پروانه کبریت

 

 

کابل‌ - با وجود ممانعت‌ها، خشونت­‌ها و تهدید­های امنیتی که در برابر زنان افغانستان قرار دارد، هستند زنانی که به این همه ناروایی‌­ها نه گفته، سربلند کرده‌‌اند.

ارغوان و هما دو دختر جوانی که دست به دست هم داده و با سلاح در دست داشته­، که همان هنرشان است، در مقابل هیولاهای بزرگ چون؛ تاریک‌اندیشان قرن (مولا­های افراطی و جهادی)، دشمنان بشریت (گروه­‌های تروریستی)، و فرهنگ‌های زن­‌ستیزانه‌­ی حاکم که همیشه در سد راه پیشرفت زنان ایستاده و زمینه را برای رشد زنان تنگ ساخته، می‌­رزمند.

ارغوان می‌­گوید، "چهار سال می‌­شود که کار هنری را آغاز کرده است، در ابتدا طبق معمول مشکلات فراوان برای شروع پرواز داشتند و همه­‌ی آن تهدید­ها و دیدگاه‌­های منفی که در برابر هر زن افغانستانی وجود دارد، برای اینها هم این تهدید­ها وجود داشته است. ولی آنها با گام‌­های استوار روی هریک از این تهدید­ها پاگذاشته، نایستادند و نافتادند، بلکه شجاعانه و با قاطعیت تمام به راه خود ادامه دادند."

او می­‌گوید: "دغدغه‌­ی آمدن طالبان، حس ترس را برای مردم افغانستان بخصوص برای زنان این کشور در فضا پخش کرده است. اما، من با آمدن دوباره‌­ی طالبان اصلا تصمیم ندارم خانه‌­نشین شوم.“

او در ادامه افزود، زنان زمانی می‌­توانند متکی به خود شوند که روی پای خود ایستاده، از استعداد و توانایی‌­های خود استفاده کنند. اینگونه هم از لحاظ اقتصادی مستقل می­‌شوند و هم موقف خود را در اجتماع تعیین می‌­سازند. زنان باید همیشه مبارزه کنند تا حقوق خود را بدست بیاورند و هرگز نباید دست از تلاش بردارند.

این در حالی‌‌ست که در گوشه­ و کنار دیگر کشور زنی بخاطر کار کردن در رسانه، سینما و دنیای ورزش کشته می‌­شود، اما از آن طرف زن دیگری با استفاده از قلم، صدا، هنر و استعداد خویش مسیرش را طی کرده و در این راه سفر می‌‌کند.

پس فراموش نباید کرد، لاله‌­ها گل‌­های خودرو اند که با ندادن آب و دانه نمی‌­توان جلو رشدش را گرفت.