مرکز خبر- در آستانەی یکصد و یازدهمین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار ژنو کە قرار است در ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ (۵ ژوئن ٢٠٢٣) برگزار شود، کارگران، معلمان و تشکل‌های مختلف کارگری ایران با ارسال نامەای بە هیئت‌‌های کارگری شرکت کنندە در این اجلاس درخواست کردند کە اعتراضات خود نسبت بە اقدامات سرکوبگرانە را بە هیئت نمایندگی ویران اعلام کنند.

 

متن نامە بدین شرح می‌باشد:

ما امضاکنندگان این نامه هیئت‌های نمایندگی شرکت‌کننده در یکصد و بازدهمین اجلاس سازمان جهانی کار، را مورد خطاب قرار می‌دهیم و توجه آن‌ها را به سرکوب اعتراضات کارگران و مردمی در ایران جلب می‌کنیم.

طی سالیان گذشته، به‌خصوص در دو ساله اخیر سیاست‌های اقتصادی دولت ایران، فقر و فلاکت گسترده‌ای را برای عموم مردم، به‌ویژه برای مزدبگیران و کارگران ایجاد کرده‌است. قتل مهسا امینی (ژینا امینی) در شهریور ماه سال گذشته آتشی بر خشم مردم از این همه بی‌تأمینی و زندگی فلاکتبار زد و جنبش زن زندگی آزادی برآمدی از این اوضاع و علیه کل بساط فقر و فلاکت و استثمار حداکثری حاکم است. اما جای بسی تأسف ‌است که پاسخ اعتراضات برحق ما کارگران، ما معلمان، ما بازنشستگان و فعالین دفاع از حقوق کودک و ما مردم چیزی جز سرکوب گسترده نبوده است از جمله در طول این جنبش عظیم مردمی چندین هزار از مردم دستگیر و زندانی شده‌اند که در میان آنان کودکان و دانش آموزان هم دیده می‌شوند. همچنین بر اساس آمارها دستکم ۵۰۰ نفر به قتل رسیده‌اند. 

شماری از زنان معترض به جرم نداشتن حجاب و نیز دانش آموزان، دانشجویان و فعالین سیاسی دیگر که بخش عمده آنها از بازداشت شدگان جنبش زن زندگی آزادی هستند در زندانند و این نشان می‌دهد که در ایران چه خبر است و چگونه پایه‌ای‌ترین حقوق انسانی مردم نقض می‌شود. از جمله حاکمیت آپارتاید جنسی و سرکوب زنان با چماق حجاب هم در سطح اجتماعی و هم در محیط‌های کار آنها را زیر بیشتر فشار و سرکوب قرار داده است. 

از همین رو یک محور خیزش مردمی هشت ماه کنونی دفاع از حقوق زن است که خود را در شعار زن زندگی آزادی بیان می‌کند. ما امضاکنندگان این نامه به عنوان بخشی از یک جنبش عظیم اجتماعی در حال غلیان و نیز بمثابه بخشی از جنبش کارگری معترض علیه وضع موجود، تلاش می‌کنیم که صدای این جنبش، صدای اعتراض همه کارگران و مردم معترض ایران باشیم.

ما از هیئت‌های نمایندگی اتحادیه‌های شرکت‌کننده در این اجلاس درخواست داریم که این سرکوبگری‌ها و نقض فزاینده حقوق کارگران و معلمان و به خصوص نقض حق تشکل یابی مستقل و حق برپایی تجمع و اعتراض که پایه‌ای‌ترین حقوق مردم در هر جامعه است و همچنین سرکوب تشکل‌های مستقل صنفی و کارگری و اعضای آنها توسط دولت ایران را محکوم کنند.

ما از نمایندگان کارگری حاضر در کنفرانس بین‌المللی کار می‌خواهیم که اعتراض خود نسبت به این اقدامات سرکوبگرانه را به هیات‌ نمایندگی دولت ایران اعلام کنند.این هیئت‌ها ما کارگران، ما معلمان و ما مردم ایران را نمایندگی نمی‌کنند. نمایندگان «اتحادیه‌های کارگری» شرکت کننده از ایران، نمایندگان تشکل‌های دولت ساخته هستند. ما همچنین به مماشات سازمان جهانی کار با جمهوری اسلامی و سرکوبگریهایش اعتراض داریم.

در پایان ما امضاکنندگان این نامه به طور مشخص از هیئت‌های کارگری شرکت‌کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار درخواست داریم موارد فوری زیر را به صورت ویژه دردستورکار اجلاس قرار داده و مصرانه تقاضا داریم که در راستای تصویب و اجرایی کردن آن‌ها تمام تلاش خود را به‌ کار بندند:

١. رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب شده به تمامی فعالین صنفی محبوس در ایران و آزادی تمامی کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی زندانی و دستگیر شدگان جنبش زن زندگی آزادی و همه زندانیان سیاسی و لغو فوری اعدام‌ها.

٢. اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و عدم اجازه به هیئت این حکومت برای شرکت در اجلاس.