مرکز خبر- در پنج قرن گذشته، صدها گونەی حیوانات از جهان ما ناپدید شده‌اند و در بیشتر موارد انسان‌ها یا به دلیل صید بی‌رویه یا به دلیل تغییرات آب و هوایی و آلودگی در انقراض حیوانات نقش بسزایی دارند.

از آنجایی که انقراض جانوری طبیعت را تهدید می‌کند، تلاش‌های حفاظتی بین سال‌های ١٩٩٣ تا ٢٠٢٠ منجر به حفظ حداکثر ٣٢ گونه پرنده و تا ١۶ گونه پستاندار شد. اما محققان دانشگاه ملی استرالیا، دانشگاه آمریکایی فلوریدا و مؤسسه اکوسیستم‌های زمینی سوئیس بر این باورند که باید قبل از اینکه دیر شود، با پیش‌بینی اینکه کدام گونه در آینده در معرض خطر انقراض قرار می‌گیرد، گامی پیشگیرانه برای حفظ گونه‌ها برداشته شود.

محققان نتایج مطالعه خود را در چند روز اخیر در مورد پیش‌بینی گونه‌های در معرض خطر انقراض در آینده در مجلەCurrent Biology منتشر کردند.

 

عوامل انقراض

مارسل کاردیلو، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق در دانشگاه ملی استرالیا، در بیانیەی مطبوعاتی منتشر شده در این باره گفتە است: پیشگیری بهتر از درمان است و آنچه ما نیاز داریم راهی برای پیش‌بینی این است که کدام گونه در آینده در معرض خطر انقراض قرار نگیرد.

برای پیش بینی خطر انقراض، محققان ٣ محور اصلی را بررسی کردند که پستانداران را در معرض خطر قرار می‌دهد: تغییرات آب و هوایی، رشد جمعیت، الگوی کاربری زمین و همچنین ویژگی‌های زیستی ذاتی که می‌تواند برخی از گونه‌ها را آسیب‌پذیرتر از سایرین کند.

تیم تحقیقاتی پیش‌بینی می‌کند که تا سال ٢١٠٠، تقریباً ٢٠ درصد از پستانداران وحشی در معرض دو یا چند عامل خطر و بین ۴٠ تا ۵٨ درصد حداقل در معرض یک عامل خطر قرار خواهند گرفت.

 

خطر انقراض گونەهای جانوری در آفریقا و استرالیا

قاره آفریقا یکی از مناطقی است که بیشتر تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی در جهان قرار گرفته است. در مرکز و جنوب آفریقا، میانگین افزایش دما در اثر گرم شدن کره زمین تا سال ٢١٠٠ حدود ١.۵ برابر میانگین جهانی است.

طبق گفتەهای کاردیلو بسیاری از پستانداران بزرگ در جنوب صحرای آفریقا و به دنبال آن در جنوب شرقی استرالیا به دلیل تغییرات آب و هوایی، رشد جمعیت و نحوەی استفاده از زمین در معرض خطر انقراض قرار دارند.

علاوه بر این، ویژگی‌های حیاتی بر انقراض پستانداران در آن مناطق تأثیر می‌گذارد، زیرا پستانداران بزرگ مانند فیل‌ها، کرگدن‌ها، زرافه‌ها و کانگوروها اغلب در برابر کاهش تعداد آنها آسیب‌پذیرتر هستند، چون الگوهای تولیدمثلی آنها بر تولید‌مثل آنها تأثیر می‌گذارد.

محققان بر این باورند که تأثیر ذخایر طبیعی بر جمعیت بومی باید در نظر گرفته شود، زیرا تعداد بومیان در قاره آفریقا حدود ۵٠ میلیون نفر و در استرالیا حدود ٩٠٠ هزار نفر است و ایجاد ذخایر طبیعی در این مناطق ممکن است اثرات منفی بر آنها داشته باشد.

در نتیجه، محققان بر این باورند که مواجهه با بحران انقراض نیازمند برنامه‌ریزی خوب و رویکردی فعال برای پیش‌بینی عوامل در حال تغییر با گذشت زمان است که ممکن است موجودات بیشتری را در دهه‌های آینده تهدید کند.