برگزاری فعالیتهای متنوع برای کودکان مهاجر در اردوگاه نوروز
کودکان مهاجر در اردوگاه نوروز شهر دیرک، با وجود شرایط دشوار، در مرکز تازه تأسیس فرهنگ و هنر به یادگیری مشغولند.
عبیر محمد
دیرک - کودکان اردوگاه نوروز در شهر دیرک به یادگیری هنر مشغولاند. از مدتها پیش، آرزوی این کودکان یادگیری هنرهای دستی بود. در پاسخ به این خواسته، مدیریت اداره خودگردانی شمال و شرق سوریه در سال ٢٠٢٢ مرکز فرهنگ و هنر را در اردوگاه نوروز راهاندازی کرد.
کودکان چه چیزهایی یاد میگیرند؟
این مرکز دارای بخشهای آواز، رقص، شطرنج، فوتبال و تئاتر است. آموزشها توسط ۶ معلم متخصص که خود از مهاجران ساکن اردوگاه هستند، ارائه میشود. دانشآموزان از خلقهای کورد و عرب و در سنین ٨ تا ١۵ سال هستند. بیش از ٩٠ کودک در گروههای مختلف آموزش میبینند.
اهمیت این فعالیتها برای سلامت روان کودکان
کارکنان مرکز همگی داوطلب هستند و از سازمانهای بشردوستانه کمکی دریافت نمیکنند. به همین دلیل، آنها نیز با مشکلات مهاجرت دست و پنجه نرم میکنند و برای پیشبرد فعالیتهای مرکز نیازمند کمک هستند.
«در شطرنج، برندگان از دل مسابقات بیرون میآیند»
فرح حسو، دختر ١۴ سالهای از شهر اشغال شده سریکانی، حدود سه سال است که با خانوادهاش در اردوگاه نوروز زندگی میکند. او در مرکز فرهنگ و هنر اردوگاه، شطرنج، رقص و نقاشی میآموزد. فرح میگوید: «در این مرکز شطرنج یاد گرفتم. اوایل میترسیدم و فکر میکردم نمیتوانم یاد بگیرم، اما حالا جزو بهترینها هستم. ما در مسابقات، جشنها و فستیوالهای زیادی شرکت میکنیم و موفق میشویم. میخواهم در آینده پیشرفت بیشتری کنم و در مسابقات بزرگتری شرکت کنم.»
«تئاتر کمک میکند تا مشکلات را فراموش کنم»
فاطمه العطیه، دختر ١٢ ساله دیگری از سریکانی اشغال شده، در بخش تئاتر فعالیت میکند. هنگام بازدید از مرکز، او و دوستانش نمایشی درباره مبارزه با خشونت علیه زنان اجرا میکردند. فاطمه میگوید: «ما با این نمایش میخواهیم جامعه را نسبت به خشونت علیه زنان آگاه کنیم. نزدیک به سه سال است که در این مرکز آموزش میبینم و چیزهای زیادی درباره فرهنگ و هنر یاد گرفتهام. من بازیگری و تئاتر را انتخاب کردم چون عاشق این هنر هستم.»
فاطمه تأکید میکند که شرکت در این فعالیتها به او آرامش میدهد. او میخواهد در آینده معلم شود و به کودکان آموزش دهد. فاطمه در پایان میگوید: «ما از حضور در این مرکز بسیار خوشحالیم، اما نیاز به کمک بیشتری داریم. متأسفانه سازمانهای بشردوستانه توجه چندانی به فعالیتهای ما ندارند.»