رفیف اسلیم

غزه- تأخیر در فرزندآوری برای هر زوجی که در شرف تشکیل خانواده هستند امری طبیعی تلقی می‌شود زیرا ممکن است به دلایل پزشکی یا روانشناختی باشد کە بە زمان نیاز دارد، اما در هر دو مورد جامعه بار این مشکل را بر دوش زن می‌گذارد و از همان روز اول مقایسه‌های تحریک‌آمیز در مورد بچه‌دار شدن و یا سرزنش در مورد اهمیت تعداد فرزندان و تأخیر در بارداری آغاز می‌شود.

شروق حرارە از جمله زنانی است که به دلیل تأخیر ۵ ساله فرزندآوری از فشارهای اجتماعی رنج می‌برد و طبق گفتەی وی تحت این فشارها احساس ناتوانی می‌كند.

او توضیح داد که جامعه زمان استانداردی را برای فرزندآوری تعیین می‌کند و قرار نیست این زمان برای زوجین مناسب باشد که به نوبه خود بر روان آنها تأثیر گذاشته و باعث تأخیر در اثربخشی درمان می‌شود و او را تحت فشار قرار دادە تا همیشه همه چیز را یک قدم پیش‌بینی کند. وی اشاره کرد که در اولین تزریق میکروسکوپی، او به این فکر می‌کرد که جامعه چه واکنشی نشان می‌دهد و کاملاً فراموش می‌کرد که نتیجه موفقیت او را قادر می‌سازد اولین فرزند خود را ببیند.

آنچه نگران کننده است نه تنها فشار جامعه بر زنان، بلکه برخورد کادر درمانی است که زوجین را منبع درآمدی برای خود می‌دانند، بنابراین کلینیک‌ها به پروژه‌های سرمایه‌گذاری تبدیل شده‌اند که به سلامتی بیمار اهمیتی نمی‌دهند. بە گفتەی وی آنچە وی را تحریک کرد اظهارات دکتر بود که تأیید کردە بود مشکلات تأخیر در فرزندآوری فقط مربوط به زنان است و ربطی بە مردان ندارد، متعجب است که چه کسی به او حق تعمیم این فرضیه را داده است که فقط نشان دهنده جهل عمیق است.

وی ضمن اینکە از جامعه خواست که فشار بر زنان را متوقف کنند، افزود: باید از تجویز داروهای جایگزین خودداری کنند و از زنان بخواهند که برای بچه‌دار شدن، اعمال خطرناکی روی بدن و سلامت خود انجام ندهند و از مقایسه آزاردهنده‌ای که نشان می‌دهد بچه‌دار شدن یک رقابت است و زنان باید در آن رکورد بزنند، خودداری کنند.

شروق حرارە تنها کسی نیست که به دلیل تأخیر در فرزندآوری خود آسیب دیده است. نورە محمد (نام مستعار) نیز یکی دیگر از زنانی است کە می‌خواست تجربه خود را بدون افشای هویتش به اشتراک بگذارد، او گفت: چهار سال است کە ازدواج کردەام و هربار بە تنهایی و بدون همراهی بە پزشک مراجعە می‌كنم زیرا همسرم تأکید می‌کند کە مشکل از من است. وی افزود انواع داروها را امتحان کرده است، به طوری که در بدنش جایی بدون طب سوزنی پیدا نمی‌کند.

در ادامە توضیح داد که «وقتی از همسرم درخواست کردم برای اطمینان از سلامتی نزد دکتر  برود و او قاطعانه امتناع کرد، بنابراین خانە را ترک کرد و بە منزل پدرش رفت. پس از فشار دو خانواده مبنی بر مراجعە به دکتر او معلوم شد که مشکلات متعددی در همسرم وجود دارد که مانع بارداری می‌شود و به مدت طولانی بە درمان نیاز دارد اگر او زودتر بە دکتر مراجعە می‌کرد، رنج من، فشار جامعە و اثرات منفی درمان‌‌ها به پایان می‌رسید».

 

آیات ابوجیاب از اعضای هئیت مدیرەی انجمن عایشە برای زنان و کودکان تایید کرد که اینجا ازدواج بر اساس آداب و سنن به ویژه بارداری زنان صورت می‌گیرد که همسران را در چارچوب شرم یا ناراحتی قرار می‌دهد، یک سال از ازدواج نمی‌گذرد که زنان در معرض انواع فشارهای روانی قرار می‌گیرند و در بیشتر موارد این اختلالات روانی باعث اختلاف بین همسران می‌شود و آنها را از جست‌وجوی فرصت درمانی مناسب باز می‌دارد.

وی تأکید کرد که تأخیر در فرزندآوری دلایل روانی و بهداشتی متعددی دارد، بنابراین وقتی یکی از این دلایل بر دوش مرد بیفتد، برای درمان مشروعیت کامل به او داده می‌شود. از سوی دیگر اگر بر زن تحمیل شود تازیانه‌های جامعه وی را احاطە می‌کند. وی در ادامە به این نکته اشاره می‌کند که زن همیشه در دایره تردید در مورد ماهیت فرزندآوری خود قرار می‌گیرد و او را ترغیب می‌کند که به چندین پزشک مراجعه کردە و داروهایی را امتحان کند که ممکن است برای سلامتی او بیشتر مضر باشد تا مفید.

آیات ابوجیاب  اشاره کرد که اگر قبلاً مشکل سلامتی در زن مربوط به سلامت باروری، دستگاه تناسلی و رحم وجود دارد،عدم دادن زمان کافی برای درک او، وی را در معرض فشار و مشکلاتی قرار می‌دهد که ناشی از اعمال خانواده مرد در فشار آوردن تسریع درمان مناسب یا ازدواج او با زن دیگری است و بسیاری از زنان قبلاً به دلیل تأخیر در بچه‌دار شدن تحت بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند.

وی خاطرنشان کرد: دوره قاعدگی با تغییر در خلق و خو و هورمون‌های فیزیکی مانند خستگی جسمی و ضعف ایمنی روانی  که ۴۰ درصد مصونیت انسان را تشکیل می‌دهد همراە است وقتی زنی در معرض مقایسه بین خود و سایر زنانی است که در همان مدت ازدواج کرده‌اند، ممکن است به دلیل فشار جامعه نتواند از درمان مناسب برخوردار شود و از آن بهره مند شود.

بە گفتەی آیات ابوجیاب فشارهای جامعه بر زنانی که فرزندآوری را به تعویق می‌اندازند ممکن است باعث درون‌گرایی، انزوا و عدم اعتماد به نفس شود و بر لزوم افزایش آگاهی نسبت به این موضوع تأکید می‌کند، به ویژه اگر مرد درمان را بپذیرد.