مرکز خبر- آمار قتل و خودکشی زنان در ایران روندی صعودی پیدا کرده است. افکار مردسالارانه و ضد زن و نیز حاکمیت قوانین زن‌ستیزانه، ازدواج اجباری، کودک همسری، افزایش فقر، نبود امید به زندگی، نبود بازار اشتغال و فعالیت‌های سازنده اجتماعی برای شهروندان، سرکوب‌های امنیتی و اجتماعی، محرومیت‌های گسترده بر اثر سوءمدیریت در ایران، از جمله دلایل افزایش قتل و خودکشی در ایران است.

محرومیت از حق امید به زندگی و عدم برخورداری از تامین اجتماعی شهروندان در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای اهداف سند مذکور برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان، بطور کامل از دستور کار خارج شد.

در قوانین ایران خشونت جنسیتی به‌رسمیت شناخته نمی‌شود و تا زمانی که جان یک زن گرفته نشود، قانون و نهادهای قانونی مسئولیتی در قبال حفاظت از جان زنان برای خود تعریف نکرده‌اند. قانون خشونت‌هایی از جمله «پاییدن» و مزاحمت برای زنان، تهدید به اسیدپاشی، تهدید به قتل، تهدید به تجاوز را جدی نمی‌گیرد یا از زنانی که در معرض این خشونت‌ها قرار دارند به هیچ عنوان حمایت نمی‌کند.

از طرفی، روایت‌های رسمی از موارد زن‌کشی و زمینه‌های زن‌ستیزانه موجود در شرع و عرف نیز افکار عمومی را به سمت سرزنش قربانی و قربانی‌نکوهی زنان قربانی سوق داده و همچنین با همدلی یا سلب مسئولیت از مرد قاتل، از او حمایت می‌کنند.

همچنین وجود راه فرار قانونی برای پدران و همسران، از جمله عواملی است که به تکرار قتل‌های ناموسی می‌انجامد. چراکه بر اساس قانون مجازات اسلامی، چنانچه مرتکبان «قتل ناموسی»، پدر یا جد پدری مقتول باشد، مستوجب «قصاص» نیست و حداکثر با سه تا ۱۰ سال زندان مواجه‌ می‌شود.

به علاوه، قوانین دیگری توسط دولت ایران وضع شده که در راستای سیاست‌ها و پیش‌برد اهداف و تفکرات مردسالارانه است از جمله قانون «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده»، که برای ممانعت از سقط جنین با وقاحت و صراحت تمام، از زیر نظر گرفتنِ زنان باردار سخن گفته و مانع از حق انتخاب زنان برای سقط جنین می‌شود؛ جان زنان زیادی را به خطر انداخته است.

همچنین، تعرض به کودکان تحت عنوان همسر در ایران قانونی است و قوانین جمهوری اسلامی از کودکان محافظت نمی‌کند؛ همین امر سبب شده موارد بسیار هولناکی از کودک‌آزاری مخابره شود.

از این رو قوانین کاملا مردسالارانه‌ای که جنایت مرد قاتل را با بهانه‌ی ناموس، نادیده می‌گیرد و نیز زن قربانی خودکشی را تنها مقصر می‌داند، منجر به افزایش آمار قتل و خودکشی‌های زنان در خرداد ماه شده است به طوری که تنها در ۵ روز، ۴ زن قربانی کودک‌همسری شده و جانشان را از دست دادند.

اگرچه برخی از زنانی که اقدام به خودکشی کرده‌اند، توسط کادر پزشکی توانسته‌اند نجات پیدا کنند، اما افکار پوسیده‌ی حاکم بر جامعه به جای همدلی و رفع مشکل این زنان، همواره انگشت اتهام را به سمت آنها گرفته و بدون شک عرصه‌ی زندگی را برای تین زنان بیش از پیش تنگ‌تر خواهد کرد.

 

آمار قتل و خودکشی‌های زنان در خرداد ماه بدین شرح است:

در ابتدای ماه، در زنجان، مردی حدوداً ۴۰ ساله زن ۲۳ ساله‌ای را که از بستگان او بوده با اسلحه کلت کمری به قتل رسانده و سپس متواری شده است. در روایت رسانه‌ها و مقام‌های رسمی انگیزه زن‌کشی مانند این قتل که در شهر «گلشهر کاظمیه» رخ داده «اختلافات خانوادگی» خوانده می‌شود.

