شیرین صالح

سلیمانی- جنایت انفال جنایتی فراموش نشدنی برای خلق کورد به ویژه برای بستگان و تنها بازماندگان انفال است که تأثیرات منفی بر زندگی آنها بر جای گذاشتە است. اما با وجود تمام رنج‌ها، انفال به عنوان ژنوساید به رسمیت شناخته نشده است. این موضوع باعث نگرانی کوردستانیان شده و دولت به نجات‌یافتگان و تنها بازماندەهای انفال کمک کافی نمی‌کند. در واکنش بە این قدامات حکومت، امسال بستگان قربانیان انفال به مقامات اجازه شرکت در مراسم بزرگداشت را ندادند.

 

«مطالبات قربانیان انفال تنها در اعتراضات برجستە نمی‌شود»

شادی نوزاد، نماینده مستقل پارلمان اقلیم کوردستان در این زمینه گفت: رنج انفال در بین بستگان قربانیان انفال و هر جنایت بزرگی از این دست کە هزاران نفر شهید و اموالشان را از دست می‌دهند، درد و رنج فراوانی را برای خویشاوندان خود به جا می‌گذارند. این افراد به کمک‌های مادی و معنوی به ویژه از سوی دولت فدرال عراق و حکومت اقلیم کوردستان نیاز دارند اما زمانی که مسئولان مربوطه به خواسته‌های بستگان قربانیان پاسخ نمی‌دهند اعتراضات زیادی صورت می‌گیرد با این حال انتظار می‌رود این اعتراضات زمان زیادی طول نکشد بلکه نزدیکان قربانیان انفال برای احقاق حقوق پایمال شدەی خود توسط حکومت گام‌های جدی‌تری بردارند.

 

«برخورد شهروندان گرمیان با مسئولان مسالمت‌آمیز بود»

شادی نوزاد برخورد شهروندان گرمیان برای ممانعت از شرکت مسئولان در مراسم بزرگداشت انفال را رفتاری کاملا مدنی توصیف کرد و گفت: آنها سزاوار آن هستند زیرا این یک راه اعتراض و اقدامات شهروندان مسالمت‌آمیز بود. چون بە دلیل عدم پاسخگویی دولت به خواسته‌های بستگان قربانیان انفال به مقامات اجازه شرکت در مراسم را ندادند. متأسفانە این تصمیم به عنوان بخشی از قوانین و تصمیمات دیگر برای تنها بازماندگان انفال نیز اجرا نمی‌شود و این امر بە دلیل عدم توجە حکومت بە تنها بازماندگان انفال قابل توجە است در حالی که تعداد تنها بازماندە از انفال اندک و رنج آنها دوچندان می‌باشد، زیرا همەی خانوادە را از دست دادەاند.

 

«وضعیت روانی و اجتماعی زنان تنها بازماندەی خانوادەهای انفال سخت است»

شادی نوزاد تصریح کرد: زنان تنها بازماندەی خانوادەهای انفال سختی و رنج بیشتری را متحمل می‌شوند زیرا شیوەی زندگی، مکان، فرهنگ و نحوه برخورد ایجاب می‌کند اگر زنی تنها باشد و در شهر بزرگی زندگی کند، زندگی او بهتر از یک زن تنها بازماندەی انفال است از آنجایی که وضعیت روانی و اجتماعی تأثیر زیادی بر زندگی زنان تنها داشته است. حکومت باید پس از انفال ده‌ها پروژه برای خدمت‌رسانی به زنان تنها بازماندەی انفال ارائە و بە آنها توجە می‌کرد.

وی در ادامە گفت: مقامات حکومت اقلیم کوردستان نتوانسته‌اند تأثیر منفی پس از انفال را بر تنها بازماندگان انفال و بستگان قربانیان و دیگر بازماندگان در طول حکومت خود کاهش دهند، این در حالی است کە ده‌ها پروژه برای جبران مادی و معنوی آنها به شرط اجرای دولت وجود دارد. مهمترین آنها ارائەی کلیه خدمات بدون تبعیض به مناطقی است که بستگان قربانیان انفال در آن زندگی می‌کنند و به طور مساوی برای تنها بازماندگان انفال کار می‌کنند. بازگرداندن زندگی عادی و ایجاد فرصت‌های شغلی برای آنها بخشی از کمک‌ها است.

 

«انفال هویت ماست»

شادی نوزاد نماینده پارلمان تأکید کرد: عدم توجە دولت در اجرا نکردن قوانین و پروژه‌ها و مطالبات خانواده‌های قربانیان انفال به چند دلیل است جنگ‌های پی در پی، درگیری‌های سیاسی، اختلاف‌نظر در مورد نحوەی اهیمت و رسیدگی بە بستگان قربانیان و بازماندگان انفال، که همگی تأثیر منفی بر پروندە انفال به طور کلی و بستگان قربانیان انفال و تنها بازماندگان به طور خاص داشته است، بنابراین همه باید در کنار هم موضع بزرگ و جدی بگیریم زیرا موضوع انفال مختص یک گروە یا یک حزب نیست، بلکه موضوعی مربوط به سرزمین و ملت و هویت ماست.

 

«برای به رسمیت شناختن انفال به عنوان نسل‌کشی باید با کشورها ارتباط داشته باشیم»

شادی نوزاد در پایان سخنان خود گفت: انفال را باید یک مسئله ملی پنداشت، مسائل سیاسی را کنار گذاشت و برای دستاوردهای ملت کورد تلاش کرد. بستگان قربانیان انفال نیز در بازگرداندن و انتقال اجساد قربانیان بە زادگاهشان با مشکل مواجە هستند زیرا تاکنون در این زمینە اقدامات درستی انجام نشدە است و دلیل سهل‌انگاری نیز این است که نیاز به یک سری آزمایش خواهند داشت. این کار زمان زیادی لازم دارد، متأسفانه ما نتوانستیم به موقع کاری انجام دهیم تا انفال را به عنوان نسل‌کشی به رسمیت بشناسیم همانطور که کشتار ایزدی‌ها به عنوان نسل‌کشی به رسمیت شناخته شده است ما نیز باید با سایر دولت‌ها و کسانی که برای حقوق بشر تلاش می‌کنند ارتباط داشتە تا انفال را به عنوان ژنوساید به رسمیت بشناسند.