مرکز خبر - بسیاری از ساکنان مرجه در استان هلمند در جنوب افغانستان در دهه‌ی گذشته آواره شده‌اند، زیرا شهر آنها صحنه‌ی درگیری شدید بین طالبان، ائتلاف و نیروهای دولتی سابق بوده است. امروز، بسیاری از آنها در حال بازگشت هستند، اما به ندرت خانه‌ای در شهر یافت می‌شود که آثار و ویرانی جنگ را نداشته باشد.

یکی از آنان، کشاورز ۷۰ ساله به نام سید محمد (اسم مستعار می‌باشد) است که شش سال در بین کمپ‌های موقت جابجا شده و هر بار جنگ به محل سکونتش کشیده شده است.

او می‌گوید: "این اولین بار در شش سال گذشته است که به خانه برگشتم."

اما زمانی که او و خانواده‌اش چند هفته پیش به مارگا بازگشتند، با دیدن صحنه‌‌های ویرانی شگفت‌زده شدند، تمام خانه‌های آنها به ویرانه تبدیل شده است.

او می‌گوید: در را دوباره سر جایش گذاشتیم، اما شب خیلی سرد است. بعد از بازگشت به خانه از گرسنگی رنج می‌برد.

ده‌ها هزار آواره‌ی داخلی به خانه‌های خود در مناطق جنگی سابق در هلمند و جاهای دیگر در افغانستان بازگشته‌اند و با چالشی فراتر از بازسازی یعنی "تغذیه کودکان" روبرو هستند.

به گفته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، خانواده‌ها نمی‌توانند غذای کافی بخرند و کسانی که در ماه‌های اخیر بازگشته‌اند، مانند محمد، باید تا بهار منتظر بمانند تا بتوانند شروع به کاشت کنند، آن هم در صورتی که خشکسالی فعلی کاهش یابد.

مرجه در ولایت هلمند یک بحران در مقیاس ملی است و برنامه‌ی جهانی غذا هشدار می‌دهد که تنها ۲درصد از جمعیت در سراسر کشور به اندازه‌ی کافی غذا دارند. بیش از نیمی از کودکان زیر پنج سال امسال در معرض خطر سوء تغذیه حاد قرار دارند.

دکتر محلی اینجا می‌گوید: "کودکان با نصف وزن طبیعی به دنیا می‌آیند."

محمد انور یک آواره است و می‌گوید که حداقل ۲۰۰۰کودک در سراسر منطقه مرجه اکنون به شدت دچار سوءتغذیه هستند و در خطر مرگ قرار دارند.

دکتر همچنین افزود که مادران پروتئین کافی دریافت نمی‌کنند، بنابراین نمی‌توانند به درستی به فرزندان خود غذا بدهند.

کمبود آب تمیز که با کم آبی تشدید می‌شود نیز نقش دارد و منجر به اسهال و حتی کاهش وزن بیشتر می‌شود. اکثر کودکان همچنین فاقد لباس گرم هستند که در برابر سرمای زمستان که به زیر صفر درجه سانتیگراد می‌رسد، آسیب‌پذیر هستند.

بسیاری از کسانی که به مارگا بازگشته‌اند پس از قرض گرفتن پول برای خرید غذا و تعمیر خانه بدهکار هستند. سیدمحمد می‌گوید که حداقل ۵۰هزار افغانی (حدود ۵۰۰ دلار) به دکانداران بدهکار است.

محمد صدیقی، دستیار رابط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در هلمند، تأیید می‌کند که نشانه‌ها حاکی از "موارد بیشتر سوء تغذیه در تمام مناطق تحت تاثیر جنگ‌های سنگین است."

وی افزود: "اگر وضعیت در فصل زمستان به همین منوال ادامه یابد، بیشتر خانواده‌ها در هلمند فقیرتر خواهند شد و بسیاری از آنها جان خود را از دست خواهند داد."

کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل‌متحد با همکاری سازمان‌های همکار محلی به نیازهای حدود ۲۲هزار خانواده آواره که به هلمند بازگشته‌اند پاسخ می‌دهد.

طرح ۴/۴ میلیارد دلاری سازمان ملل متحد برای پاسخگویی به نیازهای بشردوستانه در افغانستان در سال در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۲ آغاز شد. در صورت تأمین مالی، تأمین غذا و حمایت کشاورزی، خدمات بهداشتی، سرپناه اضطراری و خدمات آب‌وفاضلاب را گسترش خواهد داد.

 

تغییرات آب و هوایی بسیاری را به سوی مهاجرت سوق می‌دهد

اثرات کم آبی شدید در همه جا قابل مشاهده است. کانال‌های آبیاری خشک شده و بسیاری از مزارع پوشیده از رسوبات نمک است. استفاده از پمپ‌های خورشیدی برای بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی برای رشد خشخاش سطح آب را پایین آورده، خاک را خشک کرده و رسوبات نمکی را بر جای می‌گذارد که رشد محصولات دیگر را دشوارتر می‌کند.

آغاز سال سرانجام بارندگی به همراه داشت، اما باعث جاری شدن سیلاب‌های ناگهانی در هلمند و قندهار شد و خانه‌ها و مزارع را از بین برد. بخش اعظم آب به جای ذخیره شدن هدر رفت، بنابراین رفع شدن خشکسالی موقتی است.

فضل محمد (نام مستعار) که به تازگی به خانه برگشته می‌گوید: "اگر آب بیشتر قطع شود، باید به ایران یا پاکستان مهاجرت کنیم یا برای خود قبری حاضر کنیم.

بسیاری از آنها در حال مهاجرت هستند اما دیگر از جنگ فرار نمی‌کنند، بلکه از اثرات تغییرات آب‌وهوا و بحران اقتصادی می‌گریزند.

محمد صدیقی از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان‌ملل می‌گوید: "همه‌ی جوانان ما می‌روند چون کار دیگری نمی‌توانند انجام بدهند."