نگاهی متفاوت بە دنیا، از دریچە دوربین گلاویژ
گلاویژ احمدی عکاس ٤٢ ساله اهل سنندج، هنرمند و عکاس زمینەای است، گلاویژ از دریچەی دوربینش نگاهی متفاوت بە دنیا دارد.
مرکز خبر
گلاویژ زنی است با روحیەای هنری، وی زندگی خود را در هنر تعریف میکند، ودائم در صدد آن است کە زندگی خود و جهان پیرامونش را با این دیدگاه تغییر دهد.
اولین جرقەی شروع عکاسی‌اش بە سال ١٣٧٣ برمی‌گردد، زمانی‌کە تلاش او برای رسیدن بە ادامە تحصیل در رشتە سینما بە نتیجە نرسید. گلاویژ در یک سفر کوهنوردی کە دوربین آنالوگی در دست داشت، عکاسی از طبیعت بکر کوردستان را آغاز کرد و این آغاز فعالیت هنری او در زمینە عکاسی بود.
گلاویژ احمدی اولین زنی است کە کارهای هنریش در زمینەی عکاسی طبیعت، در بین عموم مردم کوردستان بویژە شرق کوردستان شناخته شدە است.
وی نخست، کارهایش را بە صورت کارت‌پستال ارائە داد، سپس با راەاندازی استدیوی عکاسی بە کار خود رونق بخشید و از این طریق توانست علاوەبر گسترش حرفەی عکاسی بە استقلال مالی نیز دست پیدا کند.
گلاویژ در کنار حرفە هنریش بە فعالیت‌های بشر دوستانە نیز می‌پردازد، وی فعالیت خیرخواهانەی خود را پس از زلزلە سال ١٣٩٦ کرمانشاە آغاز کرد و در این‌بارە می‌گوید؛ "ابتدا برای عکاسی بە کرمانشاە سفر کردە بودم ولی بعد با مشاهدە وضعیت وخیم مردم منطقە شروع بە جمع‌آوری کمک‌های مردمی کردم".
کارها و فعالیت‌های خیرخواهانەی گلاویژ ادامە پیدا کرد، اکنون کمک‌رسانی بە مردم، بویژە شناسایی زنان بیکار و اشتغال‌زایی برای آنان بە یکی از دغدغە های اصلی او در زندگی تبدیل شدە است.
گلاویژ احمدی نمونە یک زن با ارادە است کە در برابر ذهنیت مردسالار، افکار سنتی و جنسیت‌گرای جامعە و مشکلاتی کە کماکان زنان جامعە درگیر آن هستند مبارزە میکند و زنان را بە ایستادگی تشویق میکند و در این مورد می‌گوید؛ 'وقتی لبخند رضایت زنی را می‌بینم کە با وجود تمام مشکلات، بە استقلال مالی رسیدە و محتاج کسی نیست بسیار خشنود می‌شوم و احساس می‌کنم بزرگترین جایزە زندگیم را دریافت کردەام.'
هنگام سفر بە روستاها علاوەبر عکاسی بە دیدن خانوادەهای نیازمند و زنان سرپرست خانوار می‌رود، وی در این روستاها اشتغال‌زایی کردە و با همکاری خیرین کارگاەهای قالی‌بافی و خیاطی راەاندازی کردە است.
کارگاەها مواد خام و اولیە خود را از زنان ریسندەی روستایی خریداری می‌کنند و این‌گونە چرخەی اقتصادی در روستا ادامە خواهد داشت و سود آن، بی‌واسطە عاید زنان روستا می‌شود.
گلاویژ عکاسی را تجربەای نو در زندگی می‌بیند و می‌گوید:' عکاسی برای من دریچەای تازە است برای دیدن چیزهایی کە بسیاری از مردم آن را نمی‌بینند، با عکاسی از دنیای مشکلات فاصلە می‌گیرم و از سوژەهای هنری‌ام لذت می‌برم.'
او برای شرکت در فستیوال یا گرفتن جایزە عکاسی نمی‌کند بلکە این هنررا همانند تاریخ نگاری می‌داند، کە لحـظە ها را ثبت میکند و معتقد است با لذت بردن مردم و رضایت‌مندی آن‌ها بزرگترین جایزە هنریش را دریافت میکند.
علاوەبر عکاسی از گشتن در بازار سنتی سنندج لذت می‌برد و باور دارد روح زندگی در این بازار جاریست و تماشای صنایع دستی، کە بە دست زنان کورد درست شدە است، او را خوشحال میکند.