زلزلە مراکش؛ محرومیت کودکان استان تحناوت از تحصیل
پس از زلزلەی اخیر در مراکش و تخریب بیشتر مدارس استان تحناوت، کودکان بە دلیل وضعیت بحرانی از ادامە تحصیل محروم شدەاند.
رجاء خیرات
مراکش- در شهر تحناوت که در اثر زلزله‌ای ٨ سپتامبر سال جاری ساختمان‌های آن آسیب دید، بچه‌ها در تمام روز جز کمک به خانواده‌ها برای آوردن وسایل یا بازی در کنار چادرها کاری ندارند و همچنان منتظر بازسازی مدارس و از سرگیری روند تحصیل هستند.
در استان تحناوت که به اردوگاهی برای خانواده‌های زلزله‌زده تبدیل شده است، کودکان بە علت آسیب و یا تخریب کامل برخی از مدارس از ادامە تحصیل محروم هستند.
در استادیوم بزرگ ورزشی شهر تحناوت، بسیاری از خانواده‌ها چادرهای خود را برپا کردند و وسایل خود از جمله پتو، لباس و ظروف آشپزخانه را از خانه‌های آسیب دیده آوردە و از آن استفادە می‌کنند و در امتداد جاده منتهی به منطقه اسنی یا در بالای تپه مشرف به شهر، چادرهایی نیز برای پناه دادن به خانواده‌هایی که خانەهایشان آسیب دیدە و ممکن است هر لحظە فرو ریزد، برپا شدە است.
لطیفه آیت اوفقیر در این باره می‌گوید: در چادرها در شرایط سختی زندگی می‌کنیم، با وجود اینکه سرپناهی موقت برای ما فراهم می‌کنند، اما از آوردن مایحتاج خانه که بیشتر قسمت‌های آن ترک خورده است، خسته شده ایم من نمی‌توانم اینجا برای فرزندانم غذا آمادە کنم، باید ریسک کنم و برای پختن غذا به خانه‌ام بروم، سپس آن را بە چادر بیاورم، در مورد شام فقط به اندکی بسنده می‌کنیم و می‌خوابیم، به امید اینکه به خانه‌ها و زندگی عادی‌مان بازگردیم.
وی با اشارە بە عدم بازگشایی مدارس و بی‌اطلاعی از سرنوشت و آیندە فرزندانش خاطرنشان کرد: در برخی از مناطق آسیب دیده، چادرهایی برای آموزش دانش‌آموزان برپا شدە است در حالی که در استان تحناوت کودکان همچنان از تحصیل محروم هستند.
نهاد اد اوبلال، دانش‌آموز کلاس هشتم راهنمایی با اشارە بە آسیب دیدن کلاس‌های درس در پی زلزلە اخیر و محرومیت از مدرسە گفت: دلم برای مدرسە تنگ شدە است، می‌ترسم امسال از ادامە تحصیل محروم شوم.
عبدالرحمن اد بن یوسف، دانش‌آموز کلاس نهم راهنمایی نیز با بیان اینکە زندگی در چادر مانند جهنم است گفت: آرزوی او بازگشت به زندگی در خانه و ادامە تحصیل در مدرسه‌اش است.
عبدالرحمن یوسف شب زلزله را به یاد می‌آورد و می‌گوید: در اتاقم دراز کشیده بودم که ناگهان صدای شدیدی شنیدم، ابتدا فکر کردم زلزله خفیفی است.اما با گذشت زمان صدا قوی‌تر می‌شد تا اینکه قسمتی از سقف خانه روی شانه‌ام افتاد، آسیبی ندیدم و بعد از اینکە بە همراە خانوادە بیرون رفتیم بخشی از خانە فروریخت.
به نوبه خود، خدیجه لشکر دانش‌آموز کلاس هفتم گفت: بیشتر کمک‌ها به سمت روستاهای آسیب دیده الحوض هدایت می‌شود، در حالی که هیچ کس به منطقه تحناوت فکر توجە نکردە و هیچ کمکی به آن ارائه نمی‌شود. وی ابراز تأسف کرد که در یک سال گذشته به دلیل شرایط خانوادگی نتوانسته به تحصیل ادامه دهد و نمی‌خواهد این موضوع در سال جاری تکرار شود.
وی با بیان اینکه بسیاری از اقوام خود را بر اثر زلزله از دست داده است، توضیح داد: در فاجعه ویرانگر زلزله، عمویم، مادربزرگم و تعدادی از بستگانم را از دست دادم، این اتفاق غم‌انگیزی است و خانه ما دیگر قابل سکونت نیست زیرا بە طور کامل تخریب شدە است.
زینب واکریم، دانش‌آموز سال دوم متوسطه، تأیید می‌کند که اگرچه برای زندگی با خانواده‌اش در چادر مانند سایر ساکنان تحناوت نقل مکان کرده است اما در دبیرستانی که در آن درس می‌خواند به تحصیل ادامه می‌دهد و نمی‌تواند در کلاس‌ها غیبت کند زیرا سال آینده پایان دوره متوسطه او خواهد بود.
وی در مورد شرایط زندگی در چادر گفت: شرایط بسیار سختی است چرا کە با وجود وخیم بودن شرایط مجبور به رفتن به خانه می‌شود و زندگی در چادر و نبود امکانات بهداشتی شرایط را سخت می‌کند.
مسئولان دبستان ابن حبوس که روز سە شنبە ١٩ سپتامبر در مورد خانواده‌های ساکن آنجا کە مجبور شدند خانەهای خود را ترک کنند گفتند: برای اطمینان از از سرگیری مطالعات، چهار کلاس درس آماده شده است، با اتخاذ زمان‌بندی سه‌گانه، که در آن سه معلم بە صورت چرخشی در یک کلاس درس می‌دهند تا زمانی کە چادر یا کابین سیار جایگزین شود.
مادران از رسیدن زمستان می‌ترسند، زیرا چادرها برای مقاومت در برابر سرما، باران و برف زیاد دوام نمی‌آورند، همچنین به دلیل بارندگی گودال‌‌های گلی ایجاد شدە کە این رنج آنها و فرزندانشان را دوچندان می کند، به خصوص که برنامه بازسازی ساختمان زمان می‌برد و ممکن است سال‌ها بە طول بیانجامد.
