نورشان عبدی

کوبانی- گزارشات از مناطق تحت اشغال ترکیه و متحدانش حاکی از آن است که فجیع‌ترین انواع نقض حقوق بشر اعم از شکنجه، قتل، ربودن و تجاوز به زنان توسط نیروهای مهاجم صورت می‌گیرد. هدف از این اقدامات وحشیانه و غیرانسانی، سرکوب مردم بومی و جلوگیری از پیشرفت آنان به سوی دموکراسی و تعیین سرنوشت خویش اعلام شده است.

نیروهای اشغالگر ترکیه و مزدورانش در مناطق تحت اشغال خود همچون عفرین، گری‌سپی و سری کانی مرتکب انواع جنایات و نقض فاحش حقوق بشر به ویژه علیه زنان و کودکان بومی می‌شوند. زنان این مناطق به طور مداوم قربانی شکنجه، تجاوز جنسی و حتی قتل‌های فجیع از سوی نیروهای غیربومی گزارش شده‌اند.

با نزدیک شدن به سالگرد اشغال شهر عفرین در استان شمال و شرق سوریه توسط ترکیه در ژانویه ۲۰۱۸، اشغالگران ترکیه در ۱۱ ژانویه امسال احکام خودسرانه‌ای علیه تعدادی از زنان عفرین صادر کردند که چند سال پیش ربوده شده و هیچ خبری از وضعیت سلامت یا محل نگهداری آنها در دست نیست.

سمیره محمدعلی، مدیر امور زنان در کانتون کوبانی منطقە فرات در شمال و شرق سوریه، درخصوص رنج و مشقت زنان در مناطق تحت اشغال، اظهار داشت: ترکیه طی قرن‌ها به نقض حقوق زنان در مناطق تحت سیطره خود مبادرت ورزیده تا با ایجاد رعب و وحشت و بی‌ثبات کردن اوضاع، زمینه را برای تحقق مقاصد خود فراهم کند.

وی افزود: حضور زنان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی برای طرح‌های ترکیه تهدید محسوب می‌شود، زیرا زنان می‌توانند مسیر جوامع را تغییر دهند. به همین دلیل، آنکارا طرح‌ها و پروژه‌هایی را برای شکستن اراده زنان اجرا می‌کند.

وی تأکید کرد که زنان قادرند دستاوردهای بزرگی به دست آورند که تأثیر عمیقی بر جامعه خواهد گذاشت. همچنین آنان می‌توانند انقلاب و مبارزات خود را به پیروزی برسانند. به همین دلیل، زنان یکی از مهم‌ترین اهداف سرکوبگرانه ترکیه به شمار می‌روند.

وی با اشاره به آنچه در مناطق تحت اشغال همچون عفرین، سری کانیه و گری‌سپی رخ می‌دهد، گفت: زنان این مناطق به‌طور مداوم مورد نقض فاحش حقوق بشر و معاهدات بین‌المللی از سوی نیروهای مهاجم می‌شوند.

 وی با اشاره به ثبت مواردی از قتل و تجاوز به زنان، تصریح کرد که نیات واقعی اشغالگران ترکیه و مزدورانشان کاملاً آشکار شده است. سمیرە محمدعلی خاطرنشان کرد که هدف این اندیشه مرتجع که بر مبنای هدف قرار دادن زنان بنا شده، ایجاد رعب و وحشت و بی‌ثباتی در جامعه است.

سمیرە محمدعلی با اشاره به بررسی‌های صورت گرفته توسط خانه زنان، تأکید کرد که وضعیت نگران‌کننده‌ای که اشغالگران برای زنان مناطق تحت سلطه ایجاد کرده‌اند، کاملاً آشکار شده است. وی افزود: زنان در محیطی زندگی می‌کنند که مرکز تروریسم و تروریست‌هاست؛ آزادی و امنیت آنها سلب شده و مورد بدترین انواع ستم، برده‌داری، شکنجه و حتی احکام اعدام قرار گرفته‌اند؛ در حالی‌که پیش از اشغال نقش بسزایی در جامعه داشتند. سمیرە محمدعلی تصریح کرد که زنان از واقعیت پیرامون خود آگاه بوده و نقش خود را می‌دانند و در تمامی عرصه‌ها به فعالیت مشغول هستند.

سمیرە محمدعلی توضیح داد: از همان ابتدای اشغال عفرین، ده‌ها زن به بهانه‌های واهی ربوده شدند تا اشغالگران بتوانند در ازای آزادی آنان، مبالغ هنگفتی را به عنوان فدیه دریافت کنند؛ مبالغی که خانواده‌ها به دلیل وضعیت اقتصادی نابسامان مناطق اشغالی، توان پرداخت آن را ندارند.

وی به ویدیوهای منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد که مستنداتی از جرایم تجاوز، قتل، ربودن و خشونت علیه زنان عفرین را نشان می‌دهد و تأکید کرد که هدف اصلی ترکیه، تحمیل مهاجرت اجباری به مردم بومی و جابجایی آنان از سرزمین‌شان به منظور دستیابی به اهداف و مطامع خود در منطقه است.

وی افزود: موج نگرانی و اضطراب فزاینده میان ساکنان مناطق تحت اشغال، تأیید می‌کند که هدف ترکیه از حمله به این مناطق ایجاد صلح و ثبات نبوده بلکه تأمین منافع و مقاصد خودخواهانه آنکارا بوده است.

سمیرە محمدعلی تصریح کرد: در حالی که در بسیاری از کشورهای جهان حکم اعدام وجود ندارد، ترکیه از این احکام استفاده می‌کند تا سیاست‌های ارتجاعی و خودخواهانه خود را بر زنان مناطق تحت اشغال تحمیل نماید.

وی افزود: ترکیه با نزدیک شدن به سالگرد اشغال عفرین، احکامی خودسرانه علیه ۱۰ زنی که چندین سال پیش ربوده شده‌اند صادر کرده است. دو نفر از آنها به اعدام و بقیه به زندان‌های ۷ تا ۱۵ سال محکوم شده‌اند. صدور احکام اعدام زنان تحت پوشش اخلاقی و مذهبی، گواه همسویی ایدئولوژیک دولت‌های ایران و ترکیه در برابر زنان است. این رژیم‌ها تلاش فراوانی برای تحمیل سیاست‌های ضد زن خود در منطقه دارند.

در پایان سخنان خود، سمیرە محمدعلی خاطرنشان کرد که زنان منطقه خودمدیریتی شمال و شرق سوریه، با آگاهی کامل از حقوق و آزادی‌های خود و همچنین مفاد میثاق‌های بین‌المللی، به خوبی می‌دانند که زنان ساکن مناطق تحت اشغال، شدیدترین انواع سرکوب و ظلم را متحمل می‌شوند. از این رو، آنها در تمامی کنفرانس‌ها و سمینارها، این موضوع را محکوم نموده و خواهان پایان سکوت نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری در قبال جنایات صورت گرفته علیه زنان و کودکان بی‌گناه هستند. سپس پرسید: در حالی‌که شاهد این همه بی‌عدالتی هستید، انسانیت شما در کجاست که همچنان سکوت اختیار کرده‌اید؟