دلال رمضان

حسکه - از آغاز اشغال برخی مناطق شمال و شرق سوریه توسط دولت ترکیه، این کشور با انگیزه ایجاد تغییرات دموگرافیک، به نقض گسترده حقوق محلی ساکنان این مناطق پرداخته است. این اقدامات شامل آوارگی اجباری، انسان ربایی، قتل و احداث شهرک‌های مخصوص به مزدوران می‌باشد.

از سال ۲۰۱۶، دولت ترکیه فعالیت‌های نظامی خود را در مناطق اشغالی شمال و شرق سوریه به منظور جلوگیری از تحقق طرح ملت دموکراتیک و همچنین تسهیل اهداف استعماری خود در منطقه آغاز نمود. اشغال شهرهای اعزاز، الباب و جرابلس به عنوان نخستین اقدامات در این مسیر صورت گرفت. در سال ۲۰۱۸، ترکیه نفوذ خود را به شهر عفرین گسترش داد و در سال پس از آن، شهرهای سری کانی/رأس العین و گری سپی/تل ابیض را تحت اشغال قرار داد. این اشغال‌ها منجر به موج‌های گسترده آوارگی به دلیل بمباران‌های شدید با استفاده از انواع سلاح‌ها، از جمله سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی، و همچنین نقض‌های متعدد حقوقی نظیر آوارگی‌های اجباری، ربودن، شکنجه و غارت اموال غیرنظامیان به منظور اسکان مزدوران شد.

 

«ترکیه پس از دریافت حمایت ضمنی از دولت‌ها، جنایات شدید علیه بشریت انجام داد»

در این رابطه، بشیره جمال الدین، وکیل و رئیس مشترک اتحادیه وکلای شمال و شرق سوریه، بیان داشت که ترکیه پس از دریافت حمایت ضمنی از دول قدرتمند بین‌المللی، تنوع گسترده‌ای از تسلیحات و هواپیماها را برای ارتکاب جنایات شدید علیه بشریت به کار گرفته است. وی تأکید کرد که به دنبال این اقدامات، هزاران خانواده شاهد قتل‌ها و ربایش‌های مکرر، مجبور به ترک شهرها و خانه‌های خود شده‌اند. بشیرە جمال الدین همچنین اظهار داشت که افراد باقی‌مانده در مناطق تحت اشغال نیز از خشونت‌های مستمر در امان نمانده‌اند و رفتارهای خصمانه به بخش جدانشدنی از زندگی روزمره آنها تبدیل شده است، به ویژه زنان که به طور مداوم در معرض ربودن، قتل، تجاوز، تحقیر و محرومیت اجتماعی قرار گرفته‌اند.

او با ذکر این رفتارهای ناپسند علیه غیرنظامیان و به خصوص زنان، اظهار داشت: «ما به نمایندگی از جامعه حقوقی، اشغال مناطق خود را قویاً محکوم می‌کنیم و از تمامی نهادهای ذیربط بین‌المللی در حوزه حقوق بشر خواستاریم تا به نقش حقیقی و تعهدات خود عمل کرده و به اقدامات و سیاست‌های خصمانه دولت ترکیه علیه مردم منطقه پایان دهند. ما مدام خود را با این پرسش روبرو می‌سازیم که چرا همچنان سکوتی در برابر این جنایات برقرار است و هیچ اقدام بازدارنده‌ای اتخاذ نمی‌شود؟ پاسخی دریافت نکرده‌ایم. چرا این آوارگی و تغییر دموگرافیک رخ می‌دهد؟ به عنوان ساکنان اصیل این مناطق که توسط دولت ترکیه و حامیانش اشغال شده‌اند، ما انتظار داریم که نهادهای حقوق بشری به طور جدی در کنار مردم ستمدیده ایستاده و به خواسته‌های به حق آن‌ها پاسخ گویند.»

 

«سازمان‌های بین‌المللی با ادعای دفاع از انسانیت، نقش تماشاگرانه دارند»

بشیره جمال الدین تفصیل داد: «از زمانی که این مناطق تحت اشغال درآمده‌اند، جنایات قتل، ربایش و تجاوز به زنان و کودکان در رأس خبرها قرار گرفته‌اند. با این حال، اشغالگر ترکیه به این اقدامات اکتفا نکرده و به طور متناوب با استفاده از پهپادهای خود، مناطق امن شمال و شرق سوریه را هدف قرار می‌دهد تا ثبات منطقه را مختل کرده و اجرای طرح ملت دموکراتیک و نظام خودمدیریتی را برهم زند. این پهپادها زیرساخت‌ها، غیرنظامیان و رهبران را هدف گرفته‌اند، در حالی که سازمان‌های بین‌المللی با ادعای دفاع از انسانیت، نقش تماشاگرانه خود را ادامه می‌دهند.»

