امیره محمدی

سنه- در خیزش انقلابی ژن ژیان ئازادی دانشجویان زیادی در دانشگاه کوردستان توبیخ، اخراج و حتی بە دست فراموشی سپردە شدند، این فراموشی ناعدالتی بزرگی در حق آنها است. دانشگاه کوردستان جزو آن دانشگاه‌هایی بود که در شهر سنه برای روزها و ماه‌های متوالی دست به اعتراضات گسترده زد و در این میان نه تنها دانشجویان که استادان نیز از دانشگاه محروم شدند و یا خود به نشان اعتراض استعفا دادند و حاضر به تسلیم شدن در برابر خواست حکومت نشدند.

بعد از گذشت دو سال هنوز دانشجویان زیادی از تحصیل محروم هستند و نمی‌توانند به تحصیل خود ادامه دهند. استادانی که در کنار دانشجویان بودند تاوان سنگینی دادند، از این میان می‌توان به بهروز چمن‌آرا اشاره کرد که به دلیل خفقان حاکم مجبور به استعفا شد و حتی از ایران خارج شد و هچنین استادان دیگری که در کنار دانشجویان ماندند و تاوان سنگینی دادند.

یکی از دانشجویان دانشگاه کوردستان س.م که خود نیز بارها مورد توبیخ قرار گرفته است و سال آخر دانشگاه را سپری می کند، می‌گوید: دانشگاه کوردستان از آن دانشگاه‌هایی بود که از همان روز اول خیزش انقلابی در اعتراضات شرکت داشت و بسیاری از استادان نیز در کنار دانشجویان بودند.

سمیه می‌گوید: دانشجویان زیادی اخراج شدند و مورد اذیت و آزار قرار گرفتند و تا کنون نیز اجازه ورود به دانشگاه را پیدا نکرده‌اند. رئیس دانشگاه عوض شد و حامد قادرزاده به سرکار آمد و به محض رسیدن وی، دانشگاه به پادگان تبدیل شد و دانشجویان هیچ آزادی عملی ندارند. پس از دوسال سخت‌گیری‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود و هر روز قوانین جدیدی به دانشگاه اضافه می‌شود، به عنوان مثال آوردن آژانس امنیت به جای آژانس افق به دانشگاه، که دانشجویان با آن رفت و آمد کنند. در همین روزها یکی از دانشجویان با همین آژانس به خوابگاه آمده بود و بعد از آن همان دانشجو را به دلایل نامعلوم بازداشت و مورد بازخواست قرار دادند.

قرار دادن کمیته انضباطی در دانشگاه یکی دیگر از اقداماتی است که رئیس دانشگاه انجام داده و دانشگاه را از حالت قبل خود درآورده و به شدت بر پوشش دانشجویان تسلط دارد و مانع ورود دانشجویانی می‌شوند که پوشش آنها مطابق میل کمیته انضباطی نباشد. همچنین با نصب گیت ورودی و خروجی برای تشخیص چهره دانشجو نیز از ورود هر کسی به دانشگاه به غیر از دانشجویان خودداری می‌کنند.

این دانشجو سکوت، سرکوب، خفقان و عدم اعتراض را از دستاوردهای جدید دانشگاه می‌داند که دانشجویان را به ستوه آورده است، به طوری که بارها تلاش کرده از آنجا انتقالی بگیرد اما موفق نشده و آنجا را برای دانشجویان مانند زندان می‌داند. این درحالیست که قبلا هرکسی آرزوی قبولی در این دانشگاه را داشت زیرا یکی از دانشگاەهای برتر ایران است اما اکنون با تلاش‌های حکومت به پادگان تبدیل شده است.

وی می‌گوید: به تازگی برای دانشجویان اخراجی هزاران شرط و شروط گذاشته‌اند تا با گذشتن از فیلتر آنها به دانشگاه برگردند، اما شرایط اینقدر سخت است که دانشجو نمی‌تواند از آن عبور کند و یا اینکه بسیاری از دانشجویان خود قبول نمی‌کنند تن به هر خواسته‌ای دهند و اخراجی بودن را ترجیح می‌دهند. حتی برخی از دانشجویان و استادان که نام بردن از آنان صحیح نیست، استعفا دادند. دانشگاه باید مطالبات دانشجو را به رسمیت بشناسد و مکانی کاملا آکادمیک باشد اما در ایران همیشه دانشجو مورد تهاجم قرار گرفته است و از کسانی برای اداره آن استفاده می‌کنند که در همراهی کردن آن به حکومت کمک کنند. در غیر این صورت او را صرف نظر از تجربه و دانشش حذف می‌کنند و این یکبار دیگر نشان می‌دهد هیچ چیزی اینجا سر جایش نیست.