سیلوا ابراهیم

منبج- اخیراً، صدای اعتراض زنان و طیف‌های مختلف جامعه هندوستان با شعار «ژن ژیان ئازادی» در واکنش به قتل یک پزشک زن در این کشور بلند شده است. متعاقب این رویداد، وقوع تجاوز به دو دختر خردسال، موجی از خشم را در میان مردم هند برانگیخت و آنان را جهت مطالبه اجرای عدالت به خیابان‌ها کشاند. این خیزش مردمی با واکنش سرکوبگرانه از جانب حکومت هند مواجه گردید.

در پاسخ به حوادث اخیر هندوستان و علل افزایش میزان قتل و تجاوز به زنان بدون اعمال مجازات و اجرای عدالت، خبرگزاری ما مصاحبه‌ای با مریم رشید، مدیر منطقه منبج در شمال و شرق سوریه، انجام داد. او به تحلیل دلایل رسیدن هند و بسیاری دیگر از کشورها به اوج سرمایه‌داری پرداخت و راهکارهایی برای خاتمه دادن به این دوران، که آن را «تاریک» توصیف کرد، ارائه نمود.

مریم رشید درباره ماهیت جوامع هند و آریایی چنین اظهار داشت: فرهنگ مردمان خاورمیانه از هزاران سال پیش و پیش از پیدایش دولت، فرهنگی مادرسالار و مبتنی بر الهه‌های مادر بوده که در هندوستان، افغانستان، ایران و کوردستان رواج داشته است. در این فرهنگ، زن از آزادی، اراده و قدرت برخوردار بود و این امر از طریق مبارزاتش در طول تاریخ نمود یافته است. در هند، زنان علیه بریتانیایی‌ها و مغول‌ها به مبارزه برخاستند و شخصیت‌های برجسته‌ای در مقام امپراتور، سیاستمدار و مبارز ظهور کردند که از آن جمله می‌توان به ایندیرا گاندی، نخست وزیر هند، اشاره کرد. این امر گویای ژرفای تاریخ هند است و اثبات می‌کند که زن نقشی بنیادین در این تاریخ ایفا کرده است.

مریم رشید در خصوص اوضاع کنونی هندوستان چنین تبیین نمود: هند در شرایط فعلی، مرحله‌ای از سرمایه‌داری را از طریق جنگ ویژه تجربه می‌کند. نمای کلی این کشور، تعارض میان جامعه هندی مرتبط با فرهنگ بومی و نظام سرمایه‌داری حاکم را به تصویر می‌کشد. این تضاد اخیراً در پی قتل یک پزشک زن و سرکوب اعتراضات مردمی که خواستار اجرای عدالت و مجازات مجرم بودند، نمود بارزتری یافت

او خاطرنشان کرد که هرچند هند در دوران استقلال و ظهور سوسیالیسم به واسطه قدرت سیاسی و اقتصادی خود، از اراده، موضع و عدم تعهد برخوردار بود، اما در حال حاضر تفکر مردسالارانه و سرمایه‌داری به اوج خود رسیده است، چرا که مطالبات مشروع مردم سرکوب می‌گردد. وی تصریح کرد که این طرز تفکر تفاوت چندانی با ذهنیت حاکم بر رژیم ایران ندارد که علی‌رغم گذشت قریب به دو سال از آغاز قیام، انواع سرکوب را علیه زنان اعمال می‌نماید.

مریم رشید چنین تشریح نمود: زن پیشاهنگ جامعه است زیرا نسل‌ها را پرورش داده و هدایت می‌کند. هر تعرضی به زن، در واقع تعرض به کل جامعه محسوب می‌گردد. مراد ما صرفاً تعرض فیزیکی نیست، بلکه حتی تعرض فکری و ارادی را نیز شامل می‌شود. نمونه بارز آن، صدور حکم اعدام برای دو فعال زن در ایران به سبب مواضعشان است.

