MEDİNE MAMEDOĞLU

Mereş- Dört gün önce yaşanan 7,7 ve 7,6 büyüklüğündeki depremin ardından Mereş’in (Maraş) Bazarcıx (Pazarcık) ilçesi enkaza döndü. Bütün binaların hasar aldığı ve neredeyse yarısından fazlasının yıkıldığı ilçede ölüm sessizliği var. Kenti karanlık çöktükten sonra aydınlatan tek şey sokak aralarında yakılan irili ufaklı ateşler. 500’ü aşkın kişinin yaşamını yitirdiği ilçede arama-kurtarma çalışmaları ancak 3’üncü günde başlatıldı ve hiç kurtarma çalışması yapılmayan binalar var.

Dört gündür ne elektrik ne de su var

Sokak sokak gezdiğimiz ilçede birçok enkaz başında hala çalışmaların başlamadığına şahit oluyoruz. Evlerin hasarlı olduğu için sokakta çocukları ile birlikte yaşayan aileler dört gündür ne elektrik ne de suyun olmadığını söylüyor. Yurttaşlar artçılar içerisinde yaşadıkları dört günü, “Güneş battıktan sonra kimsemiz kalmıyor” sözleriyle anlatıyor.

'İnsanlar yardım isteye isteye öldüler' 

Evinin önünde üç battaniyenin içerisinde çocukları ile birlikte ısınmaya çalışan Güllü Zenginöz’ün yaşadığı bina yıkılmış. Güllü Zenginöz, üç gün boyunca insanların enkaz içerisinde çığlık atıp yardım istediğini dile getirdi ve geç başlayan arama çalışmaları nedeniyle yaşayan insanların da enkaz altlarında yaşamını yitirdiğini aktardı.  Güllü Zenginöz, “Gidecek hiçbir yerimiz yok. Bizi kimse görmüyor açıkçası. Yardım yok. Geliyorsa da biz görmüyoruz çünkü karanlık olduğu zaman ne elektrik ne su ne de yiyecek yok hiçbir şey yok. Kendimizi riske atıp gidip enkazdan eşya aldık. Cenazelerimiz yerlerde şuan morgda da değiller. Ne haldeler onu da bilmiyoruz tanınmaz bir haldeler. İlk gün sadece biz vardık sadece bizim çabalarımız vardı. Ambulans yok hiçbir şey yoktu. İkinci gün birkaç insan geldi ama yine de çok fazla ekip yoktu” dedi.

'İş işten geçtikten sonra geldiler' 

Güllü Zenginöz, “Ama iş işten geçtikten sonra geldi herkes. Gören görüyor görmeyen görmüyor tek tek yardım verme yok. Enkaz altında yaşayanlarda vardı hani nerde onlar yoklar. Üç gün boyunca burada insanlar yardım istediler, bağırdılar, çağırdılar kimse duymadı seslerini üç günün sonunda yardıma geldiler cenazelerini çıkardılar. İnsanlar üç gün boyunca bağırdılar burada çocuk da kadın da genç de hepsi gitti. Hala da devam eden artçılar var. Ne yapacağız bilmiyorum. Koskoca bir il bitti yok oldu daha ne diyebilirim” sözleriyle yaşadıkları felaketi anlattı.

Elif enkaz altında kalan annesinden haber bekliyor

Enkaz altında kalan annesini günlerdir bekleyen Elif Özçerkes çalışmalarının ancak başladığını söyledi. Annesinin enkaz altında ses verdiğine ve bir haber alabilmek için günlerdir beklediğini dile getiren Elif Özçerkes, “Burada çalışma daha yeni başladı. Dün de annemin sesini duymuşlar. Şuan enkaz altında annem var babam da balkona yakın diye kendini oradan atmış. İyi değilim anneme de babama da üzülüyorum. Herkes için zor bir durum. Şu enkazda iki akrabam var gelin, oğlu ve iki çocuğu aynı binada öldüler. Bir sürü yakınımızı kaybettik. Burada annemden gelecek bir haberi bekliyorum. Pazarcık bir buçuk yıldır uyarı veriyordu. Ben buradayken de birkaç defa gece yarısı dışarı çıkıp caddelerde bekledik. Kimse dikkate almadı. Sonuç insanlarımızı kaybetmemiz oldu” şeklinde konuştu.

'Hiç kimseye ulaşamadılar' 

       

Remziye Al ise diğer yurttaşlar gibi sokakta yaşama tutunuyor.  Hükümetin, “Herkese ulaştık” sözlerini yalanlayan Remziye Al, kimseye ulaşılmadığına dikkat çekti. Remziye Al yaşadıklarını ise şu sözlerle anlattı: “Burada her şeyi kendimiz yaptık. Burada gidebileceğimiz bir yerde yok evim yıkıldı. Gidip evden eşya alıp çocuklarıma sobanın üzerinde yemek pişirmeye çalışıyorum. Başka kimse de yok. İnsanlar yardımları şahsi getiriyor. AFAD gelmedi biz kimseyi görmedik. Burada tek bir yetkili görmedik. Şu halimize bak rezillik. Karşımızda bir anne bir çocuğun cenazesi çıkarıldı. Onu da halk kendi çabalarıyla çıkardı. Hiçbir yere de ulaşamadılar bence çok saçma.”

'Sevdiğim insanları kaybettim'

Son olarak konuşan Elif Varsöz ise şunları söyledi: “Çocuklarımla dışarıda kalıyoruz. Birden deprem oldu ne olduğunu dahi anlamadık. Kendimizi zor dışarı attık. Sevdiğim insanları kaybettim. Şimdi dışarıdayız evimizin önünde bekliyoruz. Yardım var diyorlar ama biz mahalleye bir yardım geldiğini görmedik.”