مدینه مامد اوغلو

آمد- با پیشرفت پروژه ساخت سد سیلوان، که پیش‌بینی می‌شود به زودی به مرحله آبگیری برسد، دره قودرنه در معرض تبدیل شدن به منطقه‌ای ویران شده از نظر زیست‌محیطی قرار گرفته است. این سد، علی‌رغم مخالفت‌ها و اعتراضات گسترده، قرار است به اجرا درآید و تأثیرات منفی قابل توجهی بر زندگی در این منطقه بر جای بگذارد. فرآیند ساخت این سد شامل قطع درختان و انجام انفجارهای دینامیتی بوده که به تخریب محیط زیست منجر شده است، و همچنین ساکنان روستاهای اطراف دره، خسارت‌های جبران‌ناپذیری دیده‌اند.

 

نابودی زیست محیطی روزافزون دره

پل تاریخی تاشکوپری در روند آماده‌سازی برای احداث سدی که برنامه‌ریزی شده است تا ۵۰ روستا را زیر آب فرو ببرد، آسیب دیده است. از آغاز تابستان پیشین تاکنون، هزاران درخت در این منطقه توسط کارگران قطع شده‌اند. همچنین، کارهای اجرایی برای ساخت پلی جدید که قرار است دره‌ها را به یکدیگر متصل سازد، در جریان است. در طول فرآیند ساختمانی، پایه‌های پل با استفاده از دینامیت منفجر شده و سنگ‌های دره تخریب و تبدیل به یک منطقه کارگاهی بزرگ شده است. علاوه بر این، جاده پل سنگی که روستاهای کولپ و حزرو را به هم مرتبط می‌سازد، برای تردد مسدود گردیده است.

پلتفرم کار و دموکراسی در روزهای اخیر تصمیم به برگزاری تظاهرات در اعتراض به تخریب محیط زیست در این منطقه گرفت. در این تجمع که شماری از معترضان شرکت داشتند، نیروهای نظامی مانع از حرکت هیئت به سمت دره شدند. با استفاده از تدابیر امنیتی، از جمله برپایی موانع و استقرار وسایل نقلیه ضد شورش، ورود آنها به منطقه مسدود گردید. فعالان محیط زیست حاضر در این رویداد، بر اهمیت همبستگی و مبارزه مشترک برای حفاظت از دره تأکید کرده و تخریب رخ داده را جزئی ناگسستنی از سیاست‌های جنگی در کوردستان دانستند.

 

«واکنش و مبارزات محدود است»

لیلا چیته، یکی از فعالان انجمن محیط زیست، اعلام کرد که فعالیت‌های انجام شده در این منطقه دارای ماهیت جنایی هستند. او نسبت به محدودیت‌های موجود در مقابله با این تخریب از منظر زیست‌ محیطی و اجتماعی ابراز نگرانی کرد و گفت: در تمامی نقاط ترکیه، رویکرد حکومتی مردسالارانه در همکاری با شرکت‌ها و دولت ادامه دارد، جایی که طبیعت تنها به عنوان منبعی برای استثمار دیده می‌شود، در حالی که ما طبیعت را به مثابه یک سیستم زنده یکپارچه می‌بینیم. در این سرزمین، میزان تخریب محیط زیست بسیار بیشتر است. در مبارزه با این تخریب، به جرم‌انگاری ما پرداخته می‌شود. اعتراض امروز ما نخستین بار در برابر سد سیلوان نیست. علی‌رغم اعتراض‌های گروهی از سوی مردم و دفاع از زندگی در طی ۱۲ سال گذشته، ساخت این سد ادامه داشته است. حتی ماه گذشته، پل تاریخی تاشکوپری نیز آسیب شدیدی دیده است. یک حمله  به طبیعت و تاریخ در حال وقوع است.

 

«این تخریب جدا از سیاست‌های جنگی نیست»

لیلا چیته، با تأکید بر ارتباط بین سیاست‌های نابودی زیست محیطی در دره و سیاست‌های جنگی، اظهار داشت: با افتتاح سد سیلوان در آینده نزدیک، شاهد تغییرات اقلیمی در این شهر خواهیم بود. این تغییرات فقط به این منطقه محدود نمی‌شوند بلکه بر کل اکوسیستم کشور تأثیر خواهند گذاشت. غرقابی روستاها نه تنها باعث مهاجرت اجباری روستاییان می‌شود بلکه آنها را از زبان، تاریخ و فرهنگ خود دور خواهد کرد. در حال حاضر، سیاست‌هایی که به حذف هویت انسانی و زندگی اجرا می‌شوند، میلیون‌ها موجود زنده را به کلی از بین می‌برند. به همین علت ما معتقدیم که جنگ بزرگترین نابودکننده محیط زیست است و این یک واقعیت است.

 

«اینجا صحنه جرم است»

ملیس تانتان، عضو کمیسیون عدالت اقلیمی، بیان کرد که در کوردستان شاهد اجرای یک سیاست نابودی سیستماتیک هستیم. او تأکید کرد که این رویکردها ناگسستنی از سیاست‌های امنیتی عمل می‌کنند و اعلام داشت که راهکار مقابله با این وضعیت، ایجاد صلح است. ملیس تانتان با تأکید بر اهمیت اتحاد و هم‌صدایی در مبارزە، اظهار داشت: پروژه سد سیلوان به دنبال نابودی کلی زندگی در این دره است. این اتفاق برای نخستین بار در کوردستان نیست و آخرین هم نخواهد بود. با وجود ادعاهای مبنی بر ساخت این سدها بر اساس سیاست‌های امنیتی، اما واقعیت این است که آنها تنها به این منطقه آسیب می‌زنند. این شرایط به ما نشان می‌دهد که تنها راه‌حل، برقراری صلح است.

وی در پایان سخنان خود بیان کرد:تا زمانی که صلح برقرار نشود، نه تنها از تخریب محیط زیست جلوگیری نخواهد شد، بلکه نمی‌توان سیاست‌های مهاجرتی را نیز متوقف کرد. این مکان، هم صحنه جنایت علیه محیط زیست و هم صحنه نسل‌کشی است. این فرآیند، که از کشتارهای گذشته در ایلیج شروع شده، به کل منطقه تسری یافته است. ما همگان را به اتحاد و مقاومت در برابر این تخریب و عملیات دعوت می‌کنیم. راه‌حل تنها از طریق صلح و مبارزه مشترک ممکن است.