Ülkenin askeri diktatörlük ile yönetildiği Arjantin’de 1976-1983 yılları arasında dile kolay 30 bin insan kaybedildi. Kayıp yakını sadece 14 anne, 30 Nisan 1977'de kayıplarını bulmak için protesto eylemi yaptı. Protesto, Arjantin'in başkenti Buenos Aires'te, başkanlık sarayına yakın olan Plaza de Mayo (Mayıs Meydanı) önünde başladı. Zorla kaybedilen çocuklarının akıbetini öğrenmek için kadınlar arasında Plaza de Mayo’da toplanma önerisi çıktı. “Mayıs Meydanı” İspanya’dan bağımsızlığını ilan edildiği meydan olması özelliği de taşıyordu. Ayrıca meydanan çevresi Başkanlık binası, katedral ve önemli bankaların binaları ile çevrili olduğu için Arjantin’in odak merkezi olarak da anlam taşıyor.

14 kadın, 14 anne katıldı ilk eyleme; bu kadınlar Azucena Villaflor de De Vincenti, Berta Braverman, Haydée García Buelas, María Adela Gard de Antokoletz, Julia, María Mercedes ve Cándida Gard (dört kızkardeş); Delicia González, Pepa Noia, Mirta Baravalle, Kety Neuhaus, Raquel Arcushin, ve Senora De Caimi’dir.

O günden bugüne her hafta beyaz tülbentlerini takıp aynı meydanda toplandılar ve dünyaya benzersiz bir eylemin öncüsü olarak izlerini bıraktılar. Kayıplara karşı benzer mücadeleler Bolivya, Brezilya, Şili, Uruguay ve Paraguay gibi ülkelerin yanı sıra 1990 yıllarında kaybedilen insanlar için Türkiye’de de verildi. İlham veren Plaza de Mayo eylemleri ilk günden beri sadece kadınlardan oluştu. Seslerinin ve eylemlerinin erkek egemen bir harekette kaybolmasını istemediler.

Plaza de Mayo Anneleri’nin kayıplarını arama eylemleri ve haklı mücadeleleri halen devam ediyor.