سه‌شنبه ٢ خرداد ماه، رفتگران شهرداری جسد «مثله شده» یک زن را در یک کیف ورزشی در حوالی میدان آزادی پیدا کردند که طبق اخبار منتشره، این زن حدودا ۲۵ ساله و از شهروندان افغان بوده است.

دوشنبه ٨ خرداد ماه، منیره نوری‌کیا، با اتهام قتل عمد در زندان وکیل‌آباد مشهد توسط قوانين دولت ایران اعدام شد.

دوشنبه ٨ خرداد ماه، پرستو شهبازی، ١٨ ساله و ساکن شهرستان دهگلان که در ١٢ سالگی ناچار به ازدواج شده بود، توسط همسرش به قتل رسید.

چهارشنبه ١٠ خرداد ماه، لیلا گلی دشیری  ١٨ ساله در استان زنجان به دلیل جواب رد، توسط خواستگارش به آتش کشیده شد و در ١٧ خرداد بر اثر سوختگی ٨۵ درصدی جان باخت.

جمعه ١٢ خرداد ماه، یک دختربچه‌ی ۱۰ ساله در یکی از محله‌های غرب تهران با پرت کردن خود از پنجره خانه‌شان به کوچه سقوط کرده و جان خود را از دست داد.

شنبه ١٣ خرداد ماه، روژین عظیمی، ۱۷ ساله در شهرستان دیواندره تحت عنوان آنچه ناموس خوانده می‌شود، به شکل فجیعی توسط برادرش به قتل رسید.

شنبه ١٣ خرداد ماه، شکیلا غلامی، ١۵ ساله ساکن کرماشان، به دلیل فشارهای مضاعف خانواده برای پذیرش ازدواج اجباری دست به خودکشی زد و جانباخت.

شنبه ١٣ خرداد ماه، مرد ۶۸ ساله در ایلام، دختر خود را با ضربات آجر به قتل رساند.

شنبه ١٩ خرداد ماه، دریا هوشنگی، ١٩ ساله، اهل و ساکن روستای توداروته از توابع منطقه کلاترزان سنه، بە دلیل مخالفت خانوادە وی با پسر مورد علاقش اقدام بە خودکشی نمود.

دوشنبه ٢٢ خرداد ماه، در کرمان، مادر و دختری به‌دلیل فقر خود را از بالای یک پل به پایین پرت کرده و خودکشی کردند.

چهارشنبه ٢۴ خرداد ماه، مدیا خلیل زاده، دارای ٢ فرزند و اهل سلماس و از قربانیان کودک همسری، خود را حلق آویز کرد.

جمعه ٢۶ خرداد ماه، یک زن ٣١ ساله در شهر استهبان به دلیل اختلافات خانوادگی توسط همسرش با استفاده از اسلحه شکاری به قتل رسید.

یکشنبه ٢٨ خرداد ماه، مردی در صباشهر واقع در استان تهران، همسر ٢٧ ساله و دو پسر سه و شش ساله‌‌اش را در منزل شخصی خود به قتل رساند.

دوشنبه ۲۹ خرداد ماه، یک زن جوان که از قهرمانان شطرنج نیز بوده است، در تهران، پس از مصرف تعداد بسیاری قرص بر اثر محرومیت از حق امید به زندگی، در منزل شخصی خود اقدام به خودکشی کرده بود که توسط اقدام به موقه کادر پزشکی وی نجات یافت.

یک زن جوان در روستای میرکی واقع در استان سنه، به طرز مشکوکی به قتل رسید.

 زن جوان ١٩ ساله با نام فرسیم عبادی با پرت کردن خود از فراز پل شالمان سنه، به دلیل مشکلات زندگی به زندگی خود پایان داد.

زن جوان ٣٣ ساله، مادر ٢ فرزند و اهل نیشابور، به دلیل قانون ممنوعیت سقط جنین در ایران، در حالی که قصد پایان دادن به بارداری سومش را داشته، به دلیل شدت خونریزی و دیررسیدن به بیمارستان، جانش را از دست داد.

متینا، دختری ٨ ساله که در کرج مورد شكنجه‌های شدیدی قرار گرفته بود، قربانی کودک‌آزاری شده و جانش را از دست داد.

فاطمه مرادی، ۲۳ ساله، اهل و ساکن روستای سنجاوی، واقع در شهرستان دلفان، به دلیل ترس ناشی از «مسائل ناموسی» از جانب خانواده، از طریق خوردن قرص برنج دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد.

نسیم، ۳۵ ساله و ساکن تهران، با ضربات چاقو توسط همسرش به قتل رسید.