بریوان محمد: در پس کشتار زنان اسلحه‌ی قدرت نهفته است
در باشور کوردستان، حکومت موروثی و خودکامه علیه مسئلەی آزادی و حقوق زنان عمل می‌کنند. بریوان محمد نیز می‌گوید: مقام‌های اقلیم کوردستان آزادی زنان را تهدید می‌کنند و دیدگاه‌های خود را در مورد آزادی آنها اعمال می‌کنند.
هلین احمد
سلیمانی- کشتار زنان در باشور کوردستان و عراق، با ذهنیت مردسالار ادامە دارد. پس از ۳۳ سال حکمرانی احزاب کورد در باشور کوردستان، زنان در وضعیت بحرانی‌تری قرار گرفتەاند. براساس آمارهای جمع‌آوری شدە توسط خبرگزاری ما، از ابتدای سال جاری، بیش از ۵۰ زن کشته شده و یا با انگیزه‌‌های مختلف اقدام به خودکشی کرده و جان خود را از دست داده‌اند. در واقع قتل‌های زنان به یک بحران اجتماعی تبدیل گشته است.
حاکمیت‌هایی کە با ذهنیت مردسالاری و خودکامگی همچنان تداوم می‌یابند، تضعیف جامعه و به‌ویژه کنار گذاشتن زنان از عرصه‌های سیاسی و اجتماعی را عاملی برای تداوم خود می‌دانند. قتل زنان به دست مردان، با همان ذهنیت که در حاکمیت در باشور کوردستان نیز مشاهده می‌شود، ادامه دارد.
کشتن زنان با سلاح‌های غیرمجاز، اجسام تیز مانند چاقو، سوزاندن زنان، پرتاب آنها از ساختمان‌ها و حتی بیشتر خودکشی زنان نیز نشان می‌دهد که عوامل مردان یا قاتلان مردان هستند اما مقامات و خانواده از آنها محافظت می‌کنند و تحت عناوین حفظ ناموس و معضلات اجتماعی در این مورد سکوت می‌کنند.
آمار قتل زنان روز بە روز در حال افزایش است، به طوری که در حال حاضر آمار قتل زنان در باشور کوردستان از سوی اداره مبارزه با خشونت علیه زنان منتشر نمی‌شود. انواع قتل زنان و تداوم روش‌های مختلف از قتل و خودکشی اجباری نیز به صورت سیستماتیک صورت می‌گیرد.
«زنان با سلاح‌های دارای مجوز از سوی مقامات کشته می‌شوند و قاتلان توسط دادگاه مجازات نمی‌شوند»
بریوان محمد، روزنامه‌نگار و فعال، با بیان اینکه مقامات باشور کوردستان به‌طور چشمگیری در کشتار زنان دست دارند، گفت: مسئولان در پشت قتل‌های زنان هستند. ذهنیت اقتدارگرایانه در باشور کوردستان یک ذهنیت مردسالار است و مقامات اقتدارگرا و خانواده بر خلاف ایده آزادی زنان و مسائل زنان کار می‌کنند، زیرا اگر یک زن آزاده و آگاه وجود داشته باشد، جامعه آزاد خواهد شد. این به یک ترس برای مقامات اقتدارگرا تبدیل می‌شود. مقامات حکومت اقلیم کوردستان از دست دادن قدرت خود را در آزادی اندیشه و زنان می‌بینند و در پس کشتار زنان اسلحه‌ی قدرت نهفته است که در دست اعضای احزاب حاکم در اقلیم کوردستان است. نمونه‌های متعددی از کشته شدن زنان با استفاده از سلاح توسط مقامات وجود داشته است، مانند سنور که در پارک مادر سلیمانی کشته شد و کسی که مرتکب قتل شد، بعدها نیز سه نفر دیگر را به قتل رساند اما چون از احزاب اسلحه به دست بود، محکامه نشد. همچنین پس از رای گیری ششمین دوره پارلمان کوردستان، حزب دمکرات عراق (پدک)، علنا به زنان در عرصه سیاسی حمله کرد و با تبلیغات، شخصیت آنان را شکست.