او افزود: این واقعیت منحصر به ایران، افغانستان و کوردستان نیست، بلکه تمامی کشورهای جهان حتی اروپا شاهد آن هستند، هرچند اروپا چنین مواردی را با ارائه تصویری کاذب از آزادی زن پنهان می‌سازد. این تعرضات علیه زنان پدیده‌ای نوظهور نیست، بلکه در عصر تاریکی و دوران حاکمیت کلیسا و قوانین آن نیز مشاهده شده است، زمانی که زنان به اتهام جادوگری به قتل رسیده و سوزانده می‌شدند، حال آنکه این زنان صاحب مواضع، فلسفه، اندیشه و علم بودند.

وی تأکید کرد: زن دیگر در برابر وقایع جاری سکوت اختیار نکرده و از طریق قیام‌ها و واکنش‌های خشمگینانه، مطالبه حقوق خویش را می‌نماید.

مریم رشید در خصوص همبستگی و اتحاد میان زنان در سطح جهانی چنین تأکید نمود: قیام اخیر هند مؤید این واقعیت است که زنان یکدیگر را به خوبی درک می‌کنند. زنان هند از خیزش شرق کوردستان تأثیر پذیرفته‌اند و شعار «ژن ژیان ئازادی» که اکنون به شعاری جهانی بدل گشته، امروز در هند طنین‌انداز می‌شود. چندی پیش، افغانستان نیز علی‌رغم حاکمیت نظامی افراطی، شاهد قیام‌های مشابهی بود. این امر گویای آن است که مرزهای جداکننده کشورها معیاری برای تفکیک ملت‌ها از یکدیگر نیست. تأثیراتی که در این جغرافیاها رخ داده، نشان‌دهنده پیوند عمیق و درک متقابل زنان از مصائب و رنج‌های یکدیگر است.

مریم رشید در خصوص اهداف مدنظر از این قیام‌ها چنین تصریح نمود: از رهگذر این خیزش‌ها، ما در پی خاتمه بخشیدن به دوران تاریکی هستیم که این امر مستلزم سازماندهی و ارتقای آگاهی است. دفاع صرفاً به معنای حمل سلاح نیست، بلکه در خودشناسی، شناخت تاریخ، کسب آگاهی و سازماندهی تجلی می‌یابد.

مریم رشید اظهار داشت: زنان در سراسر جهان رنجی مشابه را تجربه می‌کنند، از این رو ضروری است که از این تجربه مشترک، نیرویی متحد برای مقابله با نظام‌های مردسالار شکل دهیم. او تأکید کرد که این مسئولیت بر دوش جنبش‌های زنان است تا صفوف خود را سازماندهی نموده و نیروهای خویش را از طریق برقراری ارتباط با تمامی جبهه‌های زنان در سطح جهانی، با دیگر زنان متحد سازند.

مریم رشید تأکید نمود: در این برهه که سرمایه‌داری به عمیق‌ترین نقطه خود رسیده است، زنان نیازمند تشکیل یک اتحادیه جهانی زنان به عنوان ضرورتی فوری برای مقابله با این مرحله هستند که در آن زنان هدف اصلی نظام‌های سرمایه‌داری قرار گرفته‌اند. وی در ادامە افزود: "زنان توانمندی وجود دارند که قادرند با اتکا به تاریخ غنی و مبارزات خویش، این مرحله را رهبری کنند.

وی تصریح کرد که جنبش‌ها و سازمان‌های زنان در منطقه شمال و شرق سوریه صرفاً نماینده هویت زنان کورد یا عرب نیستند، بلکه نماینده هویت زن خاورمیانه محسوب می‌شوند. ما آمادگی داریم تا با تمامی زنان جهان تحت لوای اتحادیه جهانی زنان متحد شویم تا قدرت و تلاش‌های زنان را در مواجهه با تفکر مردسالارانه یکپارچه سازیم.