"من آرزوهایم را بە روشنی بیان می‌کنم"
مزگین سلیمان کە از کودکی نقاشی را آغاز کردە است با نقاشی کردن احساسات خود را بیان می‌کند.
روژدا سیدخان
قامشلو- مزگین سلیمان زن ٢١ سالەای اهل قامشلو روژآوای کوردستان است، از دوران کودکی نقاشی را آغاز کردە و با درآمدی کە از کارهای هنری خود بە دست می‌آورد بە خانوادەی خود نیز کمک می‌کند.
تابلوهای وی ترسیم مقاومت زنان است، قبل از انقلاب روژآوای کوردستان بسیاری از زنان نمی‌توانستند محصولات و کارهای هنری خود را آزادانە ارائە و یا در معرض دید قرار دهند. پس از انقلاب روژآوا، زنان بیشتر در عرصەهای فرهنگ، هنر فعالیت پیدا کردند و توانستند در این زمینە موفقیت کسب کنند. مزگین سلیمان نقاش در این مورد سخن می‌گوید.
عاشق عکاسی
انسان هرچند بیشتر عاشق کاری باشد نتیجەی بهتری از انجام آن خواهد گرفت، مزگین سلیمان می‌گوید، " من از کودکی عاشق نقاشی بودەام و هر چە بزرگتر شد این عشق بیشتر شد. تابلوهای من همگی معنا و مفهوم خاصی دارند و من از تە دل نقاشی می‌کشم. من اکنون در مرکز آموزش هنرهای مالوا هستم تا در حرفەی خود بیشتر پیشرفت کنم. نخستین بار من در نمایشگاە "خجخجوک" مرکز مالوا با دو تابلوی هنری شرکت کردم. عشقی کە از کودکی در دل من بە وجود آمدە بود اکنون بە واقعیت پیوستە است."
نقش خانوادە در حمایت از فرزندان خود
خانوادەها نقش مهمی در حمایت از فرزندان خود دارند، اگر خانوادە از کودکان حمایت کنند، فردی موفق بە جامعە تحویل می‌دهند.
مزگین بدین گونە بە این موضوع پرداخت: خانوادە و دوستان من بە من روحیە می‌دادند تا من بتوانم بە کارم ادامە دهم. جامعەی ما بیشتر کارهایی را مورد پسند قرار می‌دهند کە از نظر اقتصادی مهم باشد و کارهای هنری را بی ارزش می‌دانند. من از کار با قلم سادە آغاز کردم و اکنون می‌توانم هرگونە قلمی را در کارم استفادە کنم. من یاد گرفتم از مداد رنگی، قلم آب و قلم زیتون استفادە کنم. گاهی چیزهایی در ذهنم وجود دارد کە نمی‌توانم با زبان آن را بیان کنم اما با قلمم آن را نقاشی می‌کنم. با تابلوهایم، احساسات، افکار و خواستەهایم را با دیگران در میان می‌گذارم."
"من عاشق ترسیم تابلوی زنان هستم"
سوژەهای بسیاری برای نقاشان و هنرمندان وجود دارد تا از آن الهام بگیرند، اما مزگین همیشە در تابلوهای خود زنان و انقلاب را دوست دارد و آنها را سوژەی تابلوهای خود قرار می‌دهد. مزگین در مورد سوژەهای نقاشی خود می‌گوید، " قبل از انقلاب در روژآوای کوردستان، راە برای زنان و ارائە کارهای هنری آنان بستە بود. زنان قادر بە ارائە کارهای هنری در جامعە نبودند اما پس از نقلاب روژآوا، دیگر زنان می‌توانند محصولات فرهنگی، هنری و صدای خود را آزادانە ارائە دهند. من در تابلوهایم صلح، آزادی، مقاومت و انقلاب را ترسیم کردەام، نقاشی کە بیش از هر چیز دوست دارم نقاشی زنان است، زنان باید آزادانە زندگی کنند، سخن من با همەی زنان این است، زنانی کە تواناهایی دارند، خود باشند و خواست‌های خود را مبنای هر کاری قرار دهند."