بهاران لهیب

 

کابل- به تاریخ ۸ میزان ۱۴۰۱، حمله انتحاری‌ای دانش‌آموزان «مرکز آموزشی کاج» را به خاک و خون کشاند. و از آن به بعد، موجی از اعتراضات در اکثر ولایات افغانستان به رهبری محصلان دختر آغاز شد. طالبان مثل همیشه از این اعتراض به ترس افتاده و دست به سرکوب و وحشت زدند، ولی این دختران نترس به مبارزه‌شان ادامه دادند. طالبان جهت جلوگیری از اعتراضات بیشتر محصلان دانشگاه کابل، دختران خوابگاه را مسموم ساخت و در جریان انتقال به بیمارستان خبر آن درز کرد، و در فرجام این گروه زن‌ستیز عده‌ای از دختران را اخراج کردند.

در ادامە یکی از محصلان اخراجی داستان مسمومیت و اخراج شدن خود را برای ما روایت می‌کند.

ل.ن. می‌گوید: «تعدادی از محصلان تصمیم داشتیم فردای همان روز (۱۰ میزان ۱۴۰۱)  به خاطر نسل کشی هزارەها اعتراض انجام دهیم، این مسله افشا شده بود. طالبان به خاطر ترساندن و مانع شدن ما، همان شب بدون آگاهی آشپز لیلیه داروی را در غذا اضافه کرده بودند، ما مثل همیشه غذا صرف نمودیم. بعد از مدت کوتاه وضع صحی همەی ما خراب شد. سر صدا راه انداختیم تا ما را به شفاخانه انتقال دهند. در شفاخانه عکس‌هایی از ما گرفته شد و در شبکه‌های اجتماعی به نشر رسیدند. در این جریان دو دختر جان باختند.»

ل.ن. با روحیه عالی ادامه می‌دهد: «سال آخر درس‌ام بود که اخراج شدم. برایم مهم نیست چون بر زنان معترض دیگر وضعیت بدتری آمد، آنان را از دست دادیم؛ چند تن شان به زندان رفتند و وادار به اعتراف در برابر دوربین ویدیویی شدند.»

ل.ن. سخنان خود را چنین پایان می‌دهد: «با دیدن زنان ایران در جاده‌ها بر ضد رژیم آخندی بیشتر از بیش انرژی می‌گیرم!»