Gitmek: Benim Marlon ve Brandom filmi (2007) “Sevdiklerimle beraber olduktan sonra nerede olsa yaşarım.” diyen bir kadının filmi. Bir tarafı İran’a, öte yanı Suriye’ye, yüzü ise Irak’a dönük bir kadının mücadelesi… Çoklarımız belki de bilir filmin öyküsünü; Türkiye’de çekilen bir filmin setinde tanışan Ayça ve Hama Ali, biri Türk, diğeri Kürt iki tiyatrocudur. Çekimler bitince vedalaşıp kendi hayatlarına dönerler; ancak kısa sürede kurdukları bağ onları birbirlerine çekip durur. Ayça Damgacı ile Hama Ali Khan’ın bizzat kendilerini oynadıkları gerçek bir aşk hikâyesini bize gösteren film, herkes savaştan kaçarken kaosun göbeğine koşan Ayça’nın yolculuğunu bizlere gösterir. Bir savaşın ortasındaki sevdiğini düşünürken kendi iç savaşını vermeye başlayan Ayça’nın yolculuğudur bize içerisine çeken. Elbette sadece bir iç yolculuk değildir yapılan önce Diyarbakır ve Habur’a, ardından da Van’a, Van’dan da İran’ın Urmiye kentine doğru uzun keşiflerle dolu bir yolculuk başlar.

 “Ey sevgili!
Seni sevmekten ve düşlemekten asla vazgeçmedim.
Sen benim Diego Rivera’msın
Yıldızlarsın sen,
Ay ve bulutlar,
Haberlerdeki F16’lar
Kırmızı yatağımdaki o koca bedensin.
Çekmecemdeki son sigara
Beni sarmalayan o koca kadife yeşil ceketsin.
Bir kuş misali uçarak gitmek istediğim adamsın.
İran’sın, Suriye’sin.
Habur’da nöbet tutan askercik,
Mezopotamya’daki en vahşi kıpkırmızı gelincik,
Üzerine yattığım uçsuz bucaksız boz bir vadisin.
Marlon ve Brandom’sun.”