روز ملی خرس قطبی که به عنوان روز جهانی خرس قطبی نیز شناخته می‌شود، توجه ما را بر تلاش‌های حفاظتی و کسب اطلاعات بیشتر در مورد خرس قطبی افسانه‌ای در ۲۷ فوریه متمرکز می‌کند.

 

مرکز خبر- روز جهانی خرس قطبی رویدادی است که هر سال در ۲۷ فوریه جشن گرفته می‌شود، و همزمان با دوره‌ی زمانی که مادران و توله‌ خرس‌های قطبی در لانه‌ی خود می‌خوابند و برای افزایش آگاهی در مورد وضعیت حفاظت از خرس قطبی برگزار می‌شود.

تغییرات آب و هوایی و ذوب‌شدن یخ‌ها تهدیدی بزرگ برای موجودیت خرس‌های قطبی می‌باشد. خرس‌های قطبی به عنوان پستانداران دریایی طبقه‌بندی می‌شوند و با خود لایه‌ای ضخیم از چربی بدن و پوششی ضدآب حمل می‌کنند تا در برابر هوای سرد یخی و آبی که در یخ‌های دریای اقیانوس منجمد شمالی با آن مواجه می‌شوند، عایق بماند.

ردیابی منشاء خرس قطبی برای دانشمندان دشوار بوده است، اما کشف اخیر در نروژ ممکن است پاسخ را ارائه کرده باشد. یک استخوان فک نادر که در سال ۲۰۰۴ در جزیره نروژی سوالبارد یافت شد به دانشمندان اجازه داد تخمین بزنند که این گونه برای اولین بار حدود ۱۵۰۰۰۰ سال پیش روی این سیاره قدم زد.

فرهنگ‌های بومی هزاران سال است که در قطب شمال زندگی می‌کنند و خرس‌های قطبی را شکار می‌کنند و به ایجاد اکوسیستم متعادل قطبی کمک می‌کنند. همه چیز در دهه‌ی ۱۷۰۰ زمانی که شکارچیانی از اروپا، روسیه و آمریکای شمالی شروع به کاهش سریع جمعیت خرس‌های قطبی کردند، تغییر کرد. بدون هیچ مقرراتی، مردم می‌توانستند خرس‌های قطبی را هر تعداد که دوست دارند، به دام بیندازند.

در دهه‌ی ۱۹۵۰، به دلیل استفاده‌ی روزافزون از سوخت‌های فسیلی، اوضاع بدتر شد. سوزاندن زغال سنگ، نفت و گاز یخ‌های دریا را ذوب کرد و باعث شد سطح اقیانوس‌ها بالا برود و چشم‌انداز محیط‌زیست خرس قطبی را تغییر دهد. گروه‌های زیست‌محیطی از طرف خرس قطبی شروع به عقب‌نشینی کردند، اما معترضان آن‌ها اغلب گوش‌هایشان را ناشنوا می‌کردند، زیرا دولت‌ها درخواست‌های آن‌ها را برای انجام کارهای بیشتر برای محافظت از قطب شمال و خرس‌های قطبی نادیده می‌گرفتند.

در سال ۱۹۷۳، ایالات متحده‌ی آمریکا، دانمارک، نروژ و اتحاد جماهیر شوروی سابق توافقنامه بین‌المللی در مورد حفاظت از خرس‌های قطبی و زیستگاه آن‌ها را امضا کردند. این قرارداد شکار تجاری و ایالات متحده را تنظیم می‌کرد. دولت خرس‌های قطبی را در معرض خطر انقراض طبقه‌بندی کرد.

سازمان غیرانتفاعی خرس‌های قطبی بین‌المللی (PBI) در سال ۱۹۹۴ تشکیل شد و آن‌ها مأموریت خود را برای ایجاد برنامه‌های اقدام برای محافظت از خرس قطبی در حال انقراض کردند. آن‌ها اولین روز جهانی خرس قطبی را در سال ۲۰۱۱ معرفی کردند و از آن زمان هر سال این روز جشن گرفته می‌شود.

هر سال در ۲۷ فوریه، روز جهانی خرس قطبی، آگاهی را در مورد مسائلی که خرس‌های قطبی با آن مواجه هستند افزایش می‌دهد. همچنین روزی است برای یافتن راه‌هایی برای کاهش ردپای کربن به عنوان راهی برای به حداقل رساندن اثرات تغییرات آب و هوایی جهانی.

اتحادیه‌ی بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) خرس قطبی را گونه‌ای آسیب‌پذیر دانسته است. از بین رفتن یخ دریا به دلیل تغییرات آب و هوایی بزرگترین تهدید برای بقای این حیوان است.

در حال حاضر حدود ۲۶۰۰۰ خرس قطبی در جهان وجود دارد. آن‌ها در ۱۹ جمعیت مختلف در سراسر قطب شمال زندگی می‌کنند. حدود ۶۰ درصد از این جمعیت در داخل یا مشترک کانادا هستند. خرس‌های قطبی در آلاسکا، نروژ، گرینلند و روسیه نیز یافت می‌شوند.

به دلیل زندگی در چنین مکان‌های دورافتاده‌ای، مطالعه‌ی خرس‌های قطبی دشوار است. مشخص است که تعداد خرس‌های قطبی در سراسر جهان در حال افزایش نیست. برحی معتقدند اگر ذوب شدن یخ‌های دریا ادامه یابد، خرس‌های قطبی ممکن است بین سال‌های ۲۰۵۰ تا ۲۱۰۰ منقرض شوند. ناپدید شدن فوک‌ها می‌تواند بر جمعیت خرس‌های قطبی نیز تأثیر بگذارد.  به این دلیل که فوک‌ها، که به یخ نیز وابسته هستند، منبع اصلی غذا برای خرس‌های قطبی هستند.