RAFIF ESLEEM

Gazze- İsrail’in saldırılarının devam ettiği Gazze’de yerinden edilen halkın yeniden Gazze’ye dönüşü ile savaşın bilançosunun düzeyi de açığa çıkıyor. Evi, İsrail bombardımanı ile enkaza dönen Warda Masoud’un hikayesi de savaş gerçekliğini derinden hissettirir nitelikte.

Warda Masoud, 18 Kasım 2023’te evine yönelik bombardımanda sadece evini değil, 19 yaşındaki kızı Alaa Masoud’u da kaybetti. Alaa Masoud’un cenazesi o gün bugündür o enkazından altından çıkarılmayı bekliyor.

Ekipman eksikliği nedeniyle kızının cenazesi enkaz altında

Anne Warda Masoud’un tüm girişimleri ekipman eksikliğinden geri çevrildi. Warda Masoud, kızının cenazesinin çıkarılarak gömülmesini ve ölüm belgesi verilmesini istiyor. Cenaze enkazdan çıkarılmadığından ölüm belgesi için 4 komşunun şahitlik etmesi ve annenin yemin etmesi gerekiyor.

Warda Masoud, evin avlusunda yardım kurumlarından aldığı yemekleri pişirirken, kızının nasıl yaşamını yitirdiğini gözyaşları ile anlattı. Warda Masoud, katledilen kızını şu sözlerle anlattı: “Kızım Alaa, fizyoterapi okuyordu. Komşulara asla surat asmazdı; tedavi ettiği kişilerin acılarını anlamaya çalışır, çocuklara gülümser ve onları severdi.”

‘Meleğim göğe yükseldi’

Anne Warda Masoud, kızı için “Meleğim göğe yükseldi” derken, sürekli kızı ile güzel günler hayal ettiğini kaydetti.  “Alaa burada olsaydı, hastanelerde ve sağlık noktalarında çalışır, açlığa izin vermezdi” diyen Warda Masoud, eşinin de bombardımanda sırtından yaralandığını ve yatalak kaldığını bu yüzden de çalışamadığını belirtti.

‘Sadece evimizde kalmak istedik’

Ekonomik durumlarının günden güne kötüye gittiğini söyleyen Warda Masoud, “Neden üzerimize bu füzeyi attılar? Evimizi yıktılar, kızımı öldürdüler. Biz sivil bir aileyiz, hiçbir örgüte bağlı değiliz. Kızlarım ve ben, 2 yaşındaki oğlum ve görme engelli eşimle birlikte sadece evimizde kalmak istiyorduk. Ama İsrail güçleri evimizi yerle bir etti” şeklinde konuştu.

Bugün Warda ve küçük kızları, bombaların sesini duyduklarında çok ağlıyorlar. Güneş battıktan sonra bile çadırdan dışarı çıkmak istemiyorlar çünkü saldırılardan korkuyorlar. Doktorlar, kızlarda fiziksel ve ruhsal hastalıkların başladığını, bunun ise yaşadıkları kayıp ve zorlu koşullardan kaynaklandığını belirtiyor.