بهاران لهیب

پروان- صدف عمری یکی از دخترانی است که مانند میلیون‌ها دختر دیگر در افغانستان با آمدن طالبان از درس محروم شده است. وی در پروان زندگی می‌کند. زمانی که طالبان وارد پروان شدند، صنف دهم مکتب بود.

ما در سفری که به این ولایت داشتیم، با وی صحبت کردیم و در حین گفتگو، اشک در چشمانش جاری بود. وی تصمیم داشت با اتمام مکتب به دانشگاه بروید و رشته باستان شناسی را فراه بگیرد، اما با حاکمیت طالبان، مکتب خود را نتوانست به پایان برساند.

با حاکمیت طالبان، ازدواج‌های دختران خرد سن افزایش پیدا کرده است و خانواده‌ها مجبور شده‌اند دختران خود را ناچار بە ازدواج کنند تا از دست طالبان در امان باشند. یکی از ترس‌های صدف این مسئله بود، زیرا با وجود پدر و مادرش طرفدار ادامه تحصیل وی هستند، ولی وضعیت حاکم ممکن است خانواده را مجبور کند تا صدف ازدواج کند.

صدف به خواهران و برادران کوچکتر از خود در درس‌های‌شان کمک می‌کند و یک صنف زبان انگلیسی در خانه برای دختران ایجاد کرده است که یک روش امیدوارکننده برای خودش و دیگر دختران مانند وی در قریه شان است.

در قریه‌ها و ولایات، افراد امر به معروف و نهی از منکر طالبان بیشتر برای سرکوب زنان می‌روند. صدف از جمله دختران است که چهار بار توسط این گروه مورد تحقیر و توهین قرار گرفته است، که حجاب را مراعات ‌کن.

صدف می‌گوید: «هر بار که این گروه مرا ایستاده کرده و مرا تهدید کرده‌اند، بیشتر خوشحال شده‌ام که ما زنان هم می‌توانیم با کوچکترین حرکت خود این وحشیان را خشمگین بسازیم و عامل قهر شان شویم. با دیدن این صحنه، تصمیم گرفتم که اگر هزار بار مرا ایستاده کنند و بگویند حجاب خود را مراعات کن، من نخواهم کرد. بگذارند بدانند ما زنان به سادگی تسلیم خواسته‌های احمقانه آنان نمی‌شویم. به نظرم، از طرف دیگر فکر می‌کنم من هم از آنان انتقام می‌گیرم که مانع تحصیلم شده‌اند.»

چیزی که برای صدف لذت‌بخش بود، این بود که وقتی برایش تذکر می‌دادند که چرا حجاب خود را مراعات کن، دست و پای طالب از خشم می‌لرزید و  صدف بر وی می‌خندیده که چرا از بی‌حجابی من اینان اینقدر ترس دارند؟