهای امنیتی دورتادور خوابگاه را محاصره کردند»
کانی نیک‌خواه ساکن خوابگاه دخترانه‌ی بهشتی اورمیە است او در مورد اقامت در خوابگاه‌های اورمیە می‌گوید: «قبلاً دانشجوهای دیگر می‌توانستند برای یک یا چند شب در خوابگاه بمانند و هزینه‌ی این چند شب را پرداخت کنند اما بعد از اعتراضات هیچ دانشجوی دیگری نمی‌تواند در خوابگاه بماند یا حتی نمی‌توانیم دوستانمان را به خوابگاه دعوت کنیم. دلیل سرپرست خوابگاه این است که نمی‌تواند امنیت آن‌ها را تأمین کند و چون شامل بیمه نمی‌شوند برای آن‌ها دردسرساز می‌شود. البته این قوانین سخت‌گیرانه بعد از روزهایی شروع شد که خوابگاه هم به اعتراضات پیوست. اکثر شب‌ها از پشت پنجره‌های خوابگاه شعار می‌دادیم. یکی دو شب نیروهای حکومتی آمدند و به سرپرست خوابگاه هشدار دادند تا اینکه یک‌شب دورتادور خوابگاه را محاصره کردند. همه‌ی آن‌ها مسلح بودند و اسلحه‌شان را رو به پنجره‌ها گرفته بودند و چند تیر هوایی شلیک کردند. با سرپرست خوابگاه صحبت کردند که اگر ساکت نشوید وارد خوابگاه می‌شویم و همه‌ی دانشجوها را دستگیر می‌کنیم. تا صبح نیروهای امنیتی آنجا بودند و پس از آن اطراف خوابگاه تماماً امنیتی بود و اوضاع خوابگاه‌های پسرانه بدتر هم هست و شبانه چند بار به آن‌ها حمله می‌کردند و چند نفر را دستگیر کرده بودند».
تعداد دانشجویانی که در جریان اعتراضات دستگیر یا تعلیق شده‌اند به‌طور دقیقی مشخص نیست اما نقش دانشجویان کورد دراین‌بین بسیار برجسته است. دانشجویان به روش‌های مختلفی تحت کنترل یا تنبیه قرار می‌گیرند اما اعتراضات دانشجویی هنوز به اشکال مختلف ادامه دارد و جمعیت دانشجویی باوجود آسیب‌پذیری بالا از روحیه‌ی مقاومت و مبارزه‌ی ویژه‌ای برخوردار است.