شنگال؛ پیروان الهه سیتی نخشە زندگی دوبارەای بە شهر بخشیدەاند
گروه موسیقی و رقصی به نام آخرین الهه‌ی ایزدی سیتی نخشە نامگذاری شده است، این گروە فرهنگ خود را از طریق هنر به نسل‌های بعدی منتقل می‌کند.
نوژین ایزدی
شنگال- فرهنگ بە تمام ارزش‌های مادی و معنوی گفتە می‌شود که جوامع در طول تاریخ انباشته‌اند و از طریق هنر به نسل‌ها منتقل می‌شود. جامعه‌ی ایزدی که یکی از قدیمی‌ترین جوامع است دارای فرهنگ و اعتقادات عمیقی است. قبل از حمله‌ی وحشیانه‌ی داعش به شنگال در ٣ آگوست ٢٠١۴، جامعه‌ی ایزدی جامعەای درون‌گرا بود. پس از ٧۴مین فرمان نسل‌کشی نظام خودمدیریتی مبتنی بر پارادایم ملت دموکراتیک را بنیان نهادند، همزمان با محافظت از خود، از فرهنگ و اعتقادات خود نیز محافظت می‌کنند.
مؤثرترین راه برای انتقال فرهنگ از نسلی به نسل دیگر هنر است. گروه موسیقی که پس از اجرای فرمان نسل‌کشی ایزدی‌ها توسط گروه تروریستی داعش تأسیس شد و به نام الهه‌ی هنر براساس آیین ایزدی، سیتی نخشە نامگذاری شد، فرهنگ ایزدی را از طریق هنر به آینده منتقل می‌کند. اعضای گروه موسیقی و رقص که فقط زن هستند، در شنگال، جایی که در گذشته فقط برای مردگان سوگواری می‌گفتند، آهنگ‌هایی از زبان زنان جوان از بازمانده‌های سیتی نخشە برای افزایش امید خوانده می‌شود. غزال خیرو یکی از اعضای سیتی با خبرگزاری ما در مورد گروه موسیقی رقص که در سال ٢٠١٨ تأسیس شد صحبت کرد.
غزال خیرو به افکار و فلسفه‌ی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان توجه کرد و اظهار داشت که اگر این ایده و تفکر پیش از اجرای فرمان وجود داشت، این فرمان نسل‌کشی برای شنگال اتفاق نمی‌افتاد و گفت: متأسفانه هنوز در بسیاری از نقاط شنگال زنان تحت ظلم هستند. به خصوص افرادی که شناختی از تفکرات رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ندارند. به همین دلیل از تمامی جوانان می‌خواهیم که بیایند و با ایده‌های سازمان ما آشنا شوند. اگر افکار رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان پیش از فرمان نسل‌کشی در بین ما وجود داشت امروز هزاران دختر و زن ما در دست داعش نبودند. جوانان ما کشورشان را ترک نمی‌کردند. آن‌ها می‌روند چون زیبایی و تاریخ این سرزمین را نمی‌دانند.»
الهه‌ی فرهنگ و هنر؛ سیتی نخشە
غزال خیرو به نام گروه سیتی نخشە که در جامعه‌ی ایزدی به الهه محافظ فرهنگ و هنر شهرت دارد، پرداخت و گفت: «صدها سال پیش زنی به نام سیتی نخشە وجود داشت. او در حین نواختن ساز، آواز می‌خواند و نقاشی می‌کشید. او در حین نواختن ساز و آواز، روی پارچە نقاشی‌می‌کشید. اما بعد از آن هیچ زنی آواز نخواند. در چه زمانی می‌زیسته، نامعلوم است. پس از فرمان نسل‌کشی و با ورود اندیشه‌ها و فلسفه رهبر خلق کورد، ما هر کاری کردیم تا تمامی کار زنان نشان داده شود. آن‌چه در تاریخ برای زنان اتفاق افتاد، اکنون نیز همان خواهد بود. اتفاقی که برای زن در تاریخ افتاد، اکنون نقش زنان به ویژه در تاریخ ایزدی‌ها مهم بود».
غزال خیرو یکی از اعضای سیتی نخشە است که در گروه رقص بازی می‌کند، درباره‌ی فعالیت خود در این گروه می‌گوید: حدود یک سال است که درگیر فعالیت‌های فرهنگی هستم. هدف ما این است که با رقص‌های باستانی، فرهنگ و لباس‌هایمان آشنا شویم و آن‌ها را به همه معرفی کنیم. هدف ما این است که جوانان را با فرهنگ کهن ایزدی‌ها آشنا کنیم. به ویژه برای سالگرد این فرمان، ما از طریق نماهنگ، نمایشنامه، رقص و آهنگ برنامه‌هایی برای افشای آن‌چه بر ایزدی‌ها گذشت، داریم.
