بهاران لهیب

ننگرهار- در جدی سال ۱۴۰۱ وزارت تحصیلات عالی طالبان اعلام داشتند که دروازه پوهنتون‌ها(دانشگاه‌ها) برای دختران تا امر ثانی بسته می‌شود. بعد یکی دو روز اعلام، وارد پوهنتون‌ها شدند و دختران را اجازه ادامه امتحان ندادند که با واکنش شدید محصلان و استادان پوهنتون‌ها مواجه شدند. خوشبختانه در این مبارزه مانند قبل زنان تنها نبودند محصلان پسر و استادان مرد همه در اعتراضات سهیم شدند. تعداد زیاد استادان استعفا دادند، محصلان پسر از ادامه امتحان دست کشیدند. اما همه اعتراضات که در دفاع از دختران محصل بود سرکوب شد با آن هم به مبارزه خود ادامه دادند در کنار سرکوب راهپیمایی‌ها تعدادی را به زندان بردند و با شکنجه‌های طالبی مواجه شدند.

متاسفانه باید گفت که عده‌‌ای از دختران با وضعیت پیش آمده، کنار نیامدند. مشکلات روحی و روانی مواجه شدند و حتا دست به خودکشی زدند در این میان رزما یکی از محصلان طب در ننگرهار دست به خودکشی زد و به زندگی خود پایان داد.

ما چندی قبل به ملاقات یکی از همصنفانش نوریه واحدی رفته بودیم. وی جریان همان روز را چنین بیان داشت: «ما تازه به صنف‌های خود وارد شده بودیم تا امتحان آخرین مضمون خود را بدهیم. گروپ از افراد طالبان وارد صنف ما شدند و به ما دختران اشاره داشتند که از صنف بیرون شویم. اما هر چه کردند هیچ کسی  به حرف شان گوش نداد به زور اوراق امتحان را از دستان ما گرفتند.»

نوریه با نگاه‌های ناامید کننده و مکث طولانی ادامه داد: «رزما یکی از همصنفان ما بود. دختر بسیار لایق و تمام تحصیل خود را با درجه اعلا سپری نموده بود. زمانی ورق امتحانش را یکی از طالبان به زور می‌گرفت، با بسیار جدید اجازه نمی‌داد که ورق را از وی بگیرند و اسرار داشت که امتحان اخر است این سال به اتمام می‌رسد.»

نوریه اضافه کرد: «اما طالب بدون توجه به حرف وی ورقش را از دستش گرفت که پاره شد همه آنان به خنده افتادند. این برخورد شان با واکنش همصنفان ما مواجه شد. همه دست از امتحان کشیدند. وقتی ما بیرون می‌شدیم پسران همه از ما استقبال می‌کردند.»

رزما این وضعیت را تحمل نتوانسته بعد از یکی دو روز بعد بسته شدن پوهنتون دست به خودکشی زده و به زندگیش پایان داد. خودکشی وی تمام مردم افغانستان را شوکه کرد. اما طالبان و پیروان آنان به تبلیغ پرداختند که دلیل خودکشی وی بسته شدن درها پوهنتون‌های نیست، بلکه خشونت‌های خانوادگی خواندند. هر چه تلاش کردند تا مردم را با این حرف‌ها و تبلیغات گم راه بسازند خوشبختانه جایی را نگرفت. چون مردم افغانستان ماهیت واقعی طالبان و برخورد‌های ضد زن بودن آنان را می‌دانستند.

راضیه ولی محصل دیگر از ولایت ننگرهار گفت: «درست است که پوهنتون‌ها را به روی ما بستند. طالبان به یاد داشته باشند که ما حالا به آگاهی‌های رسیدیم که به سادگی تسلیم نمی‌شویم. بنا من به تدریس خانگی برای دختران از تحصیل باز مانده آغاز کردم. می‌دانم کارم قطره آبی در دریا زندگی دختران است که از تحصیل باز ماندند. اما با آن هم تا توان دارم، به زنان دیگر کمک می‌کنم.»

نامبرده اشاره کرد: «نباید تسلیم این وحشیان شویم چون خواست آنان همین است که ما زنان سربه زیر و تسلیم شده باشیم. اگر هر کدام ما روزانه یک یا دو دختر دیگر را در مناطق خود تحت آموزش قرار بدهیم تا زمانی که دولت طالب فروبپاشد مطمین هستم که تعداد زیاد از زنان باسواد شده، به نظر من این هم خود یک مبارزه با افکار طالبی است.»