مرکز خبر- پدر و مادر بودن، سراسر شگفتی‌های ناشناخته است. اینکه چگونه غریبه‌ها به راحتی به خودشان اجازه‌ می‌دهند فرزند شما را نوازش کنند. چند خانواده در لندن از یک کالسکه با مارک مشابه استفاده می‌کنند. چقدر زود به خوردن غذاهای سرد عادت می‌کنید و چطور زیر یک دقیقه آن‌ها را تمام می‌کنید. چگونه آروغ کوچک نوزادتان می‌تواند زوزه‌های خشم شما را آرام کند. پدر و مادر مجرد چگونه همه‌چیز را به تنهایی مدیریت می‌کنند. چه مدت زمانی را می‌توانید بدون کوچک‌ترین وقت آزاد، حتی برای اجابت مزاج ادامه دهید. اینکه فرزندان شما چقدر زود بزرگ می‌شوند. و در نهایت وقتی صحبت از وضعیت اقتصادی در دوره‌ی مادری می‌شود می‌بینید که چقدر وضعیت وخیم است.

یکی از شگفتی‌ها این است که در واقع هیچ‌کس برای وقت والدین ارزش قائل نیست. فرزندپروری امروزه بسیار سخت‌تر از گذشته است، زیرا فعالیت‌های فرهنگی وسوسه‌انگیز فشار را برای  تربیت فرزند متعالی بسیار بیشتر کرده‌اند. زمان صرف‌شده توسط مادران برای مراقبت از کودکان، بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ٢٠١٢، در کشورهای آمریکا، بریتانیا، آلمان و دانمارک افزایش یافته و تنها در فرانسه کاهش یافت. آلیس ایوانز، از دانشگاه تورنتو می‌گوید که دولت فرانسه مسئولیت تعالی کودکان را بر عهده گرفته است تا زنان بتوانند به زندگی خود ادامه دهند.

در سال ٢٠١٩ ، زنان در سن کار در بریتانیا، ۴۰درصد کمتر از مردان درآمد داشتند، و از دلایل اصلی آن می‌توان ترکیبی از دستمزد کمتر، ساعات کار کمتر و احتمال کار کمتر . در واقع اگر مسئله‌‌ی زمان‌بندی را در نظر بگیریم، این نابرابری‌ها بعد از بچه‌دار شدن بسیار تشدید می‌شود. در دانمارک، جایی که داده‌های غنی تجزیه مناسب را ممکن می‌سازد، تا سال ٢٠١٣ حدود ٨٠ درصد از نابرابری درآمدی بین مردان و زنان، ناشی از تولد فرزندان بود و نه مثلاً تفاوت در سطوح تحصیلات. با گذشت زمان، این سهم به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

اخیرا مقاله‌ای به چگونگی تفاوت کسب درآمد مردان و زنان با تحصیلات عالی تا سن ۴۵ سالگی در سوئد پرداخت. مسئله این نیست که زنان در دانشگاه رشته‌های راحت‌تر را انتخاب می‌کنند یا به دنبال مشاغلی هستند که چشم‌انداز پرداختی ضعیف‌تری دارند. در عوض، حدود ٧٠ درصد از این شکاف به دلیل تفاوت در احتمال ترفیع  و افزایش دستمزد همراه آن  است. که معمولا درصد زیادی از آن در سال‌های پس از تولد به وجود می‌آید.

خبر نگران‌کننده برای زنان جوانتر این است که حتی پیش از بچه‌دار شدن، احتمال ترفیع آنها نسبت به مردان کمتر است. خبر بهتر این است که معمولا عمق این  شکاف در سن چهل سالگی، کمتر می‌شود. (اگرچه دستمزد‌های از دست‌رفته‌ی پیشین بازیابی نمی‌شود.)

زنان معمولا برای مراقبت از نوزادشان، ترجیح می‌دهند از به اصطلاح «شغل‌های حریصانه» دوری کنند. مری آن برانسون از دانشگاه جورج تاون، یکی از نویسندگان این مطالعه، این مسئله را مطرح می‌کند که تبعیض شغلی نیز یکی از عوامل بسیار تاثیرگذار است، زیرا کارفرمایان فرصت‌های شغلی را از زنان جوان سلب می‌کنند؛ زیرا نگرانند آن‌ها بعدا مرخصی بارداری یا زایمان بگیرند.

ممکن است حدس بزنید که خود والدین مقصر هستند زیرا به تبعیض موجود در بازار تن می‌دهند و آن را می‌پذیرند. شاید مردان کمی بیشتر از همسرانشان درآمد داشته باشند و این احتمالا به این دلیل است که آنها معمولا کمی مسن‌تر هستند و در حرفه‌ی خود بیشتر پیشرفت کرده‌اند. اما گزارش مؤسسه‌های مطالعات مالی نشان می‌دهد که در بریتانیا، حتی در زوج‌های دگرجنس‌گرا که زن بالاترین درآمد را دارد، اشتغال آنها پس از اولین فرزندشان ١٣ درصد کاهش می‌یابد و معمولا تا ده سال اوضاع به همان شکل باقی می‌ماند. کسانی که پس از تولد فرزندشان شغل خود را حفظ می‌کنند، معمولا میانگین ساعات کاریشان بیش از یک چهارم کاهش می یابد.

طیف وسیعی از راه‌ها برای مدیریت وظایف مادری وجود دارد. یک پایگاه داده جدید ضربه‌‌ای که بچه‌دار شدن به اشتغال زنان می‌زند را نسبت به مردان اندازه‌گیری کرده است. به عنوان مثال، نشان می‌دهد که در پرتغال این آمار  ۱۶ درصد است، در حالی که در کشور همسایه، اسپانیا این میزان به ٣٨ درصد می‌رسد. تعبیر خوش‌بینانه این است که ما می‌توانیم از طریق هنجارها و نهادهایی که در دسترس داریم نحوه‌ی مراقبت از کودکانمان را انتخاب کنیم.