شبنم توکلی

تهران- نمایشگاه انفرادی زهرا رضادوست با عنوان «سکوت و سکون» از تاریخ ۱۵ دی تا ٣ بهمن ۱۴۰۲ در گالری دوست برگزار شدە است.

زهرا رضادوست فارغ‌التحصیل رشته نقاشی، می‌گوید: سکوت و سکون اولین مجموعه‌ی من است و در این مجموعه دوست نداشتم از رنگ استفاده کنم به همین دلیل در کارهایم از زغال و کنته استفاده کردم چون دوست داشتم آن دوران و فضای ناامیدکننده زندگی‌ام را با نورهای امید بیشتر نشان دهم.

وی می‌گوید: خانه، دیوارهایش و اشیائی که محصور در آن است، سوژه‌ی طراحی‌های من شده‌اند. بافت‌های نرم پارچه‌ در کنار بافت زبر میز و صندلی، همانند احساسات و عواطف متضاد درونی‌ست که در میان این دیوارها تجربه کرده‌ام. در «سکوت و سکون» از خلال تنالیته‌های خاکستری ذغال، در پی بازنمایی تجربیاتی مکان‌مند هستم.

زهرا رضادوست گفت: «سکوت و سکون»  ثبت لحظات گذرای نور و سایه‌هایی‌ست که خانه را به حرکت وامی‌دارد. حرکت نور روی اشیاء ساکت و ساکن، آرامش مالیخولیایی درون، در مقابل تنش جنون‌آمیز بیرون برایم نمودی‌ست از مواجهه‌ی خود و دیگری، نور و سایه، گذشته و آینده، درون و بیرون.

وی در ادامە اظهار کرد: اواخر سال ۱۴۰۰ بود که شروع به کشیدن این مجموعه کردم. زمان شروع این مجموعه مصادف  با مرگ مادرم و همینطور اوج ویروس کرونا بود و اون زمان همه‌ی ما ترجیح می‌دادیم که زمان بیشتری را داخل  خانه بگذرانیم. برای من آن زمان یکی از دوره‌های سخت زندگی‌ام بود، چون از شهری کوچک به تنهایی به تهران آمده بودم و به دلیل افسردگی و اضطراب شدیدی که داشتم ترجیح می‌دادم بیشتر زمان خود را داخل خانه و به دور شلوغی شهر و آدم‌ها سپری کنم، و سعی در پیدا کردن آرامش و دلیلی برای ادامه دادن زندگی داشته باشم.

وی در پایان سخنان خود گفت: در آن زمان خانه با آن سکوتی که در آن جریان داشت، نقطه‌ی امن من برای دورشدن از تمام احساسات منفی و جایی برای پیدا کردن خودم بود. در آن دوران یکی از راه‌های فرار از افسردگی برای من طراحی بود و چه چیزی بهتر از فضای خانه‌ام که همیشه برای من نقطه‌ی امن و  آرامشم بود. خانه برای هر کسی نقطه امن و آرامش محسوب می‌شود، برای من هم خانه جایی امن، ساکت، ساکن و بدون هیچ تغییری بود و باعث می‌شد بتونم مدت زمان طولانی را صرف خودم و طراحی کنم.