سیلفا ابراهیم

منبج -هیفی محمد، عضو انجمن زنان زنوبیا، سکوت جامعه بین‌المللی را به عنوان همدستی ضمنی با ترکیه در محکوم کردن سیاستمدارانی تلقی می‌کند که با مقاومت کوبانی همراهی داشته‌اند؛ مقاومتی که موجب اتحاد جهانی علیه نیروهای مزدور داعش شد.

فیگین یوکسکداغ و صلاح الدین دمیرتاش، رهبران برجسته سابق حزب خلق دموکراتیک در باکور کوردستان، به همراه ١٣ نماینده دیگر این حزب، در اکتبر ٢٠١۶ به اتهام حمایت از مقاومت کوبانی در مقابله با حملات وحشیانه داعش در سال ٢٠١۴ بازداشت شدند. در ١۶ می اخیر، احکامی ناعادلانه و سلیقه‌ای علیه آنان صادر گردید که بر اساس آن، فیگین یوکسکداغ به ٣٠ سال و ٣ ماه زندان و صلاح الدین دمیرتاش به ۴٠ سال زندان محکوم شدند و سایر نمایندگان حزب به حداقل ١٠ سال زندان محکوم گردیدند.

هیفی محمد، عضو شورای انجمن زنان زنوبیا در منبج، محکومیت‌های اخیر را به عنوان بخشی از یک استراتژی دولتی برای برانگیختن ترس در بین شهروندان و ممانعت از همبستگی آنان تفسیر کرد، با این وجود پیش‌بینی می‌شود که نتایج مغایر با اهداف مدنظر ترکیه و هم‌پیمانان آن از توطئه‌گران تمام شود.

هیفی محمد، احکام صادر شده علیه سیاستمداران زندانی در زندان‌های ترکیه را به عنوان اعمال غیرانسانی محکوم کرد و اظهار داشت: «این حکم خودسرانه علیه آن دسته از سیاستمداران که به اتهام حمایت از مقاومت کوبانی زندانی شده‌اند، بر خلاف اصول انسانی است و وجدان بشری آن را نمی‌پذیرد. مقاومت کوبانی قدرت داعش را در هم شکست و حمایت‌های معنوی به تقویت روحیه مقابله با خطرناک‌ترین نوع تروریسم در جهان انجامید. مردم باکور کوردستان نیز با شکستن دیوارهای مرزی، به این مقاومت پیوستند و حتی آنانی که در داخل ترکیه باقی مانده بودند، با حمایت‌های معنوی و ابراز همبستگی، مقاومت کوبانی را به سطح جهانی رساندند. با این حال، ترکیه این اقدامات را جرم تلقی می‌کند، زیرا در آن زمان، ترکیه به عنوان حامی بزرگ داعش شناخته می‌شد.»

او افزود: «ترکیه یا عثمانی جدید از دیرباز با مردم کورد دشمنی داشته است و یکی از اهدافش سقوط کوبانی به دست داعش بود. اما این رویاها دور از تحقق بود، زیرا کوردهای چهار بخش کوردستان مقاومت کوبانی را حمایت کردند، داعش را تعقیب و سرانجام باقیمانده آن را در تمام مناطق شمال و شرق سوریه نابود کردند. این بازداشت‌های خودسرانه اخیر، انتقامی برای پایان داعش است.»

هیفی محمد به اجرای احکام ناعادلانه توسط ترکیه علیه سیاستمداران زندانی اشاره کرد و گفت: «ترکیه با صدور این احکام برای سیاستمداران، در پی شکستن اراده ملت‌ها و زنان بود. این افراد به خاطر ایستادگی در برابر نقض حقوق توسط ترکیه و مقاومت مداومشان در برابر تجاوزات این کشور به خلق کورد محکوم شده‌اند.»

 او تأکید کرد: «اراده آنها هرگز شکسته نخواهد شد، زیرا این زندانیان از مقاومت در زندان الهام می‌گیرند و به رهبری عبدالله اوجالان در زندان امرالی تکیه دارند. این وضعیت، اصرار خلق کورد را برای ادامه مسیر مقاومتی که این مبارزان ترسیم کرده‌اند، تقویت می‌کند».

هیفی محمد در خصوص روز جهانی همبستگی با کوبانی گفت: «در ۱ نوامبر سال گذشته، تمام جوامع جهان با برپایی راهپیمایی‌های گسترده در خیابان‌ها و نمایش آزادانه حمایت‌های خود، وحدت و همبستگی خود را با مقاومت کوبانی ابراز داشتند».

هیفی محمد سکوت جهانی در برابر تجاوزات ترکیه و احکام خودسرانه آن را به عنوان همدستی تعبیر کرد و اظهار داشت: «مسئله کوبانی به یک موضوع جهانی تبدیل شده و مزدوران داعش به عنوان یک تهدید جهانی مطرح هستند. با وجود فراخوان‌های متعدد برای محاکمه داعش، هیچ واکنشی از جانب جامعه بین‌المللی دیده نمی‌شود، در حالی که کسانی که با کوبانی همبستگی نشان داده‌اند، در زندان‌های ترکیه به سر می‌برند. چه نوع عدالتی است این و چرا چنین بی‌تفاوتی و نادیده گرفتنی از سوی جامعه بین‌المللی وجود دارد؟»

هیفی محمد با اشاره به تلاش‌های ترکیه برای جداسازی کوردها از یکدیگر، بیان کرد: «ترکیه با صدور احکام خودسرانه، قصد دارد ترس را در دل کوردها بکارد تا مانع از همبستگی آن‌ها شود. در تاریخ، تقسیمات جغرافیایی کوردها از طریق معاهده‌های قصر شیرین و سایکس-پیکو صورت گرفته و اکنون، ترکیه در پی جدا کردن روح و اراده کوردها از یکدیگر است تا به این طریق به آن‌ها آسیب رسانده و از اتحاد مجدد چهار بخش کوردستان جلوگیری کند. با این حال، خون کوردها در کوبانی با هم آمیخته و نشان داده است که کوردها علی‌رغم تمامی توطئه‌ها، متحد باقی خواهند ماند.»

در خاتمه سخنان خود، هیفی محمد، عضو شورای انجمن زنان زنوبیا، تأکید کرد بر همبستگی و حمایت خود از سیاستمداران کورد زندانی در شمال کوردستان و گفت: «ما به خاطر موضع‌گیری‌های آن‌ها در قبال مسئله کوبانی، مدیونیم و تنها راه ادای دین به آن‌ها، پیروی از مسیر مقاومت و مخالفت با سیاست‌های فاشیستی است که قصد آسیب رساندن به ما را دارند، و همچنین عدم تسلیم در برابر این سیاست‌ها، صرف نظر از هزینه‌هایی که دارد.»