«ما خودمان را از طریق سازماندهی شناختیم»
غزال خیرو در مورد شناخت سیتی نخشە گفت: ما به عنوان دختران و زنان ایزدی قبل از این‌که با اندیشه و فلسفه‌ی رهبرخلق کورد عبدالله اوجالان آشنا شویم نام سیتی نخشە را نشنیده بودیم، هیچ چیزی از تاریخ نمی‌دانستیم و علاقه‌ای نداشتیم، اما تاریخ زنان اکنون چیست و چگونه شروع شد؟ کم و بیش می‌دانیم. در حال حاضر زنان تمامی فرصت‌ها را دارند که می‌توانند بسیاری از کارها را انجام دهند. وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، می‌فهمیم که زندگی برابر بوده است، در قرن گذشته مردان حکومت خود را بر زنان تحمیل کردند، اما اکنون افرادی که خود را شناخته‌اند و اندیشه‌های رهبر خلق کورد را می‌شناسند، زندگی نابرابر را نمی‌پذیرند و در برابر نابرابری‌ها واکنش نشان می‌دهند.
«زنان سازمان یافته جامعه‌ی سازمان یافته هستند»
غزال خیرو با بیان این‌که زنان در هر فرمانی مورد حمله قرار می‌گیرند، ادامه داد: هر فرمان نسل‌کشی صادر شود در وهله‌ی اول زنان را هدف قرار می‌دهد. رهبرخلق کورد عبدالله اوجالان گفت که اگر زنان محافظت شوند، کشور نیز محافظت خواهد شد. زیرا اگر زنان ضعیف باشند کشور نیز ضعیف می‌شود. اما زنان محافظت شده و قوی، هیچ کس نمی‌تواند آن‌ها را بشکند. به همین دلیل است که اکثر مردان زمین را ترک می‌کنند. زنان به راحتی سرزمین خود را ترک نمی‌کنند. آن‌قدر که دل زنان برای خاک و کشورشان می‌تپد، برای مردان اهمیتی ندارد. به همین دلیل این فرهنگ و هنر زنان است.
«آنهایی که ما را فروختند خانواده‌ی بارزانی بود»
غزال خیرو از مشارکت خانواده‌ی بارزانی در اجرای فرمان نسل‌کشی صحبت کرد و گفت: «آنهایی که فرار کردند و ما را به دست دشمنان سپردند خانواده‌ی بارزانی بودند. حرفی برای گفتن نیست، ما از شما محافظت می‌کنیم، اما وقتی جنگ فرا رسید، آن‌ها فرار کردند و هدفشان تسلیم ایزدی‌ها به داعش بود. رهبرخلق کورد عبدالله اوجالان گفته بود که مبارزان باید به شنگال بروند و آن‌ها را تنها نگذارند. مبارزان با خانواده‌ی بارزانی ملاقات کردند. اما گفتند ما آن‌جا ١۵ هزار نیرو داریم. چگونه می‌گویید ما برای محافظت خلق ایزدی می‌رویم. اما وقتی فرمان نسل‌کشی صادر شد، خانواده‌ی بارزانی فرار کردند و مبارزان ایزدی‌ها را نجات دادند. اگر مبارزان حزب کارگران کوردستان نمی‌آمدند، هیچ ایزدی زنده نمی‌ماند، همه قتل‌عام می‌شدند.»
«خانواده‌ی بارزانی و صدام هر دو یک هدف داشتند»
غزال خیرو به دهه‌ی ١٩٧٠ که صدام حسین تمام چشمه‌های کوه شنگال را با استفاده از قیر خشکاند، اشاره کرد و گفت: همان‌طور که صدام حسین در دهه‌ی ١٩٧٠ تمام چشمه‌های کوه‌های شنگال را با قیر مسدود کرد و جامعه‌ی ایزدی را از کوه‌ها به سوی دشت راند تا آن‌ها را نابود کند، حزب دمکرات کوردستان عراق برای نابودی آن‌ها به این سیاست ادامه داد و گفت من با قدرت خود از ایزدی‌ها محافظت خواهم کرد، اما با حمله‌ی داعش به شنگال بدون جنگ فرار کرد و شنگال را بدون محافظت رها کرد. اگر جامعه‌ی ما از کوه پایین نمی‌آمد(پیشتر شهرهای خلق ایزدی بر دامنه‌ی کوه و کوهپایه‌ها قرار داشت)، داعش نمی‌توانست آنان را قتل‌عام کند و اگر به نیروهای حزب دمکرات کوردستان عراق پشت نمیبست، این‌گونه قتل‌عام نمی‌شدند.
«زنان می‌توانند درد یکدیگر را درک و بیان کنند»
غزال خیرو در مورد هدف خود از گروه آواز امیدهای شنگال صحبت کرد و گفت: اکنون گروهی از خوانندگان زن به نام گروه امیدهای شنگال داریم. ما سعی می‌کنیم از طریق این گروه تمامی زنان را دور خود جمع کنیم. از طریق این گروه به زنان اجازه می‌دهیم دوباره هنر و خوانندگی را شروع کنند. اگر زنان در مورد درد خود صحبت نکنند، این درد آشکار نمی‌شود.