MEDİNE MAMEDOĞLU

Amed - 2020 yılının Mart ayında Türkiye’de ortaya çıkan ilk Covid-19 vakası sonrası başlayan pandemi kuralları aşılama çalışmalarının başlatılmasının ardından esnetildi. Aşılamaya rağmen pandemi koşullarının değişmediği tek yer ise hastaneler oldu. Yoğun doluluk oranları ile mücadele eden hastanelerde sağlık çalışanları iki yıldır şiddet, düşük ücret, mobing ve sosyal hayattan uzak bir şekilde yaşamlarını sürdürüyor. Daha yaşanılabilir koşullar yaratılmasını talep eden kadın sağlık emekçileri ise var olanın iki katı bir mağduriyet yaşadıklarını ifade etti.

“İnsanlar halen bizden kaçıyor” 

Kadın sağlık çalışanları olarak ilk vakadan bu yana yaşadıkları zorlukları aktaran Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası(SES) Üyesi Hemşire Aynur Kor, bu süreçte en çok kadın emekçilerin etkilendiğini ifade etti. Bütün dünyaya yayılan pandeminin Türkiye’de en çok sağlık camiasını etkilediğini belirten Aynur Kor, son iki yıldır yaşadıkları sorunları şu ifadelerle özetledi: “Kadınlar hem iş yerinde çok yoğun çalışıyorlar hem de bu hastalığı aile ya da çocuklarına bulaştırmamak için çok mücadele verdiler. Bütün bu sorunların hepsi bir arada olduğunda sağlıkçılar için durum başa çıkılamaz bir hale geliyor. Sosyal hayatımızda sorunlar, sıkıntılar yaşadık. Kendi yakınlarımız dâhil sosyal bir ortama gittiğimizde insanlar bize yanaşmak istemiyorlardı. Bunu en çok ilk zamanlarda yaşadık. Bizimle aynı masada yemek yemediler çay içmediler.”

“Kronik bir yorgunluk oluşuyor”

Aynur Kor, insanların zamanla bu süreci kendilerine yaşam tarzı haline getirerek alıştıklarını ama bu durumun kendileri için hiç değişmediğine yer verdi. Hastane çalışanlarının koşullar nedeniyle yeniden hastalandığını bu durumun diğer çalışanlara iş yükü ve fazla mesai olarak döndüğünü vurgulayan Aynur Kor, “Bir yandan siz izole edilirken, sağlıkçılar ekip halinde çalıştıkları için bir sonraki ekibe bu durum iş yükü olarak dönüyor. Özellikle gece nöbetleri ya da vardiya çalışan kişilerde biri hastalık geçirdiğinde vardiyada çalışan diğer kişileri etkiliyor. Siz iki günde bir geliyorsanız iş yerine her gün gelmek zorunda kalıyorsunuz. Ya da 16 saatlik nöbetler tutuyorsanız bunlar 24 saatte dönüyor. Dolayısıyla bu durum sizde kronik bir yorgunluk oluşturuyor. Bu sizin ev yaşamınıza ya da aile ilişkinize yansıyabiliyor” ifadelerinde bulundu.

“Bütün sağlıkçıları kapsayan bir iyileştirme olmadı”

İki ya da üç katına çıkan iş yükleri ya da yaşadıkları maddi ve manevi kayıplara dair Sağlık Bakanlığı tarafından verilen sözlerin tutulmadığına dikkat çeken Aynur Kor, yaşanılan süreçte kendilerine dönük tek durumun alkışla kaldığını ifade etti. Aynur Kor, “Sağlık Bakanlığı pandeminin ilk başında sanki sağlıkçılara bir şey vermek istiyormuş gibi bir izlenim yaratmak istedi. Bu konuda samimiyiz ve söylenilen şeyler gerçekten olmadı. Olduysa bile bu durum çok küçük gruplara oldu. Bu nedenle bütün sağlıkçıları kapsayan bir iyileştirme asla olmadı. Bu kadar ağır iş yükü bu kadar mobingin yanı sıra ekonomik krizde ortadayken yaşanılabilecek ücretin altında bir ücret almak gerçekten sağlıkçılar için hiç kolay olmuyor” şeklinde konuştu.

“Yaşanılabilir şartlar istiyoruz”

Sağlık emekçileri olarak yaşanılabilir şartlar talep ettiklerini söyleyen Aynur Kor, taleplerini ise şöyle sıraladı: “Sağlıkçıların en büyük problemi çocuklarını bir yere bırakabilmek. Dolayısıyla bir kreş sorunumuzda var. Maddi olarak çok iyi değiliz. Çalışma şartlarımız ağır, saatlerimiz çok uzun. Bu ancak yeni sağlıkçı alımları ile kapatılabilir. Bu ve benzeri daha birçok talebimiz var. Sağlıkta şiddetin durdurulması ve ücretlerimizin daha yaşanılabilir bir düzeye gelmesi gerekiyor. Özellikle belli birimlerde çalışan sağlık çalışanlarının çalışma saatlerimizin kısaltılması bütün sağlıkçıların talebidir.”