عایشه آقاگل: « طالبان به یاد داشته باشند که ما شجاعتر از آن هستیم که تصور می‌کنند!»
«نسل قبل از ما زنان شجاع هستند که در جاده‌های ولایات مختلف بیرون شدند که برای به دست آوردن حقوق شان بجنگند»
بهاران لهیب
کابل - ولایت پروان در شمال کابل با فاصله ۶۴ کیلومتری موقعیت دارد. مرکز آن شهر چاریکار می‌باشد و یکی از ولایاتی‌ست که در طول تاریخ مانند سایر نقاط افغانستان در فراز و نشیب تاریخی قرار داشته است. ولی از زمان کودتاه خلق و پرچم (دو جناح دست‌نشانده دولت شوروی که در سال ۱۳۵۷ طی کودتای حاکمیت را به دست گرفته و طی ۱۴ سال حکومت شان جنایات بی‌شمار در حق مردم انجام دادند.) تا امروز تعداد زیاد روشنفکران و انقلابیون در رژیم‌های مختلف در این منطقه به قتل رسیده‌اند. اکثر مردم این ولایت زمین‌دار و باغ‌دار اند که روزگار خود را با مصرف و فروش حاصلات به دست آمده آن تامین می‌کنند. این ولایت هم مانند سایر ولایات افغانستان در طول ۲۰ سال گذشته که میلیون‌ها دالر در افغانستان سرازیر شده از لحاظ خدمات اجتماعی، داشتن مکاتب و شفاخانه‌ها در وضعیت بد قرار دارد.
سفری به این ولایت داشتیم تا در شرایط فعلی بیشتر از وضعیت این مردم بخصوص زنان آگاه شویم و درد‌ها و مبارزه‌ی شان را به گوش جهانیان برسانیم.
عایشه آقاگل، نوجوان ۱۷ ساله‌ای که با آمدن طالبان تازه به صنف ۹ مکتب رفته بود با دو خواهر و دو برادرزاده‌اش و دیگر دختران این محله از تحصیل باز مانده‌اند و در کنار پدر و مادر شان بر روی مزارع شان کار می‌کنند. به پای صحبت‌های وی نشستیم.
عایشه را دختر سرشار و پرانر‌ژی یافتم و با لبان پرخنده می‌گوید: «درست است که طالبان مانع مکتب رفتن ما دختران شده‌اند. ولی خودم برای چند خواهر و برادرزاده‌هایم که از من دختران خرد‌تر اند در خانه خود کورس ایجاد کردم و به همه‌شان مضامین ساینس را درس می‌دهم. (با دست اشاره به‌سمت دختری که آن طرف دورتر ایستاده می‌کند.) وی برادرزاده‌ام است و انگلیسی بلد است. او برای همه ما انگليسی درس می‌دهد.»
بعد از این که عایشه به دختران اعضای خانواده‌اش کورس ایجاد کرده، دختران دیگر نیز وی را الگو قرار داده عین کار را انجام داده‌‌اند.
عایشه با چهره‌ی خندان‌اش ادامه می‌دهد: «نسل قبل از ما زنان شجاع هستند که در جاده‌های ولایات مختلف بیرون شدند که برای به دست آوردن حقوق شان بجنگند. بارها در شهر چاریکار هم تظاهرات از طرف زنان شده که حتا طالبان آنان را سرکوب کردند. طالبان به یاد داشته باشند که ما شجاعتر از آن هستیم که تصور می‌کنند. من از زنان مبارز کشورم و خواهران ایرانی خود یاد گرفتم که نباید تسلیم شوم، این مسئله باعث شد که کورس را ایجاد کنم.»