NECVA RAHİM

Cezayir - Cezayir’de 29 Kasım’da düzenlenen “Yünle Yolculuk” sergisi, malzeme, renk ve kolektif hafıza arasında ziyaretçilere görsel bir yolculuk sundu. Sergi, yünü ilk kez Cezayir’de geleneksel bir ham maddeden canlı bir sanat diline dönüştüren farklı bir bakış açısıyla tanıttı.

Cezayirli plastik sanatçı Ahlam Kurdegli’nin, “Yünle Yolculuk” adlı sergisinde hafızayı ve çocukluk anılarını yansıtan bir ifade aracına dönüştürdüğü yünü, yeni bir yaratıcı deneyimin merkezine yerleştirdi.

Sergi kapsamında konuşan Ahlam Kurdegli, bu serginin kendisini çocukluk yıllarına geri götüren bir yolculuk gibi olduğunu söyledi. Çocukluğunu buğday tarlalarının yakınında, Cezayir, Konstantin, Setif ve Blida arasında geçirdiğini belirtti. Renklerin her zaman onu cezbettiğini anlatan sanatçı, “Bakın, renkler!” dediğinde kimsenin onun bu farklı bakış açısının derinliğini anlamadığını ifade etti.

Ahlam Kurdegli büyüdü, ancak bu görsel duyarlılık onunla birlikte varlığını sürdürdü. Önce tuval üzerinde çalışmaya başladı, ardından Cezayir hafızasıyla daha güçlü bağ kuran bir ham madde olan yüne geri dönmeyi seçti. Bu projenin dört yıllık yoğun bir çalışmanın ürünü olduğunu belirten sanatçı, 23 civarında eser ortaya çıktığını ve farklı teknikler kullanarak malzeme, renk ve hafıza arasında bütünsel bir yolculuk oluşturduğunu söyledi.

Yün: Sanatsal bir malzeme ve kolektif hafıza

Ahlam Kurdegli, yünü seçmesinin rastlantı olmadığını, yünün yaşamın her ayrıntısında yer alan bir malzeme olduğunu ve hayvanlardan elde edilmesi nedeniyle kolektif hafızanın bir parçasını temsil ettiğini belirtti. Eserlerini yukarıdan bakıldığında görülebilecek bir perspektifle sunmak istediğini, sanki izleyici onlara bir uçak ya da tren penceresinden bakıyormuş gibi bir etki yaratmayı amaçladığını ifade etti. Kabartma tekniğini (les reliefs) kullanarak “halı”ya geleneksel düz formun ötesinde yeni bir görünüm kazandırdığını söyledi.

Ülkede bir ilk

Sanatçı, serginin ilk günlerinde birçok ziyaretçinin neyle karşı karşıya olduğunu anlamadığını ancak zamanla çalışma tarzının benimsendiğini ve büyük beğeni topladığını aktardı. Bunun, Cezayir’de ilk kez bu biçimde sunulan bir sergi olduğuna dikkat çekti. Fikrinin, sanatı çerçeve içinde bir dekor olmaktan çıkarıp, anlamlı ve özgün bir küçük sanatsal “halı”ya dönüştürme isteğinden doğduğunu belirtti.