بشیره جمال‌الدین در انتهای سخنان خود اعلام کرد: «به عنوان وکلای حقوق بشر و فعالان زن، ما خواهان محاکمه دولت اشغالگر ترکیه برای تمامی جنایاتی که انجام داده و همچنین خواستار وادار کردن آن به عقب‌نشینی و بازگرداندن مناطق اشغال شده به مردم بومی آن هستیم. از تمامی زنان منطقه می‌خواهیم که مبارزات خود را برای حفظ دستاوردهای انقلابی خود افزایش دهند.»

 

 

«هر روز شاهد مقاومت مردم هستیم»

زهره سمعو، عضو کمیته آوارگان سری کانی/رأس العین، در اظهاراتی تأکید کرد: «همانطور که آگاهید، با اشغال شهر توسط نیروهای ترکیه و مزدوران وابسته به آن، نقض‌های شدیدی به شکل قتل، ربودن، تجاوز، و شکنجه بر زنان و کودکان وارد آمد. این افراد در معرض شدیدترین انواع ظلم و استبداد قرار گرفته‌اند، در حالی که پیشتر تحت حکومت خودگردان از کلیه حقوق خود بهره‌مند بودند. این رویدادها آشکارا و در مقابل دیدگان جهانی رخ داده و به وضوح بیانگر همدستی قدرت‌های بزرگ با دولت اشغالگر ترکیه است، که این همدستی به ترکیه اجازه می‌دهد تا به جنایات و نقض‌های فراوان خود علیه غیرنظامیان ادامه دهد».

او تصریح کرد: «هر روز شاهد مقاومت مردم در برابر خشونت‌های وارده از سوی نیروهای اشغالگر ترکیه و مزدوران آن هستیم که این امر موجب تأثیرات عمیق و رنج‌های بزرگی بر ما می‌گذارد. در شهر سری کانی، عمده ساکنان اصلی به آوارگی واداشته شده‌اند و تنها ۳۵ نفر از اقلیت کورد در آن باقی مانده‌اند. زنان، تحت فشار و ترس مداوم، به طور روزانه از این مناطق فرار می‌کنند، و این وضعیت نه تنها کوردها بلکه تمام اقوام ساکن را دربرمی‌گیرد. از زمان اشغال، چندین گروه مزدور تحت حمایت ترکیه در این مناطق مستقر شده‌اند، که به آنها اجازه داده شده است در خانه‌های غیرنظامیان سکونت کنند و بر اموال شخصی آنها مسلط شوند، در حالی که ساکنان اصلی مجبور به زندگی در اردوگاه‌هایی در فاصله چند کیلومتری از شهرها و خانه‌های خود می‌باشند.»

 

«زنان در مناطق اشغالی، مبارزات خود را تشدید نمایند»

 

 

زهره سمعو بر این نکته تاکید ورزید که حقوق زنان در مناطق تحت اشغال به سادگی نقض می‌شود و گفت: «زنان از تمامی حقوق خود محروم شده‌اند و فرهنگ و میراث‌شان به شدت آسیب دیده است. زبان ترکی به آنها تحمیل شده و حتی در مدارس نیز به تدریس این زبان پرداخته می‌شود. در این راستا، من زنان منطقه شمال و شرق سوریه، به ویژه زنان در مناطق اشغالی، را تشویق می‌کنم که با قاطعیت برای آزادسازی شهرهای خود بایستند و مبارزات خود را تشدید نمایند. آنها باید صدای خود و مطالباتشان را متحد ساخته و به گوش جهانیان برسانند تا جهان از جنایات اشغالگر ترکیه آگاه شود. چنانچه آنها در این خواسته پیشگام نباشند، اشغالگر به تصرفات خود ادامه داده و دستاوردهای انقلابی آنها را نیز به تاراج خواهد برد.»

او با افزودن این نکات تأکید کرد: «گردان سلطان مراد بر خانه‌ی ما مسلط شده، تمامی دارایی‌های ما را غارت کرده و آن را به پایگاه خود تبدیل نموده است. من و خانواده‌ام اکنون در شهرها و خانه‌هایی زندگی می‌کنیم که به ما تعلق ندارد. این وضعیت تنها مختص به من نیست، بلکه وضعیت عمومی تمام زنان در این شهر است. با وجود اینکه این شرایط دردناک و توصیف‌ناپذیر است، ما همچنان برای بازپس‌گیری شهر خود تلاش می‌کنیم و هرگز از مطالبات خود کوتاه نخواهیم آمد. شهر سری کانی پیش از این، الگویی بود از همزیستی مسالمت‌آمیز میان تمامی اقوام و ادیان، و به همین دلیل توسط دولت فاشیستی ترکیه و قدرت‌های سرمایه‌داری که آن را تهدیدی برای سیاست‌ها و منافع خود می‌دیدند، اشغال شده است.»

در پایان، زهره سمعو مردم منطقه را ترغیب کرد تا برای ناکام گذاشتن توطئه های اشغالگر ترکیه و آزادسازی تمامی مناطق اشغال شده، متحد و همبسته شوند. او گفت: «ما خواستار بازگشت امن به مناطق خود و آزادسازی آن از چنگال اشغالگر ترکیه و یافتن راه حل از طریق گفت‌وگو با تمام زنان هستیم.»