این فعال با اشاره به اینکه دادگاه‌ها از قاتلان حمایت می‌کنند، گفت: وقتی که زنانی کشته می‌شوند و دستگاه قضایی آنها را بدون مجازات رها می‌کند، یا وقتی که یک مقام مسئول مرتکب قتل شود و قربانی از یک گروه سیاسی باشد، در این حالت دادگاه‌ها مجازات را به نفع گروه یا مقام مسئول صادر می‌کنند. سیستم قدرت در اقلیم کوردستان دستگاه قضایی را در دست دارد و به‌طور مستقیم با حکمرانی و تصمیم‌گیری‌ها پیوند دارد. همچنین، بخش آموزش و پرورش نیز تحت تاثیر این حکمرانی در زمینه مسائل زنان عمل می‌کند. سپس وزارت اوقاف در اقلیم کوردستان در حال کار بر روی کشتار زنان است. پس از تشکیل انجمن زنان که مستقیماً وابسته به حکومت و پدک است، تنها وظیفه آنها پنهان‌سازی قتل‌های زنان است. تجاوزات و جنایات در اقلیم کوردستان نه تنها به اشغال اراضی و مسائل ملی محدود نمی‌شود، بلکه این جنایات در زمینه‌های دیگر هم مشاهده می‌شود. از طریق حملات و تجاوزات دولت ترکیه، زنان آزاد روزانه در معرض حملات قرار می‌گیرند و در تمامی مناطق کوردستان، زنان توسط دولت مهاجم ترکیه هدف ترور قرار می‌گیرند. مسئولان اقلیم کوردستان نیز به همین منوال، با پیروی از خط مشی آنکارا، به از بین بردن مسائل مربوط به زنان در باشور کوردستان می‌پردازند.
«اصلاحیه قانون احوال شخصیه نسل کشی زنان به دست کشورهای همسایه در اقلیم کوردستان و عراق است»
بریوان محمد اشاره می‌کند که دولت‌های ایران و ترکیه به عنوان دو دولت مخالف حقوق زنان آزاد، با مذهب‌های مختلف، از حق رای زنان جلوگیری می‌کنند. در روژهلات کوردستان، دولت ایران بسیاری از زنان فعال را به زندان می‌فرستد و در باکور کوردستان نیز به همان شیوه زنان ترور و زندانی می‌شوند و در خصوص باشور کوردستان بیان کرد که: از طریق تأسیس دولت‌های همسایه و تنظیم سیاست‌های شیعه در پارلمان عراق، تلاش‌هایی برای تغییر قوانین صورت می‌گیرد که در این راستا اصلاح قانون احوال شخصیه زنان سال ١٩۵٩ است کە بر ضد زنان اجرا می‌شود. این هماهنگ‌سازی قانونی به گسترش نقض حقوق زنان و افزایش خشونت علیه آنها در عراق و اقلیم کوردستان می‌انجامد. همچنین، محدود کردن حقوق مادری پس از جدایی‌های خانوادگی به نوعی ابزار تأسیس ظلم و تبعیض علیه زنان تبدیل شده است، که باعث می‌شود حقوق مادران به‌طور کامل نادیده گرفته شود. هماهنگ‌سازی قوانین به مرگ و نسل‌کشی زنان در اقلیم کوردستان و عراق منتهی می‌شود. بنابراین، ضروری است که تلاش‌ها برای تقویت حقوق زنان جدی‌تر و مؤثرتر باشد تا از وقوع نسل‌کشی بیشتر زنان جلوگیری شود.
این فعال در نهایت تاکید کرد که باید برای ایجاد همبستگی و اتحاد میان زنان، به دور از هرگونه تفاوت، تلاش کنند و افزود: در روژآوای کوردستان، هر روز بیش از پیش زنان صدای خود را بلندتر می‌کنند. با سازماندهی و تلاش‌های مشترک باید از فعالیت‌های زنان در منطقه باشور کوردستان بهره ببریم. در گذشته، زنان هدف‌شان پیروی از مدل‌های لیبرالیسم بودند، اما اکنون اروپا نیز برای پیشبرد حقوق زنان از روژاوای کوردستان پیروی می‌کند. در این زمان، زنان باشور کوردستان باید آموزش‌های خاصی بر اساس ژنئولوژی زنان در منطقه خود دریافت کنند. اگر زنان دارای ذهنیت آزاد و ایدئولوژی مستقل باشند، می‌توانند اتحاد و همبستگی خود را تقویت کنند و احزاب و گروه‌ها مجبور خواهند شد که به آنها احترام بگذارند. به دلیل اینکه مسئولان هیچ اقدام جدی در زمینه مسائل زنان انجام نمی‌دهند، باید ما زنان از طریق آموزش و خودآگاهی تلاش کنیم به دستیابی به حقوق خود ادامه دهیم. همچنین، ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، فرصتی برای زنان است تا دستاوردهایی را در این زمینه به دست آورند.