Bu yürüyüşün 1 Mayıs’ın çağrıcısı ya da köklerini oluşturmasını Rosa Lüxemburg 1894’te kaleme almıştı. Sekiz saatlik iş gücü mücadelesinin sürdürüldüğü Avustralya’nın Melbourne kentinde, 1856’da, işçiler “tam bir gün” iş bırakma kararı aldılar. 21 Nisan’da bu kararlarını yaşama geçirdiler. Bu eylem Rosa Lüxemburg’un da yazılarına birlik duygusunun oluşması şeklinde anlatılır. Bu eylemin ardından ülkede her yıl işçi sınıfı aynı gün iş bırakıp, dayanışma amaçlı bir sosyal beraberlik günü olarak düzenlemişlerdir.

“İlk bayram fikri”

Rosa Lüxemburg’un haftalık dergi Sprawa Robotnicza‘da yayımlanan yazısında işte bu ifadeler yer alır:

“Sekiz saatlik iş gününü kazanmanın bir proleter bayramı olarak kutlanması fikri Avustralya’da doğdu. Avustralyalı işçiler 1856’da sekiz saatlik işgünü lehine bir gösteriyle, mitingler ve kutlamalar eşliğinde, bir günlüğüne hep birlikte iş bırakma eylemi düzenlemeyi kararlaştırdılar. Bu kutlamanın tarihi 21 Nisan olacaktı. Başta, Avustralyalı işçiler bunu yalnızca 1856 yılı için düşünmüşlerdi. Ancak bu kutlama Avustralyalı proleter kitlelerin canlanmasına ve yeni bir heyecana kapılmasına yol açarak öyle güçlü bir etki bıraktı ki kutlamanın her yıl tekrarlanmasına karar verildi.”