زنان لیبیایی با نقاشیهای خود از حقوق زنان حمایت میکنند
هنرمندان لیبیایی توانستند واقعیت زنان را از طریق نقاشیهای خود بیان کنند، زیرا که خود مسائل مربوط به خشونت علیه زنان و آداب و رسوم و سنتهایی که آزادی آنها را محدود می کند، تجربە کردەاند.
هندیه العشیبی
بنغازی- هنرمندان جوان لیبیایی با نقاشیهای خود که واقعیت اجتماعی تجربه شده توسط زنان لیبیایی را منعکس میکند، به زنان و نقش آنها در توسعهی جامعه و همچنین به خشونت علیه زنان در موضوعات مختلف هنری خود میپردازند.
فدوی ابوبکر دانشجوی دانشگاه و نقاش تجسمی اهل شهر سرت لیبی است وی از کودکی و در حالیکە قادر به نوشتن و خواندن نبود، برای بیان مطالب و وقایع و اتفاقات روز و احساساتش به نقاشی روی آورد، به طوری که خانوادهاش استعداد او را کشف و از وی مراقبت و حمایت کردند.
فدوی ابوبکر در خصوص شرکت در نمایشگاهها میگوید: در نمایشگاههای متعددی شرکت کرده است که اولین آن در سال ٢٠١٩ بود و علاوه بر شرکت در چندین مسابقهی نقاشی محلی با یونیسف در شهر سرت نیز جوایز متعددی را بە دست آورد.
وی توضیح داد که از طریق نقاشیهایش که در چندین مناسبت محلی به نمایش درآمده است، دربارهی موضوعات مرتبط با خشونت اجتماعی و دیجیتالی علیه زنان در لیبی و همچنین موضوعات مرتبط با تأثیرات جنگ بر انسان و روان آنها صحبت کرده است.
وی عشق زیاد خود را به نقاشیهایش که حامی زنان و منعکس کنندهی واقعیت اجتماعی است ابراز کرد و در یکی از نقاشیهایش به موضوع آداب و رسوم، سنتها و خشونت علیه زنان در لیبی میپردازد که آن را با یک نقاشی با پس زمینهی سیاه ترسیم کرده است، و از طریق آن آداب و رسوم و سنتهای منسوخ شدهای را منعکس میکند که آزادی زنان لیبیایی را محدود و آنها را از حقوق خود مانند حق ارث محروم میکند. همچنین به خشونت الکترونیکی که زنان جوان در شهر سرت که تا حد زیادی تحت کنترل آداب و سنن منسوخ است، میپردازد.
وی افزود: در نقاشی کە کشیده است به ایدهی میراث لیبی و لباس زنان در لیبی تحت عنوان «سنتها» پرداخته است، زیرا این نقاشی نشان دهندهی سنتهایی است که آزادی زنان را محدود میکند و آنها را در چارچوبهای خاصی قرار می دهد هر چند که نمادی از فرهنگ در لیبی است.
فاطمه زهرا ایمن محمود ، ٢٢ ساله، در دانشکدهی اطلاعات دانشگاه بنغازی تحصیل میکند، او طراحی را در طول جنگ لیبی در سال ٢٠١١ آغاز کرد و برای ابراز احساسات و فرار از واقعیت تلخ خود و صدای بمبها و انفجارها به طراحی و استفاده از رنگها روی آورد، به خصوص که او دوستان زیادی نداشت، بنابراین همیشه به نقاشی متوسل میشد.
وی توضیح داد که شکوفایی استعداد او برای طراحی پس از سفر به همراه خانوادهاش به قاهره در دوران جنگ در سال ۲۰۱۴ است ، جایی که پس از آموزش با بسیاری از هنرمندان در مورد قوانین اولیهی طراحی و استفاده از قلم مو و ترکیب رنگها، شروع به یادگیری درست طراحی کرد. وی افزود که پس از دریافت آموزشهای زیادی که او را به مسیر درستی برای یادگیری حرفهای طراحی هدایت میکرد، توانست ایدههایی را که در تخیلاتش بود با نقاشیهایش منعکس کند.
وی افزود که عاشق نقاشی با روغن است، اگرچه چندین متریال دیگر مانند سرب، زغال و رنگ را تمرین کرده است، اما دید که نقاشیهایش با استفاده از روغن و قلم مو به شکل مورد نیاز تجسم مییابند، اگرچه این مواد در لیبی به آسانی یافت نمیشود و این موضوع او را وادار میکند تا آنها را از خارج از لیبی سفارش دهد.
وی با تأکید بر اینکە نقاشی مهارتی است که هرکسی میتواند آن را بیاموزد، اما نیاز به آموزش و توسعهی مستمر دارد و به آرزویش برای چاپ کتاب رنگآمیزی برای کودکان که به مهمترین و معروفترین آثار باستانی و فرهنگی لیبی میپردازد، اشاره کرد و گفت: که دوست دارد نمایشگاهی برگزار کند که به مسائل کشورش میپردازد.
فاطمه زهرا ایمن محمود خاطرنشان کرد که در نقاشیهایش به موضوعات زیادی پرداخته است، زیرا عاشق طراحی «پرتره» است زیرا به چهرهی افراد، ویژگیهای متفاوت و ظاهر آنها و بە مسائل و موضوعاتی مربوط به زنان در لیبی و محدودیتهای اعمال شدە بر آنها و عدم ناتوانی در بازگویی این مسائل، میپردازد.
وی در مورد حضورش در نمایشگاهها گفت که در بیش از شش نمایشگاه داخلی و بینالمللی شرکت کرده که مهمترین آنها شرکت در نمایشگاهی هنری در پایتخت طرابلس با تابلویی است که در آن به بیماری ویتیلیگو در زنان با ترسیم دختری زیبا مبتلا به این بیماری که زندگیاش را تحت تأثیر قرار داده است، میپردازد و از طریق آن سعی میکند جامعه را با این بیماری آشنا کند و اینکه این بیماری مسری نیست، بلکه زیبایی زنان را افزایش میدهد و از آنها نمیکاهد.
فاطمه زهرا ایمن محمود در پایان صحبتهای خود از هنرمندان لیبیایی خواست تا با آموزش، دانش، یادگیری و پرهیز از سروصدایی که تخیل آنها را مختل میکند، مهارتهای خود را توسعه دهند.